Του Δημήτρη Καμπουράκη
Η άνοδος του Αλέξη στην Θεσσαλονίκη και η συνάντηση με τον Μπουτάρη, ήταν τα εγκαίνια της στρατηγικής «στηρίζουμε ΠΑΣΟΚους δημάρχους και περιφερειάρχες». Οι άλλοι δυο πυλώνες της νέας αυτής «σοσιαλδημοκρατικής» γραμμής, είναι η απλή αναλογική στην εκλογή συμβούλων και η κοινή διεξαγωγή αυτοδιοικητικών και εθνικών εκλογών. Σατανικό δεν το λες το σχέδιο, αλλά δεν είναι και αμελητέο.
Ως γνωστόν, ο ΣΥΡΙΖΑ δεν έχει στελέχη στην αυτοδιοίκηση. Αυτό από μόνο του κάτι λέει για το βάθος της σχέσης του με την κοινωνία και για τις μακροπρόθεσμες προοπτικές του κόμματος, αλλά προς το παρόν ας το αφήσουμε αυτό στην άκρη. Άρα, ένα μέρος της καινούριας στρατηγικής είναι προϊόν ανάγκης που παριστάνει την σοσιαλδημοκρατική φιλοτιμία. Αν κατεβάσει αμιγώς κυβερνητικούς συνδυασμούς στις αυτοδιοικητικές εκλογές, το χρώμα του δεν θα υπάρχει καν στον εκλογικό χάρτη της χώρας την βραδιά των εκλογών.
Τι άλλο πέραν του χρώματος στον χάρτη επιδιώκει μ' αυτή την κίνηση; Δεύτερον, υπογραμμίζει την στροφή του προς το κέντρο και την μετάλλαξη του από κόμμα της αριστεράς σε σοσιαλδημοκρατικό πολιτικό υποκείμενο. Τρίτον, υποδηλώνει την πρόθεση του να μεταλαμπαδευτεί το πείραμα σύμπραξης ΣΥΡΙΖΑ-ΚΙΝΑΛ και στο κυβερνητικό επίπεδο μετά τις μεθεπόμενες εθνικές εκλογές, που –πιστεύει ότι- θα γίνουν σύντομα και με απλή αναλογική. Τέταρτον, είναι ένα ηχηρό διαζύγιο στην πράξη με τους ΑΝΕΛ του Καμένου, που το έχει ανάγκη για όσους αριστερούς ψηφοφόρους του έχουν απομείνει ακόμα.
Πέμπτον, πιστεύει ότι αφού θα γίνονται αυτοδιοικητικές και εθνικές εκλογές μαζί, δεν θα έχει εναντίον του στην εθνική κάλπη τους εκατοντάδες υποψήφιους δημάρχους και τις χιλιάδες υποψήφιους συμβούλους, τους οποίους θα στηρίζει στην διπλανή αυτοδιοικητική. Ως γνωστόν οι τοπικοί αυτοί μηχανισμοί έχουν ισχυρά λαϊκά ερείσματα και υψηλή εκλογική αποτελεσματικότητα. Έκτον, πιστεύει ότι εκ' των πραγμάτων, αυτή η κίνηση θα αποτρέψει την Φώφη από την άσκηση σκληρής αντικυβερνητικής ρητορείας μέσα στην προεκλογική περίοδο. Χοντρικά, ο Αλέξης ελπίζει ότι τον Οκτώβρη του 2019 θα δημιουργήσει στα σπάργανα ένα αντιδεξιό μέτωπο, σέρνοντας εξ' αντικειμένου την Φώφη σ' αυτό. Και βέβαια, με την απλή αναλογική φιλοδοξεί να δημιουργήσει σε κάθε δήμο και περιφέρεια έναν πυρήνα δικών του, που και να επηρεάζουν (εκβιάζουν ενίοτε) θα μπορούν και από ΠΑΣΟΚους δημάρχους που στήριξε θα έχουν θετική αντιμετώπιση στα κέντρα τοπικής εξουσίας.
Αυτά ελπίζει ο Αλέξης κι αυτά σχεδιάζει. Το ΚΙΝΑΛ βρίσκεται στην θέση της Ελλάδας του 1897 όπως την περιέγραφε τότε ο Γιώργος Φιλάρετος, που πίστευε ότι η Ελλάδα καταστράφηκε επειδή εγκλωβίστηκε μεταξύ της «υπούλου θωπείας της Δύσεως» και «των οδόντων της άρκτου», δηλαδή της Ρωσίας. Τώρα ο Αλέξης ασκείται στην ύπουλο θωπεία προς εκείνους που μέχρι πριν δυο χρόνια ήταν καταστροφείς της χώρας, Γερμανοτσολιάδες και πουλημένοι. Για να τους στύψει σαν λεμονόκουπα (αν τους τουμπάρει) και μετά να τους ξαναπετάξει στα σκυλιά, όπως έκανε όταν τους παρακαλούσε να ψηφίσουν το μνημόνιο του κι έπειτα τους παρέδωσε στον αντιμνημονιακό του όχλο να τους κατασπαράξει.
Βεβαίως το σχέδιο έχει μια προϋπόθεση: Να αντέξει ο Αλέξης δίχως εκλογές για ενάμισι ακόμα χρόνο. Δύσκολο πράγμα. Αν αντέξει πάντως, αυτός είναι ο οδικός του χάρτης. Επίσης το κόλπο είναι πιθανό να έχει και παρενέργειες για τον σχεδιαστή του: Την επομένη των εκλογών, το ΚΙΝΑΛ να έχει πάρει 10% στις εθνικές εκλογές και να βρεθεί με το 50% των δημάρχων και των περιφερειαρχών της χώρας στα χέρια του, με το άλλο 50% να είναι της ΝΔ. Διότι τίποτα δεν εμποδίζει την Φώφη να δεχτεί την ΣΥΡΙΖΑική στήριξη και τις ψήφους, αλλά να συνεχίζει να αλλάζει τον αδόξαστο στον Αλέξη. Καμιά φορά, ξέρετε, η πληρωμή με το ίδιο νόμισμα είναι νόμος της ζωής. Και να βρεθεί ο Αλέξης να θωπεύει σοσιαλδημοκράτες που τον βρίζουν, με πιθανό αποτέλεσμα να χάσει και τα αυγά και τα καλάθια.
Τώρα το ερώτημα είναι τι πρέπει να κάνουν ο Κυριάκος και η Φώφη απέναντι σ' αυτά τα σχέδια του Αλέξη. Νομίζω πως δεν χρειάζεται να κάνουν τίποτα προς το παρόν. Αυτός όλη μέρα ασχολείται με τέτοιου είδους πράγματα, πως θα παγιδεύσει τον έναν, πως θα τουμπάρει τον άλλον, πως θα μπερδέψει τον τρίτο. Παλιά του τέχνη κόσκινο, αλλά παρήλθε ο καιρός που οι σχεδιασμοί του είχαν κάποια σημασία. Σύντομα ουδείς θα ασχολείται μαζί του.
