Το πάθημα ας γίνει μάθημα, αν και το Μέγαρο Μαξίμου θα έπρεπε να γνωρίζει το μάθημα του εδώ και καιρό. Με την ηγετική ομάδα του ΣΥΡΙΖΑ και με όσους συνεργάστηκαν με αυτήν, δεν μπορεί να υπάρχει καμιά συναίνεση. Όταν αυτοί μιλούν για εθνική συναίνεση ουσιαστικά θέλουν συγκυβέρνηση.
Τα όσα ειπώθηκαν για τον κ. Αποστολάκη τα αντιπαρέρχομαι, γιατί το ζήτημα δεν είναι προσωπικό. Είναι πολιτικό. Αλλά και στην προσωπική του διάσταση οι ευθύνες του Μεγάρου Μαξίμου είναι υπαρκτές, γιατί γνώριζαν «τι ψώνιζαν» και «από πού το ψώνιζαν». Αν δεν το γνώριζαν η κατάσταση είναι ακόμα πιο ανησυχητική.
Δεν είναι η πρώτη φορά που ο ΣΥΡΙΖΑ τορπιλίζει την προσπάθεια για εθνική συνεννόηση. Ας ελπίσουμε να είναι η τελευταία γιατί η κυβέρνηση δεν θα του δώσει άλλη ευκαιρία. Προς το παρόν εισπράττει μιαν άνευ λόγου και αιτίας επικοινωνιακή ήττα, με πολιτικό αποτύπωμα. Ένα αβίαστο λάθος που θα απαιτήσει πρόσθετη κυβερνητική προσπάθεια για να ξεχαστεί.
Με την υπόθεση του κ. Αποστολάκη έμεινε πίσω η πολιτική διάσταση του ανασχηματισμού.
Μετά από 26 μήνες διακυβέρνησης ο πρωθυπουργός γνωρίζει άριστα τις επιδόσεις των υπουργών του. Γνωρίζει τους υστερήσαντες, τους πετυχημένους, τους άχρους και άοσμους. Και αναλόγως πράττει.
Δηλαδή, από αυτήν την πορεία των 26 μηνών οι μόνοι «αποτυχημένοι» είναι οι κ.κ. Χρυσοχοΐδης και Θεοχάρης; Στο κάτω-κάτω ο κ. Χρυσοχοΐδης είχε 25 επιτυχημένους μήνες και έναν κακό μήνα για τον οποίον φέρει αντικειμενικά την πολιτική ευθύνη. Είναι άδικο αυτός ο ένας μήνας να ζυγίσει βαρύτερα από τους άλλους 25.
Από την άλλη την μεριά υπάρχουν υπουργοί που παρέμειναν στις θέσεις τους και οι οποίοι ούτε την διαχείριση «των εισερχομένων-εξερχομένων» δεν μπόρεσαν να διεκπεραιώσουν. Βέβαια, αυτός που αποφασίζει αποκλειστικά για τον ανασχηματισμό είναι ο πρωθυπουργός, ο οποίος στο τέλος της θητείας του θα κριθεί για το κυβερνητικό έργο.
Είναι γνωστή η θέση πως αυτό που μετρά δεν είναι τα πρόσωπα, αλλά οι πολιτικές. Είναι επίσης γνωστός και ο αντίλογος πως τα πρόσωπα συμβολίζουν πολιτικές. Η κυβέρνηση με τον ανασχηματισμό -παρ' όλο το περιορισμένο εύρος του- διατήρησε τον γενικό προσανατολισμό της. Κράτησε τον κεντροδεξιό-κεντρώο μεταρρυθμιστικό χαρακτήρα της, ενώ φρόντισε να υπάρξουν και μερικές ισορροπίες ως προς την εντοπιότητα των υφυπουργών.
Συμπερασματικά, η εικόνα που προέκυψε από τον ανασχηματισμό δεν είναι καλή. Όπως υποστηρίζουμε τα θετικά της κυβέρνησης, οφείλουμε να επισημάνουμε και τα αρνητικά της. Δεν γνωρίζω αν θα κάνει διορθωτικές κινήσεις ο πρωθυπουργός και αν ναι, ποιες θα είναι αυτές. Πάντως ο ανασχηματισμός αυτός δεν έδωσε την πνοή μιας νέας, δυναμικής πορείας.
Οι καλοί λογαριασμοί κάνουν τους καλούς φίλους.
