Του Αντώνη Πανούτσου
Στο μυαλό του κόσμου την Κυριακή δεν θα διεξαχθούν εκλογές για το ποιος θα ηγηθεί του νέου κόμματος της κεντροαριστεράς του ΔΗ.ΣΥ. Οι εκλογές γίνονται για το ποιος θα είναι ο νέος αρχηγός του ΠΑΣΟΚ. Με τον κάθε ένα να μπαίνει στην περιπέτεια για τους δικούς του λόγους. Η Φώφη μπαίνει στην φασαρία επειδή πιστεύει ότι δεν χάνει και για τους όποιους ψηφοφόρους μπορεί να πάρει από το Ποτάμι και τον Θεοδωράκη. Ο Ανδρουλάκης επειδή μεγάλωσε πιστεύοντας η καρέκλα του Ανδρέα είναι σημαντικότερη από του Κυρίου και ότι η Φώφη δεν είναι αρκετή για να την έχει. Ο Ραγκούσης επειδή ελπίζει ότι έχουν περισσέψει αρκετοί πασόκοι που σκοπό στη ζωή τους έχουν να βάλουν την δεξιά στο χρονοντούλαπο της ιστορίας. Ο Θεοδωράκης επειδή το πείραμα ενός κόμματος σαν το mastoria.gr που θα το ψηφίζεις και θα σου λύνει τα προβλήματα από την ανεργία μέχρι τα υδραυλικά δεν δούλεψε και ψάχνει κάτι μεγαλύτερο. Ο Καμίνης επειδή με την νίκη επί του Σακελλαρίδη πίστεψε ότι είναι τόσο ωραίος τυπάς που δεν χρειάζεται κόμμα για να κερδίσει. Και οι υπόλοιποι επειδή πάει η Λέλα για μασάζ, ο Γιακουμής για πατινάζ και όπου καθείς την βρίσκει.
Μετά τις εκλογές η ιστορία είναι απλή. Αν βγει η Φώφη ή ο Ανδρουλάκης το ΠΑΣΟΚ μέχρι τις επόμενες εκλογές θα έχει τους ποταμίσιους στην Βουλή σαν foederati. Μετά τον Σταύρο να θυμούνται τις μέρες του Σημίτη, που δέναν τα σκυλιά με τα λουκάνικα. Αν βγει ο Καμίνης ή ο Σταύρος όλο και κάποιους θα φέρουν. Οι πασόκοι θα τους φωνάζουν «πρόεδρε» όπως φώναζαν παλιά οι νύφες τις πεθερές «μαμά» αλλά όλο και κάποιος πασόκος θα πετιέται να διεκδικήσει την εξουσία λέγοντας ότι προδίδεται η πολιτική κληρονομιά του Ανδρέα. Οι υπόλοιποι σαν Λούκι Λουκ θα χαθούν στο ηλιοβασίλεμα των εκλογών.
Γιατί λοιπόν να μπουν στην φασαρία να αθροίσουν τα ποσοστά τους συν τα κάτι ψιλά του Καμίνη; Για το holy grail. Το 44,1% του ποσοστού της αποχής στις εκλογές του Σεπτεμβρίου του 2015. Ιδιαίτερα το 7,5%, δηλαδή τους 650 χιλιάδες ψηφοφόρους που τον Σεπτέμβριο δεν πήγαν στις κάλπες σε σχέση με τις εκλογές του Ιανουαρίου. Ο κάθε ένας μπορεί να πιστεύει κάτι διαφορετικό. Η Φώφη με τον Ανδρουλάκη ότι ήταν πρώην πασόκοι που είχαν ψηφίσει ΣΥΡΙΖΑ και όταν είδαν ότι ο Τσίπρας δεν μπορεί να σκίσει όχι μνημόνια αλλά ούτε χασέ κάθισαν σπίτι τους να πνίξουν τον πόνο τους σε παλιές εκπομπές του Γαργαλάκου και τον Καμίνη. Ο Θεοδωράκης υποψήφιοι ψηφοφόροι του που δεν τον ψήφισαν επειδή δεν ήταν σε μεγάλο κόμμα. Ο Καμίνης ψηφοφόροι που έψαξαν το καινούργιο και προδομένοι από τον Τσίπρα κάθισαν σπίτι τους. Περιμένοντας το νέο. Το λάθος τους όμως είναι ότι επικεντρώθηκαν στο πρόσωπο και πολύ λιγότερο σε αυτό που λέει.
Η Φώφη και ο Ανδρουλάκης έμειναν στο πρόγραμμα του ΠΑΣΟΚ, ο Θεοδωράκης λέει ότι έλεγε και στο Ποτάμι ενώ ο Καμίνης προβάλει τα οικονομικά του δήμου Αθηναίων. Δημιουργώντας το ερώτημα γιατί κάποιος που δεν ψήφισε το ΠΑΣΟΚ ή το Ποτάμι στις προηγούμενες εκλογές θα τα ψήφιζε τώρα με τα ίδια προγράμματα ή το κατά πόσο τα οικονομικά ενός Δήμου έχουν σχέση με τα οικονομικά ενός κράτους.
Την Κυριακή κάποιος θα βγει αρχηγός του ΔΗ.ΣΥ. Στο Φίλιον στην Σκουφά ο Ηρακλής θα φέρνει έναν ακόμα καπουτσίνο. Η ανασύσταση της κεντροαριστεράς αποδείχθηκε εσωτερικές εκλογές του ΠΑΣΟΚ, που πιθανόν από την αρχή αυτό και μόνο ήταν.
