Δεν πρέπει να υπάρχει γυναίκα στον κόσμο που να μην έχει παρενοχληθεί σεξουαλικά τουλάχιστον προφορικά. Που να μην έχει ακούσει χυδαιότητες και αθλιότητες από ανθρώπους που γνωρίζει και συναναστρέφεται. Αυτό είναι το πιο «εύκολο». Το πιο δύσκολο (αλλά πολύ) είναι όταν η παρενόχληση είναι πραγματική. Καταλήξει, δεν καταλήξει σε βιασμό.
Η Σοφία Μπεκατώρου ανακίνησε το ζήτημα και θυμηθήκαμε πως μία στις πέντε γυναίκες σε αυτό τον πλανήτη θα κακοποιηθούν τουλάχιστον μία φορά (σπανίως μόνο μία θα προσθέσω) στη ζωή τους. Στη συντριπτική πλειονότητα η κακοποίηση θα εμπεριέχει και σεξουαλική παρενόχληση. Εμπειρίες τραυματικές, που καμία δεν αντέχει να ζήσει. Κι όμως. Πρέπει να συνεχίσει να ζει ύστερα από αυτό το γεγονός που τσακίζει το μυαλό και την καρδιά του ανθρώπου, (γιατί δεν είναι μόνο οι γυναίκες που το υφίστανται) πρέπει να βρει το κουράγιο, με βαθιά σημάδια που ποτέ δεν θα φύγουν. Και που θα την καθορίζουν.
Οι περισσότερες, με ελαχιστότατες εξαιρέσεις, θα πάρουν το μυστικό και τον πόνο στον τάφο τους. Όπως θα πάρουν μαζί τους και την ενοχή για κάτι για το οποίο δεν είχαν καμιά απολύτως ευθύνη. Μην πούμε για την ενοχή που φυτεύει η κοινωνία. Πάντα κάτι έχει κάνει το θύμα και έδωσε δικαιώματα στον θύτη. Στην πραγματική ζωή και με τον τρόπο που μεγαλώνουμε τους γιους, το «όχι» δεν σημαίνει «σταματώ». Σημαίνει συνεχίζω, γιατί έχω την πεποίθηση πως κατά βάθος θα της αρέσει. Κι αν όχι; Εντάξει μωρέ, και τι έγινε;
Αυτό που ξέρουμε είναι ότι πολλά γίνονται, λίγα θύματα όμως μπορούν να τα αντιμετωπίσουν, λαμβάνοντας βοήθεια από το περιβάλλον τους ή από ειδικούς. Το στίγμα το φέρει πάντοτε το θύμα, σε αυτό πέφτει. Πρόκειται για κοινωνίες ανδροκρατούμενες, δεν υπάρχει αμφιβολία και ας μη συνεχίσουμε σε αυτό το μοτίβο.
Όλων τούτων δοθέντων, πρώτα και κύρια ένα τεράστιο «μπράβο» στη Σοφία Μπεκατώρου που αποφάσισε να μιλήσει. Που το πάλεψε μέσα της και τα κατάφερε. Οι ευχές να το αφήσει πίσω της είναι εγκάρδιες και τη συνοδεύουν. Πρόκειται για ένα γενναίο κορίτσι το οποίο κάνει όλες τις γυναίκες περήφανες. Όποιος δεν ξέρει σε πόσες «ηλεκτρικές» καρέκλες ειδικών πρέπει να καθίσεις και πόση δουλειά πρέπει να κάνεις με τον κουρελιασμένο εαυτό σου για να καταφέρεις να φτάσεις σ’ αυτή τη στιγμή, ας σωπάσει για πάντα. Όχι, δεν άργησε η Ολυμπιονίκης να μιλήσει. Όχι, δεν ήταν υποχρέωσή της. Η Μπεκατώρου υπήρξε θύμα. Και ως τέτοιο χρειάζεται τον απέραντο σεβασμό μας και την απαίτηση να στηρίζονται τα θύματα όποτε και αν μπορέσουν να κοινοποιήσουν το μεγάλο τραύμα.
Δεν θα γράψω για τους ηλίθιους που έγραψαν ανοησίες στα σόσιαλ μίντια, γιατί οι άθλιες απόψεις τους δεν είναι για αναπαραγωγή. Ούτε θα πέσω από τα σύννεφα που τόσοι πολλοί έχουν άλλη άποψη. Αν δεν ήταν τόσοι πολλοί, τότε θα θύματα θα κατήγγειλαν πιο εύκολα την κακοποίησή τους. Όμως είναι.
Το χειρότερο ήταν αντίδραση από την Ελληνική Ομοσπονδία Ιστιοπλοΐας. Η οποία, αφού νίψει τας χείρας της, διότι, λέει «μέχρι πρόσφατα δεν είχε λάβει καμία επιστολή ή έστω άτυπη καταγγελία σχετικά» συμπληρώνει: «Ωστόσο, ακόμη κι αν είχε λάβει ανεπίσημη καταγγελία, η Ομοσπονδία θα ήταν άτεγκτη στην αντιμετώπιση τέτοιου φαινομένου. Επειδή, όμως, δεν πρέπει να πλανάται οποιαδήποτε σκιά για οποιονδήποτε, παροτρύνουμε την καταγγέλλουσα, εφόσον πήρε την πρωτοβουλία έστω και μετά τόσα χρόνια να μιλήσει σχετικά με αυτό το δυσάρεστο περιστατικό, να γίνει συγκεκριμένη, και η Ομοσπονδία, εφόσον εμπίπτει στην αρμοδιότητά της, να μην έχει κανείς αμφιβολία ότι θα πράξει τα δέοντα».
Άτεγκτη- άτεγκτη, αρκεί η «καταγγέλλουσα» να μιλήσει για το «περιστατικό». Προσέξτε: όχι η παθούσα. Όχι για την σεξουαλική κακοποίηση. Η καταγγέλλουσα και το περιστατικό.
Τι θα έκανα αν ήμουν στη θέση τους; Θα έπαιρνα το μήνυμα πως κάτι σάπιο υπάρχει στο βασίλειο της Ιστιοπλοΐας. Υπήρξε άπαξ, τουλάχιστον. Και να κινούσα γη και ουρανό να βρω τι. Και να ανακόψω κάθε περίπτωση επανάληψης ενός τέτοιου φαινομένου. Θα θεωρούσα, δε, πως όλα αυτά εμπίπτουν στην αρμοδιότητά μου, γιατί αφορούν ψυχές νέων ανθρώπων.
Α, και θα εξέφραζα τουλάχιστον τη συμπάθειά μου προς το θύμα. Συμπάθεια, προϋποθέτει και συμπόνοια. Απαραίτητη σε μια αθλητική ομοσπονδία. Και στην κοινωνία.
