Ο Ευτύχης Βαρδουλάκης δεν χρειάστηκε παρά να γράψει στο facebook «Ήταν πολύ καλή ομιλία, δεν ήταν όμως συγκλονιστική» για την ομιλία του Ομπάμα για να καταλάβει ότι ποτέ δεν παίζεις με πολιτικούς που φιλάνε μωρά στις πατρίδες τους ή αρχίζουν με ντόπια λέξη τις ομιλίες τους στο εξωτερικό. Ο Ευτύχης Βαρδουλάκης, που όλο και κάτι ξέρει αφού σπούδασε πολιτικές επιστήμες, χρειάστηκε να επανέλθει με καινούργιο σχόλιο. Γράφοντας ότι δεν χαρακτήρισε την ομιλία κακή, μέτρια ή καλή, αλλά πολύ καλή. Και ότι ο βερμπαλισμός έχει κάνει «κάθε δημόσιο σχόλιο να ειναι σαν περιγραφή αγώνα που ο εκφωνητής τα βρίσκει όλα "συγκλονιστικά", "μοναδικά", "ανεπανάληπτα". Σε μια γλώσσα που η υπερβολή τρέχει σε ρυθμούς πληθωρισμού δημοκρατίας της Βαϊμάρης τέτοιες προσπάθειες δεν έχουν νόημα. Βαρδουλάκης – Ομπάμα 2 στο ημίχρονο, 2 τελικό και όποιος το έβλεπε και δεν το έπαιξε κακό του κεφαλιού του.
Είτε είναι ο Τζον Κένεντι και ξεκινάει στο Βερολίνο την ομιλία του με το «Ich bin ein Berliner», είτε είναι ο Πρίγκιπας Κάρολος στην Νέα Γουινέα και αρχίζει με το «nambawan pikinini bilong Misis Kwin» που στα tok pisin σημαίνει «είμαι ο νούμερο ένα γιος της κυρίας βασίλισσας» όποιος ο πολιτικός που μπήκε στον κόπο να μάθει μια φράση στην γλώσσα της χώρας του επισκέπτεται δεν χάνει. Ο Μπάρακ Ομπαμα με το επικοινωνιακό του χάρισμα το προχώρησε λίγο περισσότερο. Ξεκίνησε «γεια», τελείωσε με το «Ζήτω η Ελλάς» και αν χρειαζόταν είμαι σίγουρος ότι είχε αποστηθίσει τον εθνικό ύμνο. Αν όχι όλους τουλάχιστον τους στίχους που λέει ο Μήτρογλου στην ανάκρουση του στο γήπεδο.
Με τέτοιους άσσους της επικοινωνίας δεν παίζεις. Φοράς την φουστανέλα σου, κάθεσαι στον καναπέ, βάζεις στο βίντεο περιγραφές μπάσκετ του Χατζηγεωργίου και ψάχνεις να βρεις ένα καλό επίθετο για να χαρακτηρίσει την ομιλία του Ομπάμα. Γνωρίζοντας ότι στην Ελλάδα «ιστορικό» είναι κάτι που μπορεί να συνέβη πριν από μισή ώρα. Αντίθετα με την Κίνα του Μάο που ο Τσου Εν Λάι όταν το 1972 τον είχαν ρωτήσει για την σημασία της Γαλλικής Επανάστασης είχε απαντήσει ότι «είναι πολύ νωρίς για να έχει γνώμη». Και αν στην ιστορικότητα της ομιλίας του Ομπάμα προσθέσεις και τον λαϊκό μύθο πρέπει να είσαι τρελός για να την κρίνεις.
Ο λαϊκός μύθος ήταν προσφορά του Πάνου Καμμένου. Ο οποίος αποκάλυψε ότι η υφυπουργός των Εξωτερικών Βικτόρια Νιούλαντ του είπε ότι ο αμερικανός πρόεδρος έγραφε και έσβηνε την ομιλία του εδώ και εβδομάδες, χωρίς την συνδρομή λογογράφων. Η εικόνα του Ομπάμα να ξενυχτάει με το πάτωμα γεμάτο χαρτιά είναι τόσο δυνατή που μπορεί ακόμα και να διαγράψει την εικόνα του Χένρι Κίσινγκερ να μιλάει σε επιχειρηματίες στην Αμερική και να τους λέει «Ο ελληνικός λαός είναι δυσκολοκυβέρνητος και γι' αυτό πρέπει να τον πλήξουμε βαθιά στις πολιτισμικές του ρίζες. Τότε ίσως συνετισθεί. Εννοώ, δηλαδή, να πλήξουμε τη γλώσσα, τη θρησκεία, τα πνευματικά και ιστορικά του αποθέματα, ώστε να εξουδετερώσουμε κάθε δυνατότητά του να αναπτυχθεί». Ακόμα περισσότερο όταν και το ένα και το άλλο πρέπει να είναι το ίδιο αληθινά.
Οι ομιλίες των υπό αποχώρηση προέδρων δεν είναι δέσμευση αλλά κατάθεση πολιτικών θέσεων για την υστεροφημία τους και την ιστορία. Η ομιλία του Ομπάμα μόνο σαν τέτοια μπορεί να αναλυθεί. Το απόσπασμα που θα έπρεπε να αφορά την Ελλάδα δεν είναι οι αναφορές στο χρέος ή την δημοκρατία αλλά στον Ντόναλντ Τραμπ. «Δεν θα μπορούσα να έχω περισσότερες διαφορές με τον Τραμπ αλλά η δημοκρατία είναι πάνω από πρόσωπα» είπε σε ένα σημείο της ομιλίας του ο Μπάρακ Ομπάμα. Την μέρα που οι έλληνες πολιτικοί θα πουν κάτι αντίστοιχο η Ελλάδα δεν θα φοβάται κανένα χρέος.
