Του Γιάννη Παντελάκη
Λίγες ημέρες πριν, γράφτηκε μια ενδιαφέρουσα είδηση. Από το μητρώο ανθρώπινου δυναμικού του Ελληνικού δημοσίου προκύπτει ότι μισθοδοτούνται 9.238 κληρικοί και 7.271 γιατροί. Οι τελευταίοι, υπηρετούν στο Εθνικό σύστημα υγείας. Ακόμα και αν προστεθούν οι 800 που υπηρετούν στα κέντρα υγείας και πάλι οι κληρικοί υπερτερούν. Αρκετά Μέσα ανέδειξαν την συγκεκριμένη πληροφορία, αλλά δεν είδα να την σχολιάζουν και κάποιες πολιτικές δυνάμεις. Σαν να μην τις απασχόλησε καθόλου.
Οι λόγοι αυτής της σιωπής, είναι ευκολονόητοι. Ωστόσο, η ίδια η πληροφορία για την αναλογία κληρικών-γιατρών, σε συνδυασμό με την ηχηρή σιωπή των κομμάτων, μας δίνουν μια ανάγλυφη εικόνα μιας παθογένειας. Η οποία, δεν έχει μόνο συμβολικό χαρακτήρα, αλλά αποτελεί ένα εξαιρετικό παράδειγμα ανάδειξης του τρόπου με τον οποίο πορεύεται αυτή η χώρα. Αφορά στην δύναμη κάποιων συγκροτημένων συμφερόντων, αλλά και στις ιεραρχήσεις που κάνει για να καλύψει τις ανάγκες της μια χώρα. Με μια απλή ανάγνωση, το κράτος θεωρεί πως πρέπει να δίνει περισσότερα χρήματα για να καλύψει τις μεταφυσικές ανάγκες των πολιτών του, από εκείνες που αφορούν σε θέματα υγείας, θέματα ζωής δηλαδή.
Η πρόσφατη διένεξη Φίλη-Ιερώνυμου, για τον τρόπο διδασκαλίας του μαθήματος των θρησκευτικών, έληξε ουσιαστικά υπέρ του δεύτερου. Μόλις χθες η Ιερά Σύνοδος, ανακοίνωσε ότι θα οριστικοποιήσει την σύνθεση της επιτροπής ειδικών εμπειρογνωμόνων η οποία θα συζητήσει με το υπουργείο Παιδείας για τον τρόπο διδασκαλίας των θρησκευτικών. Δηλαδή, το δικαίωμα της Πολιτείας (στην συγκεκριμένη περίπτωση του υπουργείου Παιδείας), να καθορίζει το περιεχόμενο και τον τρόπο διδασκαλίας ενός μαθήματος, παραχωρείται. Για να είμαστε ακριβείς, μοιράζεται και στο υπουργείο και στους ιερείς.
Όσοι πιστεύουν ότι το πρόβλημα είναι του Φίλη, μάλλον κάνουν λάθος. Το πρόβλημα ανήκει στο σύνολο του πολιτικού προσωπικού, το οποίο δέχεται να παραχωρεί ένα μέρος της εξουσίας του (για την οποία εκλέγεται) σε έναν άλλο φορέα. Το πρόβλημα είναι, πως σχεδόν κανένας δεν θέλει να συγκρουστεί με τους πανίσχυρους αρχιερείς για λόγους πολιτικού κόστους. Το πρόβλημα είναι, πως ακόμα και για πιο ζωτικής σημασίας ζητήματα (όπως αυτό που αφορά στην έλλειψη γιατρών), τα κόμματα αρνούνται να κάνουν μια ορθολογική αξιολόγηση των αναγκών της κοινωνίας.
Πριν λίγα εικοσιτετράωρα δημοσιεύτηκε η πληροφορία ότι στην πρόσφατα συνάντηση Τσίπρα-Ιερώνυμου-Φίλη-Καμμένου, ο τελευταίος ξέσπασε σε λυγμούς και διαμήνυσε στον Αρχιεπίσκοπο πως αν του ζητήσει να ρίξει την κυβέρνηση για το μάθημα των θρησκευτικών και τις «εμμονές» Φίλη, θα το κάνει! Ο Καμμένος, δεν το διέψευσε. Ούτε κανένας άλλος. Κι όμως και αυτή η πληροφορία πέρασε σχεδόν στα «ψιλά». Σχολιάστηκε κυρίως στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Ως εκεί. Με δεδομένη την συμπεριφορά Καμμένου (υποδέχεται τις εικόνες και το λεγόμενο Άγιο φως με τιμές αρχηγού κράτους), το πιο πιθανό είναι πως η πληροφορία είναι βάσιμη. Μια κυβέρνηση, κινδύνευσε να κλονιστεί επειδή οι ιερείς είχαν αντιρρήσεις για τον τρόπο διδασκαλίας ενός μαθήματος!
Αν το θέμα περιοριζόταν στον Καμμένο ή σε μερικούς βουλευτές ακόμα, θα ήταν ένα πρόβλημα μικρής έντασης και ανάλογης σημασίας. Ωστόσο αυτό που βλέπουμε, είναι πως σχεδόν κανένας δεν θέλει να θίξει τα κακώς κείμενα στις ανάρμοστες σχέσεις εκκλησίας-κράτους. Και ιδιαίτερα αυτοί που διαφορετικά έλεγαν πριν κερδίσουν την εξουσία. Ο ΣΥΡΙΖΑ και οι βουλευτές του. Ένας βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ δεν έχει πρόβλημα να ψηφίσει μνημόνια με περικοπές συντάξεων και άγρια φορολογία, αλλά έχει πρόβλημα να επιμείνει σε κάτι που είχε υποσχεθεί προεκλογικά.
Όταν σε μια χώρα δεν μπορεί να λυθεί ένα ζήτημα που αφορά στο προνόμιο της Πολιτείας να καθορίζει το περιεχόμενο ενός μαθήματος, εύκολα γίνεται κατανοητό γιατί δεν μπορούν να λυθούν πολλά άλλα ζητήματα. Γιατί ισχυρός πόλος σ αυτή την χώρα, δεν είναι μόνο οι παπάδες. Αλλά και πολλοί άλλοι με μικρά ή μεγαλύτερα συμφέροντα…
Υ.Γ. Η πληροφορία για την αναλογία κληρικών-γιατρών αναδείχθηκε απο την εφημερίδα ΠΡΙΝ. Η πληροφορία για τους λυγμούς Καμμένου προς Αρχιεπίσκοπο από την εφημερίδα Real News.
