Του Θανάση Διαμαντόπουλου*
Πρόεδρος: Τι έχεις να απολογηθείς κατηγορούμενε;
Υπόδικος: Τόσο νέος άνθρωπος κ. πρόεδρε, εγκλωβισμένος έως τότε σε έναν ακραία ιδεοληπτικό χώρο, βρήκα τη νηφαλιότητα τη στιγμή του μεθυστικού θριάμβου μου, τη στιγμή δηλαδή του δημοψηφίσματος του 2015, να πατήσω φρένο και να μην οδηγήσω τη χώρα στον γκρεμό ή, έστω, να μην την μετακινήσω μια ήπειρο νοτιότερα.
Πρόεδρος: Η στάση σου εν προκειμένω θα μπορούσε να παραλληλισθεί προς αυτή του θύτη, ο οποίος, στο πλαίσιο σαδομαζοχιστικού παιχνιδιού, κατέστησε σχεδόν ετοιμοθάνατο το –εν πολλοίς συναινούν- θύμα του, αλλά την έσχατη στιγμή αρνήθηκε να του δώσει το τελειωτικό χτύπημα. Τι άλλο επικαλείσαι;
Υπόδικος: Μαζί με τον Κοτζιά, κινούμενος κόντρα στο ρεύμα και τις δημαγωγικές εθνικιστικές πλειοδοσίες σχεδόν όλων των αντιπάλων μου, έκανα την εθνωφελή συμφωνία των Πρεσπών. Εθνωφελή για γεωπολιτικούς, γεωστρατηγικούς και οικονομικούς λόγους, ώστε η πατρίδα μας να μην χρειάζεται πλέον να σπαταλά το περιορισμένο διεθνοπολιτικό κεφάλαιό της σε μια διεθνώς χαμένη υπόθεση. Αυτό το θεωρώ μεγάλη προσφορά προς τη χώρα, την ευρύτερη περιοχή και τον δυτικό κόσμο γενικότερα. Επιπρόσθετα επιτρέπει στη νέα κυβέρνηση να αρχίσει την προσπάθειά της απαλλαγμένη από ένα πρόβλημα, που η ίδια θα ήταν αδύνατον να επιλύσει.
Πρόεδρος: Αδύνατα δεν υπάρχουν στην πολιτική. Εδώ εσύ, που θα καταργούσες όλα τα μνημόνια με ένα νόμο και ένα άρθρο… Αλλά ας μην παρελθοντολογούμε… Κάτι άλλο;
Υπόδικος: Απάλλαξα τη δημόσια ζωή από ημιψυχοπαθείς και επικίνδυνους πρώην συνεργάτες μου, ενώ πέτυχα πρωτοφανή μετάλλαξη του δικού μου κόμματος, το οποίο έπαψε να είναι αντισυστημικό. Στέρησα, μάλιστα, από τους αντισυστημικούς του μέλλοντος τη δυνατότητα να λειτουργούν, όπως εγώ λειτούργησα σε σχέση με την προεδρική εκλογή του 2015.
Πρόεδρος: Ο τρώσας και ιάσεται. Εσύ μάζεψες όλο αυτόν τον συρφετό και εσύ έκανες τους θεσμούς της δημοκρατίας σκουπιδόχαρτα. Έχεις να προσθέσεις κάτι ακόμη;
Υπόδικος: Το βράδυ των ευρωεκλογών δεν προσποιήθηκα πως δεν κατάλαβα, αντίθετα επέδειξα δημοκρατική ευαισθησία.
Πρόεδρος: Αυτό είναι γεγονός. Η μεγαλύτερη προσφορά σου στη Δημοκρατία υπήρξε η κατά ένα τρίμηνο βράχυνση της παραμονής σου στην εξουσία. Θα συνεκτιμηθεί στην απόφαση. Κάτι άλλο;
Υπόδικος: Φρόντισα τους φτωχούς και τους απόκληρους.
Πρόεδρος: Με τρόπο που υπονόμευσες τα μακροπρόθεσμα συμφέροντά τους. Τους έριξες ένα ξεροκόμματο, προϊόν της λεηλασίας των ελευθεροεπαγγελματιών και των μισθωτών, με τρόπο που υπονόμευσε την οικονομική ανάκαμψη της χώρας. Τελειώσαμε;
Υπόδικος: Δεν όξυνα τις σχέσεις του κόμματός μου με τον ΠτΔ, ο οποίος αρνήθηκε να υιοθετήσει την επιλογή δικαστικής ηγεσίας, εκ μέρους μιας νόμιμης κυβέρνησης, συνταγματικά διαθέτουσας την ολότητα των αρμοδιοτήτων της.
Πρόεδρος: Το τελευταίο, ως νομικός, δεν θα το αμφισβητούσα. Αυτό παρά την, τουλάχιστον αμφιλεγόμενη, άποψη συνταγματολόγων, που γνωμοδότησαν το αντίθετο, πιθανόν επηρεαζόμενοι και από πολιτικές σκοπιμότητες και προτιμήσεις. Κλείσαμε;
Υπόδικος: Ένα τελευταίο, κύριε πρόεδρε. Προσέφερα στον τόπο –αυτό και χάρη στο πολιτικό θάρρος μου να παλέψω στην αρένα του Σκάι- το πιο σταθεροποιητικό κομματικό σύστημα, που μπορεί να έχει μια χώρα. Δηλαδή έναν σχεδόν πλήρη δικομματισμό, ο οποίος –έστω και να δεν είναι ακόμη απόλυτα κεντρομόλος, πάντως- δεν είναι και ακραία φυγόκεντρος. Σκεφθείτε, μόνο κ. πρόεδρε, πως πέραν της ΝΔ και του Σύριζα, ως λειτουργική πολιτική δύναμη, υπάρχει μόνον το Κινάλ. Οι λοιποί είναι είτε παράφρονες είτε ιδεοψυχαναγκαστικοί, πάντως πολιτικά περιθωριακοί.
Πρόεδρος: Σε λίγο θα ακούσεις την απόφαση.
Πρόεδρος (45 λεπτά αργότερα): Το -εν πολλοίς εκ της απαιδευσίας σου εκπηγάζον- θράσος… Η χυδαιότης και η δημαγωγική αμετροέπεια της αντιπολιτευτικής, αλλά και της πρώτης κυβερνητικής σου περιόδου… Η πρωτοφανής περιπέτεια, ειδικότερα, στην οποία έριξες τη χώρα, αμέσως μόλις ανέλαβες τη διακυβέρνησή της, δηλαδή κατά τη βαρουφάκειο περίοδο… Η άθλια αισθητική και η καταφανής ανεπάρκεια ή η ακραία εμπάθεια πολλών εκ των συνεργατών σου… Ο χωρίς αναστολές καιροσκοπισμός σου, που σε οδήγησε στη χρησιμοποίηση θλιβερών συναδέλφων μου προς ενοχοποίηση πολιτικών αντιπάλων σου, για κάποιους εκ των οποίων δεν υπήρχε ούτε καν υποψία ενδείξεων… Η εκ μέρους σου υπερψήφιση της σχεδόν ολοσχερούς αναλογικής και η προσπάθειά σου να την θεσμοθετήσεις συνταγματικά ως πάγιο εκλογικό σύστημα, μολονότι γνώριζες –ή, έστω, θα όφειλες να γνωρίζεις, αν δεν ήσουν τόσο ανιστόρητος και τόσο αστοιχείωτος- τις πολλαπλώς εθνοβλαπτικές συνέπειές της… Όλα αυτά είναι προφανές πως με εμποδίζουν να σε αθωώσω. Κηρύσσεσαι λοιπόν ένοχος κατά το κατηγορητήριο. Θα σου αναγνωρίσω, ωστόσο, ορισμένα ελαφρυντικά, γιατί κάποιοι εκ των ισχυρισμών σου έχουν βάση. Συνακόλουθα, σε καταδικάζω σε πολύχρονη υπερορία από την εξουσία και αλίμονό σου αν βρεθούν άλλα στοιχεία εις βάρος σου, όχι τόσο πολιτικής αλλά «άλλης» φύσης, στον έλεγχο που θα διεξαχθεί προσεχώς. Τότε δεν θα είμαι τόσο επιεικής.
* Ο κ. Θανάσης Διαμαντόπουλος είναι Ομότιμος Καθηγητής Πολιτικής Επιστήμης του Παντείου Πανεπιστημίου.
