Μόνο την ταλαιπωρία των μαθητών τα πανδημικά χρόνια δεχόμαστε να συζητήσουμε. Τα παιδιά ήταν οι «μεγάλοι χαμένοι» της πανδημίας, έχασαν μαθήματα, απομονώθηκαν από τους φίλους τους, κλείστηκαν στα σπίτια με γονείς αγχωμένους και ψυχολογικά πιεσμένους. Κι ενώ υπέστησαν όλα αυτά ήταν μέχρι το τέλος οι πιο συνεπείς πολίτες. Τα βλέπαμε όλα αυτά τα χρόνια, μόνα αυτά, να πηγαίνουν στο σχολείο φορώντας τη μάσκα τη στιγμή που εμείς, οι ενήλικες δεν έχουμε αντιληφθεί μέχρι σήμερα πόσο τυχεροί είμαστε που εκτός των εμβολίων που διατέθηκαν δωρεάν, έχουμε ένα τόσο αποτελεσματικό και φθηνό όπλο κατά του κορονοϊού, όπως είναι οι μάσκες.
Από τους ειδικούς μάθαμε ότι η πανδημία είναι ένα δυναμικό φαινόμενο που άλλοτε βρίσκεται σε έξαρση και άλλοτε υποχωρεί και τα μέτρα που κάθε φορά λαμβάνονται προσαρμόζονται στην πραγματικότητα της πανδημίας.
Στην Ελλάδα ενώ αυτό ήταν σαφές, η επιτροπή των ειδικών και το Υπουργείο Υγείας, συχνά δίνουν την εντύπωση ότι έχουν ιδιαίτερη έννοια «μην στεναχωρήσουν τα παιδιά» και με τη λέξη «παιδιά» εννοούμε βέβαια την πλειοψηφία των πολιτών που αρνείται να ενηλικιωθεί και περιμένει το Κράτος-πατερούλη να αναλάβει εκείνο τις ευθύνες της ύπαρξής τους και φυσικά αντιδρά μόλις διαταραχθεί η νυχτερινή διασκέδαση, οι διακοπές, όπως δηλαδή κάνουν και οι έφηβοι.
Αν λοιπόν η πανδημία είναι δυναμικό φαινόμενο τώρα που τα κρούσματα πάλι αυξάνονται, επειδή έχουν εμφανιστεί ακόμα πιο μεταδοτικές μεταλλάξεις, αναρωτιόμαστε τι περιμένει η Επιτροπή των Ειδικών και δεν επαναφέρει τις μάσκες στους κλειστούς χώρους. Αφού «τα παιδιά» δεν καταλαβαίνουν μόνα τους, κάποιος πρέπει να αξιολογεί τον κίνδυνο για λογαριασμό τους διαρκώς.
Δεν έχει καμία σημασία αν το ΕΣΥ δεν δείχνει ότι θα επιβαρυνθεί, εφόσον έχουμε ένα νέο κύμα. Έχουμε μπροστά μας ένα φθινόπωρο, και, «ζω με την πανδημία» σημαίνει ότι μαθαίνουμε να προσαρμοζόμαστε στην πραγματικότητα που αυτή δημιουργεί και δεν έχουμε την αξίωση η πραγματικότητα να προσαρμοστεί στις δικές μας ανάγκες και τα δικά μας θέλω.
Τα σχολεία τελείωσαν. Οι μόνοι συνεπείς πολίτες αυτής της χώρας, οι μαθητές, θα ξεκουραστούν μέχρι τον Σεπτέμβριο από τις μάσκες. Τα υπόλοιπα «παιδιά» της χώρας, ο ενήλικος πληθυσμός πρέπει να εξασκηθεί στο να προσαρμόζει τη ζωή του στην πανδημία και να μην γκρινιάζει.
Αναμένουμε την αντίδραση της Επιτροπής στην άνοδο των κρουσμάτων. Η πανδημία είναι δυναμικό φαινόμενο. Η Επιτροπή μας το δίδαξε.
