Χούντα τα ΜΜΕ γιατί δεν ελέγχθηκαν τελικά όπως επιχείρησαν με τον αντισυνταγμιατικό διαγωνισμό Παππά.
Χούντα το φέισμπουκ γιατί έχει κανόνες κοινούς για όλους τους χρήστες παγκοσμίως που δεν αλλάζουν με μια εντολή από την Κουμουνδούρου, όπως γίνεται με το πρωτοσέλιδο της Αυγής.
Χούντα η νόμιμα εκλεγμένη κυβέρνηση που προηγείται σε όλες τις δημοσκοπήσεις με διαφορά μεγαλύτερη από τις τελευταίες εκλογές, σχεδόν δύο χρόνια μετά από αυτές, και μετά από έναν χρόνο πανδημίας.
Χούντα ό,τι δεν ελέγχουν. Χούντα ό,τι διαφωνούν. Χούντα ό,τι αντιπαθούν. Χούντα ό,τι τους ενοχλεί. Πόσο δημοκρατική στάση είναι άραγε αυτή; Πόση δημοκρατική ευαισθησία προδίδει; Πόσο σεβασμό εκπέμπει για εκείνους που αγωνίστηκαν πραγματικά για να απολαμβάνουμε τη μεγαλύτερη περίοδο ενότητας, ηρεμίας, ευημερίας και δημοκρατίας στη σύγχρονη ιστορία μας, ώστε να μπορούν ελεύθερα να λένε όλες αυτές τις ανοησίες; Πόσο σεβασμό δείχνει στην ίδια την ιστορία της παράταξής τους, αλλά κυρίως στη μεγάλη κεντροδεξιά παράταξη που αποτελεί σταθερά τη μεγαλύτερη πολιτική δύναμη καθ όλη τη διάρκεια της μεταπολίτευσης, η οποία εγκαθίδρυσε τη Δημοκρατία στη χώρα.
Τι σχέση με τη δημοκρατία έχει το να στοχοποιείς ό,τι και όποιον διαφωνείς βάζοντας του τέτοιες ταμπέλες; Ταμπέλες που δεν προσαρμόζονται για να κάνουν fit τα γεγονότα, αλλά αντίθετα, γεγονότα που δημιουργούνται ή «προσαρμόζονται» για να κάνουν fit τις προαποφασισμένες, χιλιοχρησιμοποιημένες και ξεθωριασμένες πια ταμπέλες. Ταμπέλες αντί για επιχειρήματα. Στοχοποίηση αντί για διάλογο. Συναίσθημα (θυμός και οργή) αντί για λογική. Γνωστή και δοκιμασμένη η συνταγή. Ακολουθήθηκε πριν από 10 χρόνια. Με την ίδια τεχνική, με την ίδια φρασεολογία, με το ίδιο αφήγημα, με τις ίδιες καραμέλες, με τα ίδια fake news. Siemens τότε, Siemens και τώρα. Τι σημασία έχει αν οι όροι του διαγωνισμού απέκλειαν το self test της Siemens με αποτέλεσμα να μην συμμετάσχει καν στον «φωτογραφικό διαγωνισμό» που δήθεν «στήθηκε για χάρη της»;
Πορείες τότε, πορείες και τώρα. Αγανακτισμένοι τότε, νεοαγανακτισμένοι τώρα. Μαγκάλια τότε, παιδιά που κάνουν τηλεκπαίδευση στο καφενείο τώρα. «Χούντα» τότε, «χούντα» και τώρα. «Κράτος καταστολής» τότε, «κράτος καταστολής» τώρα, «κράτος καταστολής» και το 2008 που κυβερνούσε ο κατά ομολογία του ίδιου του κ. Τσίπρα και των συντρόφων του, κεντροδεξιός και μετριοπαθής Καραμανλής. «Αστυνομοκρατία» ο κεντροαριστερός Χρυσοχοΐδης σήμερα, «αστυνομοκρατία» και ο κεντροδεξιός Παυλόπουλος τότε, που μετά προτάθηκε από τους ίδιους για πρόεδρος της Δημοκρατίας. Δεν τα πιστεύουν ούτε οι ίδιοι που τα εμπνέονται. Και δεν τους ενδιαφέρει τι ισχύει, και αν τελικά αργά η γρήγορα αυτογελοιοποιούνται.
Σημασία έχει μόνο το μομέντουμ. Μην τυχόν και χάσουν την ευκαιρία να αξιοποιήσουν τη όποια δυσκολία, τη κρίση και τα αρνητικά συναισθήματα που γεννά κάθε είδους δοκιμασία προκειμένου να κερδίσουν πόντους, να αποκτήσουν ακροατήριο. Αυτός είναι ο μόνος στόχος. Ίδιος και απαράλλακτος, όπως και τα συνθήματά τους.
Ίδιος το 2008, ίδιος το 2011, ίδιος το 2015, ίδιος και σήμερα. Έτσι έφυγαν από το 3%, έτσι έγιναν αξιωματική αντιπολίτευση, έτσι έγιναν κυβέρνηση και έτσι ελπίζουν τώρα ότι θα ξεπεράσουν τον κανένα στις δημοσκοπήσεις ώστε να φαντάζει πιο ρεαλιστικό το όνειρο για την δεύτερη φορά που απειλούν ότι «θα είναι αλλιώς». Στην πραγματικότητα και οι ίδιοι ξέρουν ότι όπως είναι «κόπι πάστε» η αντιπολίτευση που ασκούν το 2021 με αυτήν που ασκούσαν το 2011, έτσι είναι και θα είναι «κόπι πάστε» σε όλα! Και σε μια εποχή που η φαντασία, η δημιουργικότητα, η ταχύτητα και η αποτελεσματικότητα έχει μεγαλύτερη σημασία από ποτέ, το «κόπι πάστε» του χθες σε πάει μόνο πίσω.
Δυστυχώς μια αντιπολίτευση που το 2021 απευθύνεται σε πολίτες που γεννήθηκαν το 2004 με εμφυλιοπολεμική ρητορική και ληγμένες ιδεοληψίες, μπορεί ίσως να εργαλειοποιήσει τα συναισθήματά τους, αλλά δεν μπορεί να απαντήσει στα σύγχρονα ζητήματα που τους απασχολούν και στις πραγματικές αγωνίες τους.
* O Νίκος Ρωμανός είναι Διευθυντής Γραφείου Τύπου ΝΔ
