Του Αριστοτέλη Αϊβαλιώτη
Η Τουρκία ακολουθεί μία πορεία κλιμάκωσης της έντασης και των απαιτήσεων της σε βάρος της Κύπρου και της Ελλάδας τα τελευταία χρόνια. Ιδίως τώρα με τις έρευνες δικών της σκαφών στην Κυπριακή ΑΟΖ προσπαθεί να δημιουργήσει τετελεσμένα που θα οδηγήσουν σε νέα επίπεδα την ντεφάκτο διχοτόμηση του νησιού, απειλώντας παράλληλα της Ευρωπαϊκή Ένωση να μην παρέμβει υπέρ ενός μέλους της, της Κυπριακής Δημοκρατίας.
Η ένταση στην Ανατολική Μεσόγειο θα συνοδευτεί κατά πάσα πιθανότητα από αύξηση της έντασης και στο Αιγαίο, σε μία προσπάθεια να αδρανοποιήσει την Ελλάδα στο κύριο μέτωπο που φαίνεται να την ενδιαφέρει αυτήν την εποχή, την Κυπριακή ΑΟΖ. Άλλωστε έχουν ριχτεί και αρκετές προειδοποιητικές βολές, μία εκ των οποίων είναι και η, δειλή προς το παρόν, αμφισβήτηση της συνθήκης της Λωζάνης, η οποία σύμφωνα με τον Ερντογάν είναι πλέον παρωχημένη.
Η συνθήκη της Λωζάνης υπογράφηκε στον απόηχο της Μικρασιατικής καταστροφής και ρυθμίζει μεταξύ άλλων το καθεστώς των νησιών του Αιγαίου και των μειονοτήτων που ζουν στην κάθε χώρα. Συγκεκριμένα της μουσουλμανικής μειονότητας στην ελληνική Θράκη και της ελληνικής μειονότητας στην Κωνσταντινούπολη, την Ίμβρο και την Τένεδο.
Είναι γνωστή η τύχη των ελληνικών μειονοτήτων στην Κωνσταντινούπολη και την Ίμβρο και την Τένεδο. Το τουρκικό κράτος με διάφορες προφάσεις έδιωξε τους Έλληνες από τις εκεί ρίζες τους, με κορυφαία τα γεγονότα του 1942, του 1955, του 1964. Η ελληνική παρουσία εκμηδενίστηκε ενώ δεν συνέβη το ίδιο με την μουσουλμανική μειονότητα της Θράκης. Μπορεί και η δική μας συμπεριφορά να μην ήταν υποδειγματική όμως ωχριά μπροστά στις διώξεις του τουρκικού κράτους κατά των Ελλήνων που προστατεύονταν, υποτίθεται, από τις προβλέψεις της Λωζάνης.
Αν υπάρχει κάποιος που μπορεί να έχει παραβιάσει την συνθήκη της Λωζάνης αυτός είναι η Τουρκία. Την παραβίασε στην ουσία της και τώρα προσπαθεί να αμφισβητήσει και τον τύπο της, θέτοντας θέματα στο Αιγαίο.
Το ελληνικό κράτος ανέχθηκε την εκδίωξη των ελληνικών πληθυσμών από τις ρίζες τους στην Πόλη και τα νησιά, πληθυσμών που προστατεύονταν από την συνθήκη, χωρίς κάποια ουσιαστική αντίσταση. Η εκδίωξη τους δεν αποτέλεσε ποτέ θέμα του ελληνοτουρκικού διαλόγου, καθώς συνήθως η Τουρκία θέτει θέματα προς αναθεώρηση, ανακαλύπτοντας συνεχώς νέες περιοχές όπου διεκδικεί τουρκικά δικαιώματα. Η Ελλάδα συνήθως αμύνεται, όταν δεν παίζει το παιχνίδι της στρουθοκαμήλου.
Θα ήταν δικαίωση για τους εκδιωγμένους συμπολίτες μας και τους προγόνους τους να απαιτήσουμε κάποτε από τους γείτονες τουλάχιστον μία συγγνώμη.
Μια συγγνώμη που θα ήταν απαραίτητο θεμέλιο για να κτιστεί μία νέα φιλία.
*Ο κ. Αριστοτέλης Αϊβαλιώτης είναι επιχειρηματίας και υποψήφιος βουλευτής με την ΝΔ στον Νότιο Τομέα της Β περιφέρειας της Αθήνας.
