Της Αντιγόνης Λυμπεράκη*
Ο δρόμος προς την κόλαση είναι στρωμένος με αγαθές προθέσεις. Αυτό που φαίνεται ότι προστατεύει τους εργαζόμενους από καταχρηστική απόλυση αποτρέπει τις προσλήψεις και θίγει όσους περιμένουν στις εισόδους της αγοράς εργασίας – τους νέους και τις γυναίκες.
Ως εισηγήτρια του Ποταμιού ψήφισα κατά της διάταξης για τις απολύσεις. Για δυο λόγους:
Πρώτον, Η επίκληση του Αναθεωρημένος Ευρωπαϊκου Κοινωνικου Χάρτη (ΕΚΧ) είναι καταχρηστική. Το άρθρο 24 λέει μεν ότι πρέπει να αναγνωρίζεται «το δικαίωμα όλων των εργαζομένων να μη λύεται η εργασιακή τους σχέση χωρίς βάσιμο λόγο που να συνδέεται με την ικανότητα ή τη συμπεριφορά τους ή να βασίζεται στις λειτουργικές απατήσεις της επιχείρησης…». Όμως: αυτό συνδέεται ευθέως με το ..«δικαίωμα των εργαζομένων, των οποίων η εργασιακή σχέση λύεται χωρίς βάσιμο λόγο, σε επαρκή αποζημίωση ή άλλη κατάλληλη επανόρθωση…».
Τι λέει εδώ ο ΕΚΧ; Ότι εάν συνδεθεί η διαδικασία απόλυσης ενός εργαζομένου με την ύπαρξη σπουδαίου λόγου πρέπει – κατά τον Ευρωπαϊκό Κοινωνικό Χάρτη - να δικαιούται αποζημίωση μόνο όταν και εάν έχει απολυθεί χωρίς σπουδαίο λόγο.Η κυβέρνηση, όμως, δεν προέβη σε καμία τέτοια προσαρμογή του συστήματος αποζημιώσεων. Έχουμε μια λαθροχειρία με επικοινωνιακή στόχευση.
Δεύτερον, μπαίνει φρένο στις νέες προσλήψεις. Κανένας εργοδότης που σκοπεύει – επειδή ανοίγουν οι δουλειές του - να προσλάβει νέο εργαζόμενο δεν πρόκειται να το κάνει, όταν ξέρει ότι θα υποστεί ένα τέτοιο γραφειοκρατικό βάρος, θα μπλέξει σε μια δικαστική διαμάχη και θα πληρώσει και από πάνω αποζημίωση. Δεν θα προσλάβει νέο εργαζόμενο. Θα ικανοποιήσει την αυξημένη ζήτηση με επιπλέον εργασία των ηδη εργαζομένων. Με υπερωρίες, νόμιμες και παράνομες. Ένα δώρο,δηλαδή, σε όσους έχουν ήδη δουλειά.
Προστατεύεται, όμως ο εργαζόμενος που σήμερα δουλεύει; Αν ο εργοδότης θέλει να τον απομακρύνει θα το κάνει αργά ή γρήγορα, με δικαστική εμπλοκή που θα ταλαιπωρήσει και τις δύο πλευρές. Οι μόνοι που σίγουρα κερδίζουν είναι οι εργατολόγοι.
Δεν είναι τυχαίο ότι χώρες που δεν έχουν τέτοιες αυστηρές ρυθμίσεις για την απομάκρυνση των εργαζομένων, έχουν μικρότερη ανεργία. Χώρες με ισχυρό κοινωνικό κράτος όπως η Δανία και Ολλανδία.
Αυτό που χρειαζόμαστε είναι να προστατεύουμε τον εργαζόμενο και όχι να διαφυλάσσουμε την θέση εργασίας με κάθε κόστος. Πάνω απ όλα όμως χρειαζόμαστε πολιτικό θάρρος να κάνουμε το σωστό, ακόμη και αν είναι κόντρα στο ρεύμα. Ακόμη και μια εβδομάδα πριν τις εκλογές και εν μέσω πελατειακής θύελλας. Μερικοί στη Βουλή το είχαμε. Δυστυχώς πολύ λίγοι.
* Η Αντιγόνη Λυμπεράκη είναι καθηγήτρια οικονομικών στο Πάντειο και= Βουλευτής Β Αθηνών με το Ποτάμι
