Ορισμένοι είναι είτε Ερντογανοφοβικοί, είτε Ερντογανολάγνοι. Είτε φοβούνται τον Ερντογάν θεωρώντας ότι μπορεί να επικρατήσει σε βάρος της Ελλάδας, είτε τον “θαυμάζουν” πιστεύοντας ότι οτιδήποτε κάνει, αποτελεί μέρος ενός τέλειου σχεδίου. Δεν ισχύει, ούτε το ένα, ούτε το άλλο. Ούτε η Τουρκία είναι παντοδύναμη, ούτε η Ελλάδα είναι ανίκανη, σημειώνει μιλώντας στο liberal.gr ο Κωσταντίνος Φίλης, εκτελεστικός διευθυντής του Ινστιτούτου Διεθνών Σχέσεων, προσθέτοντας ότι τόσο στον Εβρο, όσο και με την NAVTEX προσπάθησε να αιφνιδιάσει, όμως τελικά αιφνιδιάστηκε ο ίδιος από την αντίδρασή μας.
Στην συζήτηση που έχει ανοίξει γύρω από το κατά πόσο πρέπει ή όχι να ξεκινήσει διάλογος με την Τουρκία, απαντά ότι δεν πρέπει να τον δαιμονοποιούμε από την στιγμή που οι όροι του δεν θα μας επιβληθούν. “Αλλο πράγμα είναι οι διερευνητικές επαφές με την Τουρκία, προκειμένου να βολιδοσκοπήσουμε τις προθέσεις της άλλης πλευράς και τίποτα περισσότερο και άλλο να ξεκινήσει μια διαπραγμάτευση η οποία ναι μεν δεν έχει δεσμευτικό χαρακτήρα, ωστόσο είναι αυτή η οποία θα έμπαινε στο ζουμί των ελληνοτουρκικών διαφορών”, σημειώνει.ρισκόμαστε μακριά από μια διαπραγμάτευση.
Συνέντευξη στον Γιώργο Φιντικάκη
Εσχάτως γίνεται πολύ συζήτηση για το αν πρέπει να ξεκινήσει διάλογος με την Τουρκία ή όχι. Να τον φοβόμαστε ή όχι ;
Δύο πράγματα έχω να παρατηρήσω. Πρώτον, να διαχωρίσουμε τον διάλογο από την διαπραγμάτευση καθώς πρόκειται για δύο διαφορετικά ζητήματα. Και δεύτερον, δεν πρέπει να δαιμονοποιήσουμε τον διάλογο από την στιγμή που οι όροι του δεν θα μας επιβληθούν.
Σχετικά με το πρώτο, είναι άλλο πράγμα οι διερευνητικές επαφές με την Τουρκία, προκειμένου να βολιδοσκοπήσουμε τις προθέσεις της άλλης πλευράς και τίποτα περισσότερο, δηλαδή δεν έχουν κανένα δεσμευτικό χαρακτήρα. Και είναι άλλο πράγμα να ξεκινήσει μια διαπραγμάτευση η οποία ναι μεν δεν έχει δεσμευτικό χαρακτήρα, ωστόσο είναι αυτή η οποία θα έμπαινε στο ζουμί των ελληνοτουρκικών διαφορών.
Εμείς λοιπόν αυτή την στιγμή βρισκόμαστε μακριά από μια διαπραγμάτευση. Γιατί προϋπόθεση για αυτό είναι να ευδοκιμήσουν, να ωριμάσουν οι διερευνητικές συνομιλίες, κάτι το οποίο στην παρούσα φάση είναι δύσκολο. Δεν είμαστε εκεί με την Τουρκία.
Σχετικά με το δεύτερο σημείο, αλίμονο αν μια χώρα με τα χαρακτηριστικά της Ελλάδας δαιμονοποιεί το διάλογο και τον απορρίπτει συλλήβδην. Αυτό έρχεται σε κόντρα με όλα εκείνα τα χαρακτηριστικά που έχουμε ως κράτος -πυλώνα σταθερότητας στην περιοχή το οποίο δεν φοβάται να συνομιλεί. Τουναντίον. Μέσα από το διάλογο και την διαπραγμάτευση μπορεί να βρίσκει λύσεις. Το θέμα είναι το πλαίσιο, το οποίο είναι πολύ συγκεκριμένο για εμάς.
Επομένως δεν δαιμονοποιούμε το διάλογο, αλλά το πλαίσιο της διπαργμάτευσης που έπεται των διερευνητικών επαφών, οι οποίες δεν έχουν καν εκκινήσει, θα είναι πολύ συγκεκριμένο και δεν πρόκειται να συζητηθεί τίποτα άλλο πέραν υφαλοκρηπίδας και ΑΟΖ σε Αιγαίο και Αν.Μεσόγειο.
Αρκετοί ανησυχούν ότι η Ελλάδα θα δεχτεί μονομερείς διεκδικήσεις της Τουρκίας μέσω της διαπραγμάτευσης. Δεν πρόκειται να συμβεί αυτό. Διότι όπως σας είπα η διαπραγμάτευση έπεται των διερευνητικών. Δεν καταλαβαίνω όλους αυτούς που εκφράζουν την αγωνία τους για το τι θα συμβεί στην διαπραγμάτευση, ενώ ακόμη δεν έχουμε αποφασίσει ότι ξεκινάμε τις διερευνητικές επαφές. Ούτε δεσμεύουν, ούτε συνιστούν διαπραγμάτευση μεταξύ των δύο πλευρών. Είναι απλή βολιδοσκόπηση των θέσεων.
Αρκετοί υποστηρίζουν ότι η διατήρηση της εκκρεμότητας είναι προτιμότερη. Υποστηρίζουν δηλαδή ότι παρότι πολλοί φαντασιώνονται «παράθυρα ευκαιρίας», η πραγματικότητα είναι ότι η σημερινή συγκυρία δεν αποτελεί ευνοϊκή στιγμή για λύσεις θετικές προς τα ελληνικά θέματα. Ποια η γνώμη σας ;
Η απάντηση έχει ως εξής. Καταρχήν, η διατήρηση εκκρεμοτήτων με την Τουρκία εκτός συγκλονιστικού απροόπτου- δηλαδή μια βαθιά αποσταθεροποίηση της γείτονος που μπορεί να οδηγήσει και σε άλλες καταστάσεις- σε βάθος χρόνου δεν λειτουργεί υπέρ μας.
Από εκεί και πέρα, γιατί δεν είναι ευνοϊκή η συγκυρία αυτή την στιγμή ; Γιατί μια συγκυρία όπου το σύνολο της Δύσης έχει αντιληφθεί το μέγεθος της απειλής που συνιστά η Τουρκία ή ότι αυτή αποτελεί μια προβληματική περίπτωση για τα δικά της συμφέροντα, δεν είναι ευνοϊκή ;
Γιατί μια τέτοια συγκυρία να μην είναι θετική όταν η ελληνική διπλωματία κινείται με δυναμικό τρόπο και σε συνέχεια και άλλων ενεργειών που έχουν γίνει κατά το παρελθόν, η Ελλάδα αυτή την στιγμή, εκτός από κράτος-μέλος της ΕΕ και της ευρωζώνης είναι και μια χώρα που σε πολυμερές επίπεδο έχει μαζί της κάποιες σημαντικές χώρες, όπως η Γαλλία ; Δεν ξέρω κατά πόσο θα επηρεαστεί η γαλλική πολιτική από το ζήτημα των φρεγατών, ούτε αν αυτό έχει τελειώσει, ωστόσο μιλάμε για μια πολύ σημαντική χώρα η οποία δεν θέλει να δει την Τουρκία να ηγεμονεύσει στην περιοχή της Αν.Μεσογείου. Το ίδιο συμβαίνει και με την Αίγυπτο, όπως και με το Ισραήλ.
Ταυτόχρονα αρχίζει να γίνεται αντιληπτό σε ευρωπαϊκό επίπεδο, ότι με την ταχύτητα που θα θέλαμε ότι η Τουρκία εξελίσσεται σε πρόβλημα. Το θέμα λοιπόν είναι να πείσεις τους εταίρους σου ότι το να μην την φρενάρουν ουσιαστικά στρέφεται σε βάρος των ίδιων των δικών τους συμφερόντων. Όχι μόνο σε βάρος των συμφερόντων της Ελλάδας.
Δεν λέω ότι τώρα η συγκυρία είναι η πλέον κατάλληλη, Αναρωτιέμαι ωστόσο πότε θα είναι πιο κατάλληλη. Σήμερα υπάρχει ένα διπλωματικό τείχος απέναντι στην Τουρκία, όπως φάνηκε με την NAVTEX.
Η αλήθεια είναι ότι ορισμένοι είναι είτε Ερντογανοφοβικοί, είτε Ερντογανολάγνοι. Αποτέλεσμα είναι ότι οτιδήποτε κάνει, να το θεωρούν ότι αποτελεί μέρος ενός σχεδίου. Πιστεύουμε ότι τα κάνει όλα με τον τέλειο τρόπο, ότι σε όλα έχει μια στρατηγική, η οποία που υλοποιείται κατά τον πιο τέλειο για τον ίδιο τρόπο. Ήταν άραγε τέλεια η στρατηγική του στον Εβρο και με την NAVTEX ή μήπως προσπάθησε να αιφνιδιάσει την Ελλάδα, αλλά τελικά αιφνιδιάστηκε ο ίδιος από την αντίδρασή της ; Είναι πολύ μονοσήμαντη αυτή η προσέγγιση σε σχέση με την Τουρκία γιατί ούτε αυτή είναι παντοδύναμη, ούτε η Ελλάδα είναι ανίκανη,. Δεν ισχύει, ούτε το ένα, ούτε το άλλο.
