Αναρωτιόμαστε αν υπάρχει έστω κι ένας πολίτης που αυτοπροσδιορίζεται ως προοδευτικός ή μετριοπαθής κεντροδεξιός ή κεντροαριστερός, ο οποίος να πίστευε ότι ήταν επιτακτική η απομάκρυνση του ΣΥΡΙΖΑ από την εξουσία και στις εκλογές του Ιουλίου δεν ψήφισε τελικά Νέα Δημοκρατία επειδή είναι αντικληρικαλιστής και η Νέα Δημοκρατία ένα κόμμα που όχι μόνο δεν κρύβει αλλά διαφημίζει και συχνά με τρόπο αγοραίο, τη σχέση της με την Εκκλησία της Ελλάδος.
Υπάρχει άραγε έστω κι ένας που ενώ δεν άντεχε τον Τσίπρα τελικά δεν ψήφισε ούτε τον Μητσοτάκη επειδή ο τελευταίος δηλώνει θρήσκος;
Έχουμε σοβαρές αμφιβολία ότι υπάρχει έστω κι ένας που ιεράρχησε τις σχέσεις της Εκκλησίας με το Κράτος τόσο ψηλά ώστε να γίνει αυτό το ζήτημα που τελικά ρύθμισε την ψήφο του.
Γιατί τότε σε κάθε ευκαιρία που γίνεται φανερός ο ασφυκτικός εναγκαλισμός της Εκκλησίας με τις ελληνικές κυβερνήσεις, ολόκληρος ο προοδευτικός κόσμος ξεσηκώνεται έξαλλος και θυμωμένος, ενώ ξέρει πολύ καλά ποιους έχει ψηφίσει;
Μια εξήγηση είναι ότι ο προοδευτικός κόσμος αισθάνεται ότι μόνον αυτός έχει βάλει «νερό στο κρασί του» και ψήφισε τη Νέα Δημοκρατία, σταύρωσε υπερσυντηρητικούς βουλευτές κι αυτοί αντί να φερθούν ως κυβέρνηση εκλεγμένη από ένα πολύχρωμο και πολυτασικό εκλογικό σώμα και να εμφανίζονται λίγο πιο μαζεμένοι στις δημόσιες εκδηλώσεις λατρείας προς το ράσο, φέρονται ωσάν το ποσοστό που πήραν να προέρχεται αποκλειστικά από τη συντηρητική και θρησκόληπτη Δεξιά.
Τις ψήφους που έλειπαν από τη Νέα Δημοκρατία για να γίνει αυτοδύναμη κυβέρνηση ώστε σήμερα να μην βλέπουμε την κυρία Γεννηματά να κάνει καψόνια στον κ.Μητσοτάκη, οι προοδευτικοί, άθεοι και αντικληρικαλιστές τις έδωσαν. Και έπραξαν σοφά και άριστα που «κατάπιαν» τις εκδηλώσεις θρησκευτικής λατρείες μπροστά στις κάμερες και για το καλό της πατρίδας αγνόησαν τις λαϊκές κωμωδίες.
Από την άλλη πλευρά και οι προοδευτικοί, άθεοι, αντικληρικαλιστές πιστεύουμε ότι σφάλλουν όταν ψάχνουν εναγωνίως ευκαιρία να «κλείσουν λογαριασμούς» με την Εκκλησία. Η Εκκλησία της Ελλάδος είναι κάτι πολύ πιο σύνθετο από τους εναγκαλισμούς της ηγεσίας της με τους βουλευτές.
Ένα πλήθος απλών ιερέων στις γειτονιές και στα χωριά σε όλη την Ελλάδα έχει οργανώσει ένα ευρύ δίκτυο συμπαράστασης και ανακούφισης των φτωχών συμπολιτών μας. Όσοι «λυσσάξαμε» με τη Θεία Κοινωνία γιατί δεν αναρωτηθήκαμε αν οι ηλικιωμένες, ως επί το πλείστον γυναίκες που κάθε μέρα, εθελοντικά, παρασκευάζουν εκατοντάδες μερίδες φαγητού για τους φτωχούς, Έλληνες και μετανάστες θα είναι σε θέση να το κάνουν μεσούσης της επιδημίας; Γιατί στην πραγματικότητα δεν μας ενδιαφέρει και τόσο η υγεία του πληθυσμού αλλά τα απωθημένα μας με την Εκκλησία.
Ναι, η Εκκλησία έχει την εξουσία ενώ ο προοδευτικός κόσμος ασφυκτιά. Όμως, υποτίθεται ότι ο προοδευτικός κόσμος αποτελείται από μετριοπαθείς και ορθολογιστές. Γιατί να φέρεται ως «μουτζαχεντίν» απαιτώντας, με διάφορους τρόπους, ομολογία πίστεως από τους θρήσκους συμπολίτες μας και κοροϊδεύοντας τους πιστούς για τη μεταφυσική τους πίστη;
Οι σχέσεις Εκκλησίας-Κράτους απαιτούν έναν εξορθολογισμό. Η Νέα Δημοκρατία έχει δηλώσει εναντίον του χωρισμού Εκκλησίας-Κράτους. Αυτός όμως δεν είναι λόγος αφεντικό στη χώρα να εμφανίζεται οποιοσδήποτε άλλος από τον νόμιμα εκλεγμένο πρωθυπουργό και την κυβέρνησή του. Ο Αρχιεπίσκοπος δεν χάνει ευκαιρία να δείχνει ότι αυτός «κάνει κουμάντο» και δεν αναγνωρίζει κανέναν πάνω από εκείνον, ούτε τον πρωθυπουργό. Ήρθε η ώρα να τον βάλει κάποιος στη θέση του και κατά προτίμηση αυτό να το κάνει ο ίδιος ο πρωθυπουργός. Κι εμείς οι υπόλοιποι, πιστοί και άθεοι ήρθε η ώρα να ηρεμήσουμε και να σταματήσουμε αμέσως αυτούς τους ατελέσφορους (και εντελώς ντεμοντέ) «θρησκευτικούς πολέμους». Επιτέλους, ας αρχίσουμε να σεβόμαστε ο ένας τον άλλον.
