Του Αντώνη Πανούτσου
Μπορεί να οφείλεται στις επιθέσεις που έχει δεχτεί, μπορεί σε οξυδέρκεια. Ο Σταύρος Θεοδωράκης όμως είχε καταλάβει τι πονάει τον ΣΥΡΙΖΑ. «Ψήφισε όποιον υποψήφιο θέλεις αλλά έλα να ψηφίσεις» ήταν το σύνθημά του. Και ο κόσμος πήγε στις εκλογές της ΔΗ.ΣΥ. Οι 200+ χιλιάδες που στήθηκαν στις ουρές έξω από τα τμήματα για να ψηφίσουν αρχηγό της ΔΗ.ΣΥ ήταν η μεγαλύτερη ήττα του ΣΥΡΙΖΑ από το 2012 όταν έβαλε πλώρη για την εξουσία. Έκαναν κάτι μεγαλύτερο από το να ψηφίσουν αρχηγό της κεντροαριστεράς. Έστειλαν το μήνυμα ότι στο μέλλον, στην Ελλάδα, μπορεί να υπάρξει κυβέρνηση και αντιπολίτευση. Και όχι το «εμείς ή αυτοί» που ο ΣΥΡΙΖΑ επέβαλε τα πέντε τελευταία χρόνια.
Σε αυτό το κλίμα πόλωσης στη δεξιά δημιουργήθηκε η εντύπωση ότι πρέπει να υπάρξει αυτοδυναμία ή ένα ΠΑΣΟΚ που θα είναι μία άλλη ΝΔ. Ακόμα όμως και αυτοδυναμία να υπάρξει, το κοινοβούλιο δεν χρειάζεται δύο ΝΔ. Χρειάζεται μια κεντροδεξιά για να μαζεύει το κράτος και μια κεντροαριστερά για να μαζεύει τον ιδιωτικό τομέα όταν γίνεται άπληστος. Στην Ελλάδα όμως των τελευταίων χρόνων το δημοκρατικό yin and yang είχε διαταραχτεί. Ένα κόμμα που ήθελε να συνεχίσει τον εμφύλιο του ΕΛΑΣ και του Άρη έσπρωχνε τον αντίπαλο του να γίνει ΕΔΕΣ και Ζέρβας. Ένα ισχυρό ΔΗ.ΣΥ, που θα πάρει ψήφους από τον ΣΥΡΙΖΑ χωρίς να γίνει κακέκτυπο της ΝΔ θα είναι η λύση. Όσο για την προσπάθεια του ΣΥΡΙΖΑ να παρηγορηθεί ότι αυτοί που πήγαν στις κάλπες ήταν νεοδημοκράτες είναι αστεία. Όχι μόνο δεν ήταν αλλά αν ήταν τόσο το χειρότερο για τον ΣΥΡΙΖΑ.
Τον περασμένο Ιούνιο οι «Παραιτηθείτε» έκαναν την συγκέντρωση τους στο Σύνταγμα. Σύμφωνα με τα Μέσα του ΣΥΡΙΖΑ είχαν τη στήριξη της ΝΔ. Παρά όμως τη στήριξη της ΝΔ, σύμφωνα με τα ίδια Μέσα δεν μπόρεσαν να μαζέψουν πάνω από δύο χιλιάδες άτομα. Αν ήταν αλήθεια ότι αυτοί που χθες ψήφισαν ήταν στο μεγάλο τους αριθμό νεοδημοκράτες σημαίνει ότι στους πέντε μήνες η συσπείρωση χτύπησε κόκκινα και η ΝΔ, που δεν μπορούσε να βρει 10 χιλιάδες να κατεβάσει στο Σύνταγμα, βρήκε 100 χιλιάδες τουπαμάρος να στείλει στις εκλογές της ΔΗ.ΣΥ. Η αλήθεια όμως φαίνεται από τις επιλογές. Το 80% των ψήφων που πήγε σε βεριτάμπλ υποψηφίους του ΠΑΣΟΚ δείχνει ότι η ψήφος ήταν κομματική. Ενός κομματιού του εκλογικού σώματος που έμοιαζε να έχει εξαφανιστεί. Ως εκ τούτου και τα μηνύματα της οργής των αντιπάλων.
Κυρίως στην αντικοινοβουλευτική δεξιά που στα site με μηνύματα της Χ.Α. η γραμμή πανομοιότυπη. «Γίδια πάλι το ΠΑΣΟΚ που τα έφαγε θα ψηφίσετε;». «Τόσο γρήγορα ξεχάσατε και θα στηθείτε ξανά στην ουρά για να ψηφίσετε για αρχηγό στο κόμμα του Ακη». «Λαμόγια πάτε να ψηφίσετε για τα άλλα λαμόγια». «Τα ζώα αποδεικνύουν πόσο ζώα είναι ψηφίζοντας και πληρώνοντας και από πάνω».
Για τη Χρυσή Αυγή η ευκαιρία να διεκδικήσει την εξουσία είχε χαθεί το 2011. Το καλοκαίρι της αγανάκτησης όταν Άνω και Κάτω Σύνταγμα φώναζαν «Να καεί, να καεί το μπουρδέλο η Βουλή» αλλά η Βουλή άντεξε. Για τον ΣΥΡΙΖΑ η ευκαιρία να ξεκάνει το ΠΑΣΟΚ χάθηκε τον Ιανουάριο του 2015 όταν επέζησε με 4,6%. Ο Σεπτέμβριος του 2015 με το 6,2%, φέρνοντας 1,6% πίσω ήταν Δουνκέρκη. Και ο Νοέμβριος του 2017, με τους 200 χιλιάδες ψηφοφόρους D-Day. Τώρα ο ΣΥΡΙΖΑ έχει να αντιμετωπίσει το ΠΑΣΟΚ από τα αριστερά και την ΝΔ από τα δεξιά σε ένα διμέτωπο μέχρις εσχάτων αγώνα.
