Στην εποχή μας, κύριε Πρόεδρε, ένα από τα μεγαλύτερα προβλήματα που αντιμετωπίζει ο σύγχρονος πολιτισμός μας είναι η διαχείριση των σκουπιδιών που ο ίδιος παράγει. Τα σκουπίδια αποτελούν μεγάλη απειλή για τις πόλεις, αλλά ταυτόχρονα και μεγάλη ευκαιρία για την Οικονομία. Επειδή έτσι συμβαίνει με όλα τα μεγάλα προβλήματα. Η επίλυσή τους απαιτεί μεγάλη κινητοποίηση δυνάμεων και πολλές φορές επιστράτευση της επιστήμης και επίκληση στον Θεό της καινοτομίας. Και σαν να μην έφταναν όλα αυτά, μας προέκυψε τελευταία και μεγάλο θέμα με την ανακύκλωση.
Ας ξεκινήσουμε, όμως, από τα πιο γνωστά. Έτσι, για να αποκτήσουμε μία καλύτερη εικόνα για το τι συμβαίνει και τι χειρότερο μπορεί να μας συμβεί. Η Αθήνα, λοιπόν, κινδυνεύει με μια ωρολογιακή βόμβα, αν και εφόσον δεν δοθεί λύση στο θέμα της Φυλής. Οι πολίτες έχουν ακούσει πολλές φορές αυτή την «απειλή». Η αλήθεια είναι ότι η απειλή είναι πραγματική και όχι δεν χρησιμοποιήθηκε ως τέχνασμα για να εξυπηρετηθούν άλλες σκοπιμότητες. Ο τρόπος διαχείρισης των σκουπιδιών στην Αττική, αλλά και σε άλλες περιοχές της χώρας, είναι μία τραγική ιστορία από μόνη της. Η εικόνα της Κέρκυρας με βουνό τα σκουπίδια το καλοκαίρι είναι χαρακτηριστική για το πού βρίσκεται σήμερα η χώρα. Ούτε στον Τρίτο Κόσμο δεν συμβαίνουν αυτά.
Στην Αττική, πάντως, η λύση πρέπει να είναι άμεση. Να είχε ήδη γίνει χθες. Ακόμη κι αν μιλάμε για μία προσωρινή λύση που θα δώσει το παράθυρο του χρόνου για να αντιμετωπιστεί το πρόβλημα στο προσεχές μέλλον. Ο περιφερειάρχης κ. Πατούλης θα πρέπει να βιαστεί. Και κυρίως να εκμεταλλευτεί την ευνοϊκή συγκυρία, επειδή η πρώην περιφερειάρχης κα Δούρου κρατά μία υπεύθυνη στάση και έχει δείξει ότι θέλει να βοηθήσει έμπρακτα στην επίλυση του θέματος.
Σαν να μην έφταναν όλα αυτά, μας προέκυψαν και άλλα θέματα, τα οποία αφορούν την ανακύκλωση. Τι ακριβώς συμβαίνει εκεί; Φαντάζομαι, κύριε Πρόεδρε, ότι οι συνεργάτες σας θα σας έχουν ενημερώσει σχετικά. Η Κίνα έκλεισε τα σύνορά της στα υλικά από ανακύκλωση, οδηγώντας τις τιμές τους σε μεγάλη πτώση. Να σας δώσουμε ορισμένα παραδείγματα από την αγορά. Το χαρτόνι πουλιόταν στην τιμή των 170 ευρώ ο τόνος, ενώ τον Νοέμβριο πουλήθηκε στην τιμή των 50 ευρώ και τον Δεκέμβριο η κλεισμένη τιμή είναι εκείνη των 40 ευρώ! Το χαρτί από τα 100 ευρώ βρίσκεται στα 10 και οι πλαστικές σακούλες από τα 70 ευρώ βρίσκονται στο… μηδέν!
Μιλάμε για συνθήκες κραχ στην ανακύκλωση. Δεν συμφέρει μία εταιρεία να κάνει αυτή τη δουλειά. Το μόνο της πραγματικό έσοδο είναι από τους πράσινους φόρους. Και προς το παρόν οι φόροι αυτοί συντηρούν το οικοσύστημα της ανακύκλωσης. Αλλά δεν είναι βέβαιο για πόσο καιρό ακόμη θα συμβαίνει κάτι τέτοιο. Πρόκειται για ένα αντικειμενικό πρόβλημα. Κάποια στιγμή η αγορά θα βρει τις ισορροπίες της, αλλά είναι αμφίβολο αν αυτό θα συμβεί στο ορατό μέλλον. Και επίσης είναι βαθιά προβληματικό να ζει ένας κλάδος με κρατικές επιδοτήσεις.
Τι σημαίνει πρακτικά αν καταρρεύσει η αγορά της ανακύκλωσης; Ότι θα έχουμε αύξηση κατά 20% του όγκου των σκουπιδιών που θα δέχονται οι ΧΥΤΑ. Αυτό δεν είναι ένα απλό πρόβλημα. Είναι πρόβλημα πάνω στο πρόβλημα. ''Η, αλλιώς, μία από τις δύσκολες ασκήσεις που καλείται να λύσει η κυβέρνησή σας.
Θα σας πουν πολλά για την ανακύκλωση. Τελευταία μάθαμε ότι κυκλοφορούν κάποιοι που υπόσχονται λύσεις α λα Τζίνι. Μαγικές λύσεις που ταιριάζουν στα παραμύθια της Χαλιμάς. Ακούν οι επιτήδειοι επιδοτήσεις και σπεύδουν να επωφεληθούν. Αλλά μ'' αυτόν τον τρόπο κινδυνεύει ένας πραγματικός κόσμος της πραγματικής Οικονομίας.
Άκουσα, κύριε Πρόεδρε, ότι υπάρχουν περιφερόμενοι θαυματοποιοί που επισκέπτονται στελέχη της κυβέρνησής σας και υπόσχονται λαγούς με πετραχήλια. Θα σας πω με πλήρη γνώση των συνεπειών του νόμου ότι οι άνθρωποι αυτοί, τα κυβερνητικά στελέχη, χάνουν τον χρόνο τους. Τουλάχιστον αυτό. Και για να το πω και αλλιώς, το ζητούμενο είναι να συνεχίσει η ανακύκλωση και να μην έχουμε κραχ. Για όσο καιρό αυτό είναι εφικτό. Κι από εκεί και πέρα να δοθούν κίνητρα σε νέα παιδιά να παρουσιάσουν πραγματικά καινοτόμες ιδέες. Και να μην αναζητούμε λύσεις από την αλλοδαπή που ψάχνουν εφαρμογή στη πτωχή (βεβαίως) και τίμια (;) Ελλάδα.
Πολύ σωστά το έχει πιάσει (κι αυτό) το θέμα ο Τάκης Θεοδωρικάκος. Μία λύση θα ήταν τα στελέχη του κόμματός σας να παίρνουν ταχύρυθμα μαθήματα από την ΚΝΕ. Θα είχαν πολλά να μάθουν για τη λειτουργία του καπιταλισμού, όντας από την… άλλη πλευρά!
Θανάσης Μαυρίδης
[email protected]
Στηρίζουμε τον Κυριάκο, ελέγχουμε την εξουσία. Εμένα μου αρέσει αυτό. Άλλοι στήριζαν την αλλαγή, εμείς τον Κυριάκο! Ξέρω, θα είμαστε και δυσάρεστοι. Και η εξουσία δεν είναι φίλη με τους δυσάρεστους. Αλλά δεν ψάχνουμε φίλους. Ανθρώπους να προχωρήσουν τις μεταρρυθμίσεις αναζητούμε...
Όσοι θέλετε να το διαβάσετε νωρίτερα στον Φιλελεύθερο που κυκλοφορεί το πρωί στα περίπτερα.
