Σε κάθε τηλεοπτική μου εκπομπή, τα ίδια και τα ίδια: «Φορέστε μάσκες ρε παιδιά. Φυλαχτείτε. Και φυλάξτε κι εκείνους που δεν σας φταίνε τίποτα». Και κάθε που βγαίνω στο ραδιόφωνο, κάνοντας χιουμοράκι ως άλλος Κωνσταντάρας (δίχως να είμαι χήρος με τρεις γιούς), στην ίδια αποφώνηση καταλήγω: «Το νου σας ρεμάλια! Τον νου σας με τον κορονοϊό!» Όσο για τα κείμενα μου, ένα στα τρία είναι αφιερωμένα στις μάσκες, στις αποστάσεις και στις απολυμάνσεις. Ε και;
Βαρέθηκα κι εγώ να τα λέω, σιχάθηκαν κι αυτοί να τα ακούνε. Κουράστηκαν οι συνάδελφοι μου να τα λένε, αγανάχτησαν κι εκείνοι να τους ακούνε. Αναφέρομαι στα απλά, στα αυτονόητα, στα λογικά, στα επιστημονικώς τεκμηριωμένα, στα πολλαπλώς και παγκοσμίως επιβεβαιωμένα, στα μπροστά στα γουρλωμένα μάτια μας διαδραματιζόμενα. Και μάλιστα, η παράκληση είναι να κάνουν αυτά τα απλά και αυτονόητα για το δικό τους καλό πρωτίστως, για την δική τους υγεία, για την δική τους ευζωία. Μετά για των υπολοίπων.
Στο τέλος-τέλος, μια μάσκα τους λένε να φορέσουν, όχι κανένα κλειδωμένο σιδερένιο προσωπείο απ’ αυτά που είχαν για τιμωρία στις μεσαιωνικές φυλακές. Απόσταση δυο μέτρων από τον άλλο τους λένε να κρατούν, όχι να φύγουν μετανάστες για τα ανθρακωρυχεία του Βελγίου. Να πλένουν τα χέρια τους δέκα φορές την ημέρα τους λένε, όχι να περπατήσουν ξυπόλυτοι πάνω σε αναμμένα κάρβουνα σαν αναστενάρηδες.
Άδικος κόπος. Τσάμπα το σάλιο, στράφι η προσπάθεια, αέρας κοπανιστός τα λόγια. Δεν θέλουν βρε αδερφέ ν’ ακούσουν. Δεν γουστάρουν, δεν χαμπαριάζουν. Από το ένα τους αυτί μπαίνουν οι λέξεις μας κι από το άλλο βγαίνουν. Είτε επιχειρηματολογούν οι «φοβιτσιάρηδες» είτε πορδές αμολάνε, ένα και το αυτό για την ακοή των «άφοβων» και των «αντιστασιακών». Τίποτα δεν φτάνει στον εγκέφαλο τους, ο οποίος έχει μικρότερη δυνατότητα επεξεργασίας πληροφοριών απ’ όσο έχει μια κάνουλα που ξερνάει μπύρα ή μια μηχανή του καφέ που βγάζει εσπρέσο.
«Δεν είναι όλοι έτσι», θα πείτε, «αυτοί που περιγράφεις είναι μια μειοψηφία». Αμ δεν νομίζω. Πλειοψηφία μέσα στην ελληνική κοινωνία μπορεί να μην είναι, αλλά και τέτοια χιονοστιβάδα κρουσμάτων δεν την φτιάχνουν τρεις κι ο κούκος. Χιλιάδες είναι οι κορονοκουτσαβάκηδες. Που τα γράφουν όλα στα μέζεα τους αρνούμενοι να ακολουθήσουν τρία απλά και ανώδυνα πράγματα. Μάσκα, αποστάσεις, πλύσιμο. Κι ας λένε οι γιατροί κι ας δείχνουν εικόνες και αριθμούς τα μέσα ενημέρωσης. Τα μαγκάκια δεν γουστάρουν ούτε άσπρες μπλούζες, ούτε δημοσιογραφικά κολάρα. Την ελευθερία τους μόνο γουστάρουν και δεν σηκώνουν μύγα στο σπαθί τους όταν αυτή απειλείται. Απαιτούν την ελευθερία να πεθάνουν οι ίδιοι και πριν απ’ αυτό να σκοτώσει ο καθένας τους από πεντέξι. Έτσι μπράβο.
