Οι κυβερνήσεις ανεβαίνουν και κατεβαίνουν. Αυτή είναι η μοίρα τους. Δεν υπάρχουν αιώνιοι πρωθυπουργοί. Υπάρχουν όμως καλοί και κακοί πρωθυπουργοί. Χωρίς και πάλι αυτό να σημαίνει ότι ένας καλός πρωθυπουργός κερδίζει αυτοδίκαια μια νέα θητεία. Άλλωστε δεν είναι αυτό το ζητούμενο ή δεν πρέπει να είναι. Αλλά να μένει στο τέλος και κάτι πίσω. Αυτό θα είναι και το ερώτημα του κ. Μητσοτάκη προς τους πολίτες στις εκλογές! Έγινε δουλειά;
Και δεν αναφερόμαστε στα μικρά, αυτά που περισσότερο μας «χαλάνε». Στα λεγόμενα και καθημερινά. Στα μικροσυμφέροντα! Η μεγάλη εικόνα μας ενδιαφέρει. Τι έγινε στην Οικονομία, στα εθνικά θέματα, στην Παιδεία, στην Υγεία. Και εδώ θα πρέπει να είμαστε ειλικρινείς, για να έχουμε μία καθαρή εικόνα. Δουλειά έγινε και μάλιστα κάτω από εξαιρετικά δυσμενείς καταστάσεις. Το αν αυτή η δουλειά ήταν λίγη ή πολύ, αυτό είναι κάτι πολύ υποκειμενικό. Αλλά θα ήταν άδικο να υποστηρίξει κανείς ότι δεν έγιναν προσπάθειες για να καλυτερεύσει η ζωή μας.
Φτάνει αυτό; Πολλές φορές όχι! Ο Κώστας Σημίτης ήταν ένας χρήσιμος για τη χώρα πρωθυπουργός, αλλά αυτό δεν ήταν αρκετό για να κερδίσει άλλη μία τετραετία. Κι εν πάση περιπτώσει, κάποια στιγμή θα έχανε! Και ο κ. Μητσοτάκης θα χάσει κάποια στιγμή. Αυτή η στιγμή μπορεί να είναι οι επόμενες εκλογές. Μπορεί και να μην φύγει ηττημένος, αλλά να διεκδικήσει στο μέλλον, έχοντας κερδίσει τις επόμενες εκλογές, κάποια άλλη σημαντική θέση στο εξωτερικό. Κανείς δεν ξέρει τι του επιφυλάσσει το μέλλον.
Η μεγάλη διαφορά, πάντως, μεταξύ του Κυριάκου Μητσοτάκη και του Κώστα Σημίτη είναι το γεγονός ότι ο Κώστας Σημίτης είχε αντίπαλο, τον Κώστα Καραμανλή. Αντιθέτως, ο Κυριάκος Μητσοτάκης δεν έχει αντίπαλο. Ούτε ο Αλέξης Τσίπρας ούτε ο Νίκος Ανδρουλάκης μπορούν να τον απειλήσουν. Με άλλα λόγια, αντίπαλος του Κυριάκου Μητσοτάκη είναι ο … Κανένας! Μόνο που αυτός ο «Κανένας» μπορεί στο τέλος να γίνει ένας αληθινός εφιάλτης, αποκτώντας υπόσταση από τα προβλήματα της ακρίβειας και της ακραίας φτωχοποίησης.
Ο Κυριάκος Μητσοτάκης, λοιπόν, σε άλλη εποχή θα κέρδιζε με άνεση τις επόμενες εκλογές. Σε μία εποχή μιας σχετικής ομαλότητας, κάτω από άλλες συνθήκες απ’ αυτές που κυριαρχούν σήμερα. Ο πρωθυπουργός ξέρει ότι αυτή η κρίση είναι μόλις στην αρχή της και ότι θα αργήσει να κορυφωθεί. Θα ήθελε να κάνει άμεσα εκλογές, ξέροντας ότι όσο περνάει ο καιρός η κρίση θα μεγαλώνει και θα αυξάνεται το ποσοστό του Κανένα. Προσοχή! Όχι το ποσοστό του Τσίπρα ή του Ανδρουλάκη, αλλά του Κανένα. Από αυτό που έρχεται δεν πρόκειται να κερδίσουν κάτι οι πολιτικοί αντίπαλοι της κυβέρνησης. Τα όποια κέρδη θα διανεμηθούν στο χάος…
Το γεγονός ότι ο κ. Τσίπρας μπορεί και να πιστέψει ότι θα πάρει κάτι από το νέο κίνημα των αγανακτισμένων, ίσως διαμορφώσει την πολιτική του ατζέντα. Αλλά δεν πείθει πλέον για την … αντισυστημικότητά του.
Το θέμα είναι αν θα μπορέσει ο κ. Μητσοτάκης να κάνει εκλογές το Φθινόπωρο. Και πάλι αν δεν υπήρχε η επιθετικότητα του Ερντογάν θα σας λέγαμε «οπωσδήποτε». Οπωσδήποτε θα τις κάνει. Αλλά με την Τουρκία να καιροφυλακτεί, είναι εξαιρετικά δύσκολο να συρθεί η χώρα σε εκλογές που με δεδομένη και τη μεγάλη παγίδα της απλής αναλογικής, μιλάμε για μία χώρα που θα παραμείνει ακυβέρνητη για περισσότερους από δύο μήνες. Έτσι το σενάριο των εκλογών για το Φθινόπωρο απομακρύνεται. Δεν αποκλείεται, αλλά απομακρύνεται. Εκτός κι αν υπάρξει κάποιου είδους μορατόριουμ με την Τουρκία…
Όλα δείχνουν ότι βαδίζουμε προς έναν δύσκολο χειμώνα, με τις τιμές τις ενέργειας να απειλούν την κοινωνική συνοχή σε όλη την Ευρώπη και ο Κανένας να ροκανίζει την αξιοπιστία του πολιτικού συστήματος. Είναι ο μεγάλος, ο πραγματικός κίνδυνος για τις φιλελεύθερες δημοκρατίες της Δύσης. Το ίδιο συμβαίνει και με την Ελλάδα. Η μόνη πιθανότητα να τη γλιτώσουμε είναι το γεγονός ότι ο Κανένας δεν είναι τελείως άγνωστος στο ελληνικό εκλογικό σώμα. Κυβέρνησε μέχρι πρόσφατα με τους ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ. Μπορεί ο κ. Τσίπρας να άλλαξε ρότα στα μισά της διαδρομής, αλλά η κυβέρνησή του αναδείχτηκε ως ο απόλυτος εκπρόσωπος του Κανένα στην Ελλάδα. Κατά συνέπεια, ο κ. Μητσοτάκης έχει ένα πλεονέκτημα σε σχέση με άλλους πρωθυπουργούς της Δύσης. Μπορεί να τραβήξει την κουκούλα που σκεπάζει το κεφάλι του Κανένα. Ξέρει ότι από κάτω υπάρχει η κυβέρνηση των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ του 2015. Και τότε μπορεί να ρωτήσει τον ελληνικό λαό: «Πιστεύετε ότι έχω αφήσει κάτι πίσω μου; Και τι προτιμάτε; Εμένα ή τον … Κανένα»;
Θανάσης Μαυρίδης
