Οι χρηματιστηριακές αγoρές της Νέας Υόρκης φλερτάρουν καθημερινά με νέα υψηλά επίπεδα τιμών. Τα ευρωπαϊκά χρηματιστήρια, αγκομαχώντας πλησιάζουν στα προ covid-19 επίπεδα. Μόνον ο Γενικός Δείκτης του Χρηματιστηρίου Αθηνών, αρνείται πεισματικά να πλησιάσει τις 900 μονάδων που είχε πριν από την κρίση, δίνοντας μάχες χαρακωμάτων γύρω από τις 600-630 μονάδες.
Οπότε οι εγχώριοι επενδυτές και αναλυτές, προσπαθούν να δίνουν ερμηνείες και εξηγήσεις, για κάθε έστω και μικρή μεταβολή των τιμών, που θα μπορούσε να οδηγήσει μια νέα δυναμική προς τα πάνω, ή μια αιφνιδιαστική υποχώρηση προς τα κάτω, που δυνητικά θα προσέφερε αγοραστικές ευκαιρίες.
Πέρα από τη στασιμότητα του Γενικού Δείκτη, ένα επιπλέον χαρακτηριστικό που προκαλεί δυσάρεστες εντυπώσεις, είναι αυτό του χαμηλού τζίρου. Ο χαμηλός τζίρος αποτυπώνει την απουσία πραγματικού ενδιαφέροντος και ειδικότερα ενδιαφέροντος από το εξωτερικό. Σύμφωνα με τα στοιχεία που δημοσιεύει το ίδιο το Χρηματιστήριο, η συμμετοχή των ξένων επενδυτών, έχει μειωθεί κατά περίπου 500 εκατ. ευρώ από την αρχή του έτους. Ας σημειωθεί ότι μέσα στο 2019 οι εισροές από το εξωτερικό είχαν ανέλθει στα 275 εκατ. ευρώ. Αυτό από μόνο του θα μπορούσε να σηματοδοτεί μια αντιστροφή της τάσης.
Και αφού δεν υπάρχουν ικανές εσωτερικές επενδυτικές δυνάμεις που θα μπορούσαν να δώσουν μια δική τους ώθηση, το καλύτερο που έχουμε να κάνουμε είναι να μπούμε μέσα στη λογική των ξένων επενδυτών και να δούμε τα τεκτενόμενα στο Χρηματιστήριο Αθηνών μέσα από τη δική τους ματιά.
Να δούμε, γιατί μείωσαν τις θέσεις τους μέσα στο 2020; Γιατί δεν συμμετέχουν ενεργά στις χρηματιστηριακές συνεδριάσεις; Τι είναι αυτό που άλλαξε τον τρόπο που βλέπουν την αγορά; Ακολουθούν στάση αναμονής; Αναμένουν άνοδο για να επανεπενδυθούν; Αναμένουν πτώση για να ξαναγοράσουν; Περιμένουν άνοδο για να μειώσουν ακόμα περισσότερο τις θέσεις τους; Πως κρίνουν τις εξελίξεις; Ποια στάση κρατούν οι θεσμικοί στρατηγικοί επενδυτές των τραπεζών;
Οι χρηματιστηριακές αγορές είναι σαν το ποδήλατο. Όσο γυρνάς το πετάλι, τρέχεις. Όταν σταματάς, συνεχίζεις με την κεκτημένη ταχύτητα μέχρι να πέσεις. Ποιο ήταν το πετάλι μέσα στο 2019; Μα η αναμενόμενη επικράτηση της Νέας Δημοκρατίας στις εκλογές. Η υιοθέτηση μεγάλων μεταρρυθμίσεων. Η προώθηση όσων έργων, είχαν σταματήσει. Η έναρξη του project στο Ελληνικό. Η επιτάχυνση του προγράμματος των ιδιωτικοποιήσεων. Η εξεύρεση λύσης στο τραπεζικό αδιέξοδο.
Αυτό, έβλεπαν οι ξένοι επενδυτές. Γι’ αυτό πόνταραν στην δευτερογενή αγορά κρατικών ομολόγων, στην αγορά εταιρικών ομολόγων και στην αγορά μετοχών. Αγόρασαν κρατικά ομόλογα και αποκόμισαν κέρδη. Αγόρασαν εταιρικά ομόλογα με εξαιρετικές αποδόσεις. Και πήραν θέσεις σε συγκεκριμένες μετοχές. Όμως το ράλι του 2019, δεν επαναλήφθηκε. Και οι λόγοι είναι αρκετοί.
O πρώτος είναι ότι επήλθε μια «μεταρρυθμιστική κόπωση», όπως συνηθίζουμε να λέμε. Ο δεύτερος είναι ότι το Ελληνικό, ναι μεν ξεκόλλησε, αλλά αργεί ακόμα. Ο τρίτος είναι ότι οι ιδιωτικοποιήσεις δεν έχουν αρχίσει να λαμβάνουν σάρκα και οστά. Ο τέταρτος είναι ότι δεν είναι ορατή η διέξοδος στο τραπεζικό αδιέξοδο. Ο πέμπτος είναι οι επιπτώσεις στην εθνική οικονομία από την πανδημία. Και ο έκτος είναι η κλιμάκωση της έντασης με την Τουρκία.
Υπάρχουν λοιπόν έξι σημαντικοί λόγοι για τους οποίους το χρηματιστήριο παρουσιάζει αυτήν την στασιμότητα. Στο χέρι της κυβέρνησης είναι να τους αντιμετωπίσει έναν προς έναν. Να τους αναλύσει, να τους επεξηγήσει και να τους ανατρέψει. Να κάνει τις εξαγγελίες, πράξη. Να δώσει πνοή στο όραμα. Και να ξετυλίξει τη φιλοεπενδυτική της αντίληψη. Να απλώσει το παιχνίδι στους ιδιώτες, σε μια εποχή που ο κρατισμός παραμονεύει να επιστρέψει. Ειδικά μετά το ξέσπασμα της πανδημίας.
Επίσης στο χέρι της κυβέρνησης είναι και το όπλο των 72 δισ. ευρώ και η έκθεση της Επιτροπής Πισσαρίδη. Η κυβέρνηση έχει υποχρέωση να μετατρέψει την έκθεση, σε παρέμβαση και σε έργο. Είναι ο μόνος τρόπος για να ξαναγεμίσει το μισοάδειο ποτήρι της αισιοδοξίας. Και οι κινήσεις πρέπει να γίνουν με ταχύτατους ρυθμούς, διότι οι αγορές δεν θα μας περιμένουν για πάντα. Ούτε το θετικό κλίμα, στο οποίο πρωτοστατεί η Wall Street, θα κρατήσει για πάντα.
Η κυβέρνηση εκλέχθηκε για να κάνει μεταρρυθμίσεις. Και πρέπει να τις κάνει. Ο πρωθυπουργός είναι κυρίαρχος του πολιτικού παιχνιδιού και μπορεί κάλλιστα να επιβάλει το πρόγραμμα του, που θα προκαλέσει ρήξεις και θα ανοίξει τον δρόμο για δουλειές και θέσεις απασχόλησης. Η αντιπολίτευση σκαρφαλώνει πάνω στη λέξη «δωρεάν» για οποιοδήποτε μέτρο και στη λέξη «προσλήψεις» σε οποιοδήποτε πρόβλημα. Βρίσκεται σε κατάσταση πανικού.
Η στασιμότητα και η αδράνεια, δεν σκοτώνουν μόνο τους χρηματιστηριακούς επενδυτές. Σκοτώνουν το ίδιο το χρηματιστήριο, που είναι η βιτρίνα της οικονομίας. Και προφανώς σκοτώνουν και την ίδια την οικονομία.
Ο αρθρογράφος είναι οικονομικός αναλυτής, με ειδίκευση στο σχεδιασμό σύνθετων επενδυτικών στρατηγικών.
Αποποίηση Ευθύνης : Το περιεχόμενο της στήλης, είναι καθαρά ενημερωτικό και πληροφοριακό και δεν αποτελεί σε καμία περίπτωση επενδυτική συμβουλή, ούτε υποκίνηση για συμμετοχή σε οποιαδήποτε συναλλαγή. Ο αρθρογράφος δεν ευθύνεται για τυχόν επενδυτικές και λοιπές αποφάσεις που θα ληφθούν με βάση τις πληροφορίες αυτές.
