Αυτή η μανία ορισμένων κομμουνιστοσκεπτόμενων να αξιοποιήσουν την πανδημία προς όφελος της ιδεοληψίας τους θα ήταν αστεία, αν οι στιγμές που ζούμε δεν ήταν τόσο τραγικές. Αντί να σκεφτούν ότι και πάλι (όπως τον καιρό των μνημονίων) αυτός που ζει την εργασιακή και οικονομική ανασφάλεια είναι ο επιχειρηματίας, ο αυτοαπασχολούμενος και ο ιδιωτικός υπάλληλος, ανακάλυψαν πάλι στον κορονοϊό το υπομόχλιο για να τα κάνουν όλα κρατικά.
Αυτή την στιγμή οι δημόσιοι υπάλληλοι πληρώνονται κανονικά, παίρνουν τις άδειες ειδικού σκοπού χωρίς κανένα πρόβλημα και δεν έχουν κανέναν φόβο ότι ο εργοδότης τους θα κατεβάσει ρολά. Φυσικά βιώνουν κι αυτοί τον τρόμο της αρρώστιας όπως όλοι μας, όμως τουλάχιστον δεν έχουν παράλληλα και το σφίξιμο του γείτονα τους ιδιωτικού υπαλλήλου που τρέμει διότι το ξενοδοχείο που δούλευε δεν θα ανοίξει καθόλου φέτος ή του ξαδέρφου του που ιδρώνει διότι οι επιταγές από το μαγαζάκι του είναι έτοιμες να σκάσουν και να τον αποτελειώσουν.
Αν απ’ αυτή την τραγική ιστορία ορισμένοι συνάγουν ότι θα ‘πρεπε να είναι όλα κρατικά, τότε έχουν άμεση ανάγκη επανασύνδεσης με τον ορθολογισμό και την πραγματικότητα. Διότι αν ήταν δημόσιοι υπάλληλοι οι 500.000 ιδιωτικοί υπάλληλοι που κάθισαν υποχρεωτικά σπίτι τους και οι 220.000 μικροί επιχειρηματίες που έκλεισαν οι επιχειρήσεις τους, από την φορολογία τίνων θα έβγαιναν άραγε τα 3,8 δις για να δοθούν αποζημιώσεις και έκτακτα βοηθήματα;
Του κορονοϊού δοθέντος βέβαια, οι κομμουνιστοσκεπτόμενοι επικεντρώνονται αυτό τον καιρό στο θέμα της υγείας. Κατά τους λαβυρίνθους του μυαλού του, η πανδημία αποτελεί χρυσή ευκαιρία για να εξαφανιστεί η ιδιωτική περίθαλψη. Πόσο σαχλή και κοντόφθαλμη ιδέα! Αντί να αξιολογήσουν την αποφόρτιση του δημοσίου συστήματος υγείας από χιλιάδες ασθενείς που εξετάζονται και νοσηλεύονται σε ιδιωτικές δομές (με δικά τους έξοδα ή των ασφαλιστικών εταιρειών), αυτοί ανακαλύπτουν πόσο αχρείαστα είναι αυτά τα θεραπευτήρια επειδή δεν μπήκαν στην πρώτη γραμμή της μάχης κατά του συγκεκριμένου ιού.
Το Ιατρικό Κέντρο δηλαδή ή το Μετροπόλιταν ή η Ευρωκλινική ή τα δεκάδες άλλα ιδιωτικά νοσοκομεία σ’ όλη την χώρα είναι άχρηστα, αφού δεν περιθάλπουν αρρώστους του κορονοϊού. Μ’ αυτή την λογική όμως, άχρηστα είναι και όλα τα κρατικά νοσοκομεία που δεν είναι αναφοράς. Άχρηστο το Ιπποκράτειο που στέλνει τα κρούσματα του στο Σωτηρία, άχρηστο το Τζάννειο που τα στέλνει στο Αττικό. Το γεγονός ότι οι εντατικές των ιδιωτικών θεραπευτηρίων απορρόφησαν τους αρρώστους των κρατικών εντατικών ώστε να μείνουν άδειες μονάδες για τους επιβαρημένους του κορονοϊού, κατά την γνώμη τους δεν μετράει διόλου.
Μιλούν για τους γιατρούς του δημοσίου συστήματος υγείας, αφήνοντας να εννοηθεί ότι είναι οι μόνοι που ασκούν το λειτούργημα τους με ηρωισμό, ενώ οι συνάδελφοι τους που είναι στα ιδιωτικά δεν θα έκαναν ή δεν κάνουν το ίδιο. Πούθε προκύπτει αυτό; Και πόσο προσβλητικό είναι για τους χιλιάδες γιατρούς και νοσηλευτές που δεν δουλεύουν στο ΕΣΥ; Καλά, οι ιδιοκτήτες και οι μέτοχοι των ιδιωτικών δομών είναι de facto πιράνχας και αρπακτικά που πρέπει να εκλείψουν παντελώς, αυτό δεν το συζητάμε. Λες και αν εκλείψει ο τάδε επιχειρηματίας της υγείας, το Σισμανόγλειο θα γίνει αυτομάτως σαν το Ιατρικό.
Το ΚΚΕ τουλάχιστον, συνεπές σε όσα πιστεύει, ζήτησε να επιταχθούν άμεσα οι ιδιωτικές νοσηλευτικές δομές από το κράτος. Πλήρης κρατικοποίηση αμέσως. Αλλά ο Σύριζα που σε όλες τις παρεμβάσεις του περί της πανδημίας δεν χάνει ευκαιρία να ρίξει και δυο Φιλιππικούς εναντίον της ιδιωτικής υγείας, τι ακριβώς ρόλο παίζει; Αν είναι τόσο εγκληματική η ιδιωτική υγείας, γιατί δεν την κατάργησε όσο κυβερνούσε; Αντιθέτως της έδωσε άπειρες ευκαιρίες να γιγαντωθεί απ’ άκρου σ’ άκρον της χώρας.
Όμως το σημαντικότερο είναι ότι όλοι αυτοί αδυνατούν να δουν τα δυο συστήματα ως συμπληρωματικά έναντι του πολύτιμου αγαθού της υγείας όλων μας. Τους τρελαίνει η δήθεν ταξικότητα, ότι ο εύπορος πολίτης μπορεί να έχει γρηγορότερη και ξενοδοχειακά αρτιότερη (όχι ιατρικά καλύτερη) εξυπηρέτηση στο ιδιωτικό νοσοκομείο, από τον μη εύπορο που πάει στα επείγοντα του Ευαγγελισμού ή της Βούλας. Θα το δεχόμουν, αν η κατάργηση των ιδιωτικών θα σήμαινε την απ’ ευθείας βελτίωση των δημοσίων δομών. Όμως αυτό δεν θα γίνει. Όπως δεν πρόκειται να γίνουν αυτομάτως καλύτερα τα αστικά λεωφορεία αν απαγορευτεί η κυκλοφορία ιδιωτικών αυτοκινήτων.
Η συνεργασία των δύο συστημάτων σε καιρό πολέμου και ο υγιής ανταγωνισμός τους σε καιρό ειρήνης, θα αποβεί προς όφελος όλων. Αν έχουμε ανοικτά μυαλά…
