Του Κυριάκου Αθανασιάδη
Χάρηκα με την κίνηση της Εισαγγελέως του Αρείου Πάγου αργά το βράδυ της Παρασκευής να ασκήσει αναίρεση κατά του βουλεύματος του Συμβουλίου του Πλημμελειοδικείου Βόλου, και μάλιστα παρά το γεγονός πως ο αντιεισαγγελέας που εξέτασε την υπόθεση του Κουφοντίνα εξέφρασε σαφέστατα αντίθετη γνώμη.
Με δυο λόγια, χάρηκα που θα πάρει κι άλλη άδεια ο Κουφοντίνας.
Ξέρω τι λέγεται επ' αυτού.
- Ότι η αναίρεση του βουλεύματος για την άδεια Κουφοντίνα από την κυρία Ξένη Δημητρίου δημιουργεί δεδικασμένο: όποιος θέλει να πιέσει την πολιτεία για οτιδήποτε, θα κηρύσσει μία απεργία πείνας, ενώ οι σύντροφοί του έξω θα τα σπάνε.
- Ότι ένα δημοκρατικό κράτος δεν πρέπει ποτέ να υποχωρεί σε εκβιασμούς ή αιτήματα τρομοκρατών. Γιατί, αν το κάνει έστω και μία φόρα, δίνει κίνητρο σε όλους τους τρομοκράτες να συνεχίσουν να εκβιάζουν και να τρομοκρατούν.
- Ότι οι παρεμβάσεις στη δικαιοσύνη μέσα στη μαύρη νύχτα δεν ευνοούν τη Δημοκρατία. Ότι η Δημοκρατία δεν είναι αιώνια: η Δημοκρατία μπορεί να πεθάνει (βασικά, έχει πεθάνει πολλές φορές). Ότι η Δημοκρατία είναι θνητή και εύθραυστη.
Ξέρω επίσης τι σημαίνει όλο αυτό για τον ΣΥΡΙΖΑ: αυτοϊκανοποιούμενος, ικανοποιεί ταυτόχρονα και ένα κομμάτι του ακροατηρίου του και των ψηφοφόρων του (ο ΣΥΡΙΖΑ είναι το πιο πολυσυλλεκτικό κόμμα στην ελληνική κοινοβουλευτική ιστορία, το μόνο που ψηφίζεται από κάθε έκφανση του λούμπεν: από νεοναζί, χιτλερικούς, σκληρούς εθνικιστές και ακρο-ακροδεξιούς πολυ-ψεκασμένους, μέχρι βέγκαν ακτιβιστές, αριστεριστές, αντιεξουσιαστές και αναρχικούς — μόνο παλιοί οπαδοί τού ΚΚΕ δεν τον έχουν ψηφίσει ποτέ) ξέροντας με τη σειρά του πολύ καλά ότι, ικανοποιώντας αυτό το κομμάτι των ένθερμων υποστηρικτών και φίλων του, ενδεχομένως θα χάσει ενδεχομένως από στρώματα άλλων μικροαστών ψηφοφόρων του. (Λέω «άλλων μικροαστών» γιατί και αυτοί οι ακραίοι μικροαστούληδες είναι).
Δεν υπάρχει κάτι που δεν έχει ειπωθεί επί του θέματος. Όλα αυτά είναι παλιά. Τα ξέρω καλά. Τα ξέρουμε όλοι μας καλά. Δεν γεννηθήκαμε χθες, ούτε επιλέξαμε να ασχοληθούμε με την πολιτική —με τον τρόπο που ασχολούμαστε— λόγω μόδας και ελέω Κρίσεως.
Και, ναι: χαίρομαι που από αύριο ο Κουφοντίνας θα ξαναρχίσει να τρώει, μιας και θα του δοθεί εκ νέου άδεια.
Ας εξηγηθώ.
Ή μάλλον, προηγουμένως ας πω δυο πραγματάκια ακόμη.
- Ότι, ειδικά με το πρώτο («Η αναίρεση του βουλεύματος για την άδεια Κουφοντίνα δημιουργεί δεδικασμένο»), είμαι σφόδρα αντίθετος. Αυτό το σκηνικό έχει ξαναπαιχτεί δεκάδες φορές, για όνομα του Θεού. Σιγά μην περιμέναμε τον Κουφοντίνα και την κα Ξένη. Έχουμε 2019.
- Ότι ο Κουφοντίνας δεν έκανε καμία απεργία πείνας. Κανένας από δαύτους δεν κάνει απεργία πείνας ποτέ. Πιο πολύ πείνασε ο Μιχελογιαννάκης, που κατέβαζε δύο-δύο τα κρουασάν στο Σύνταγμα τυλιγμένος το σλίπινγκ-μπαγκ του και σκορπώντας άφθονο γέλιο σε όποιον γελάει με γελοίους τύπους όπως ο Μιχελογιαννάκης. Ο Κουφοντίνας, όπως και όλοι αυτοί, σιτίζονται κανονικά-κανονικότατα. Μας δουλεύουν απλώς.
- Ότι δεν έχουμε να κάνουμε με πολιτικό κρατούμενο. Επειδή ο ίδιος πιστεύει, μέσα στο αχούρι που έχει για μυαλό, ότι κάνει… πολιτικό αγώνα, δεν πά' να πει ότι έχει δίκιο. Όλοι οι μεσσιανιστές το ίδιο πιστεύουν. Και ο Χίτλερ τα ίδια πίστευε. Αλλά μπα. Ο Κουφοντίνας είναι ένα κάθαρμα απλώς. Ένας ακόμη ναζί που κάνει ναζιστικού τύπου εκκαθαρίσεις. Ο Κουφοντίνας είναι δολοφόνος, ένας serial killer, και ως τέτοιος δικάστηκε και καταδικάστηκε. Δεν δικάστηκε για τις πεποιθήσεις του. Δικάστηκε γιατί έβλαψε κατ' εξακολούθησιν συνανθρώπους του. Είναι εκτελεστής. Κατ' αυτά, ας είναι όσο παρανοϊκός θέλει. Τα ίδια ισχύουν και για τον Ρουπακιά —την αδελφή ψυχή του Κουφοντίνα— και άλλους της βορβορώδους συνομοταξίας του Ρουπακιά. Δεν δικάζονται επειδή είναι ανθρωπίδες με σεξουαλικά προβλήματα και, κυριολεκτικά, ανώμαλοι. Ούτε καν επειδή, όπως ακριβώς και ο Κουφοντίνας, είναι άχθος αρούρης. Ούτε καν επειδή, όπως ακριβώς και ο Κουφοντίνας, μισούν τον κόσμο και τον πολιτισμό του ανθρώπου. Ας τον μισούν όσο θέλουν. Ποσώς μάς νοιάζει. Αλλά μπα. Δικάζονται επειδή είναι φονιάδες, κουμπουροφόροι και μαχαιροβγάλτες. Ποινικοί. Η θέση των ποινικών είναι στη φυλακή. Έτσι έχουν τα πράγματα με τους ποινικούς.
Λοιπόν, για να τελειώνω με αυτό, θα σας πω γιατί χάρηκα με την παρέμβαση αλά κομάντο της Δημητρίου. Επειδή έτσι γλιτώσαμε δύο καμένες πόλεις. Και δεν τις γλιτώσαμε επειδή οι χι πολιτοφυλακές και οι ψι μιλίτσιες θα ξέσπαγαν μετά τον… θάνατο του Κουφοντίνα. Ξαναλέω, ο Κουφοντίνας μια χαρά τρεφόταν. Ο Κουφοντίνας δεν είναι Μπόμπι Σαντς. Ούτε γραμμάριο δεν θα έχανε. Θα έκαιγαν την Αθήνα και τη Θεσσαλονίκη μέχρι να πάρει (και άλλη) άδεια, απλώς. Ε, το γλιτώσαμε αυτό.
Ξέρω πόσο αντίθετοι είστε με τη συγκεκριμένη συλλογιστική. Τη θεωρείται ψοφοδεή, ανάξια λόγου, διόλου ιπποτική κλπ. κλπ.
Ας είναι.
Δεν θα τη δικαιολογήσω. Θα σας θυμίσω απλώς ότι ενάμισι εκατομμύριο Έλληνες πολίτες ζουν σε συνθήκες ακραίας φτώχειας σήμερα. Όχι εσείς. Εσείς είστε κάπως καλά. Αλλά ενάμισι ΕΚΑΤΟΜΜΥΡΙΟ άλλοι άνθρωποι, οι περισσότεροι από αυτούς νέοι. Θα σας θυμίσω ότι μόνο τα τελευταία 4-5 χρόνια έχουν αποδράσει από την Ελλάδα άλλο μισό εκατομμύριο άνθρωποι — τα περισσότερα από τα καλά μας πτυχία, εν ολίγοις. Θα σας θυμίσω ότι η Αγορά φυτοζωεί, και ότι ουσιαστικά δεν έχει ανακάμψει μετά από τα επεισόδια του 2008 και από τον Ιούλιο του 2015. Με άλλα λόγια: το τελευταίο πράγμα που χρειαζόμαστε σήμερα είναι άλλο ένα πολυήμερο ημίχρονο εμπρησμών και χάους με απρόβλεπτες (για τους πολλούς) συνέπειες.
Μπροστά στο χάος, την καταστροφή, τα σπασίματα, τις ενέδρες, τις κατεβασμένες τζαμαρίες, τα καμένα αυτοκίνητα και την όλη βία, η υποχώρηση (έστω υπό τις μακιαβελικές συνθήκες υπό τις οποίες έγινε) της Πολιτείας στον αρχιτρομοκράτη είναι παρωνυχίδα.
Ο στόχος μας (δεν παύει να) είναι ένας: τριπλή νίκη στις κάλπες για τη Δημοκρατία, τριπλή ΣΥΝΤΡΙΠΤΙΚΗ ήττα στις κάλπες τού ΣΥΡΙΖΑ και των υπόλοιπων εθνικολαϊκιστικών δυνάμεων της συντήρησης και του ζόφου.
Και, κατόπιν τούτων, ανάταξη της οικονομίας (ήτοι, προσέλκυση επενδύσεων, μείωση της ανεργίας, μείωση της φορολογίας) μέσα σε ένα δημοκρατικό περιβάλλον απόλυτης ασφάλειας για όλους τους πολίτες.
