Του Γιώργου Αγγελόπουλου*
Η μητέρα μου νοσηλεύεται στο Λαϊκό. Πριν νοσηλευόταν στο Πανεπιστημιακό νοσοκομείο της Πάτρας. Οι γιατροί της στο Λαϊκό χρειάστηκαν ένα κομμάτι ιστού το οποίο της είχε αφαιρεθεί στο Πανεπιστημιακό Νοσοκομείο της Πάτρας για να γίνει μια πρώτη βιοψία. Ήθελαν να το εξετάσουν περαιτέρω ώστε να προσδιορίσουν με μεγαλύτερη ακρίβεια την ασθένειά της.
Όποιος άνθρωπος δεν έχει εμπλακεί με τη δημόσια υγεία θα πιστεύει πως η διαδικασία είναι αυτοματοποιημένη. Οι γιατροί στο Λαϊκό στέλνουν ένα μέηλ στην αντίστοιχη γραμματεία της Πάτρας ζητώντας τον ιστό, ίσως συνοδευόμενη κι από μια συγκατάθεση ασθενούς, η Πάτρα απαντά και τον στέλνει με κάποιο κούριερ. Η ασθενής ίσως χρεωνόταν τη μεταφορά.
Λάθος.
Η νοσολευόμενη κλινήρης καρκινοπαθής συμπλήρωσε τις αναγκαίες αιτήσεις και την ειδική εξουσιοδότηση, την υπέγραψε μπροστά στη γιατρό της που επικύρωσε το γνήσιο της υπογραφής, εγώ πήρα την εξουσιοδότηση στη γραμματεία του νοσοκομείου όπου πιστοποίησε την υπογραφή της γιατρού και επέστρεψα στο διευθυντή της κλινικής να υπογράψει κι εκείνος το αίτημα. Μετά ταξίδεψα αυτοπροσώπως στην Πάτρα, να πάω ο ίδιος ως εξουσιοδοτημένος στο Νοσοκομείο, κατέθεσα το αίτημα της μητέρας μου, πήρα την έγκριση, την πήγα ο ίδιος στο αντίστοιχο εργαστήριο όπου φυλασσόταν το δείγμα ιστού, το παρέλαβα, το έφερα στην Αθήνα και το παρέδωσα στη γιατρό. Όλο αυτό έγινε μέσα σε μόνο τρεις ημέρες γιατί όλοι οι άνθρωποι που συνάντησα σε αυτό το μικρό μαραθώνιο με διευκόλυναν απίστευτα, με καθοδήγησαν και παρέκαμψαν κάποιες τυπικές διαδικασίες και προθεσμίες.
Όταν ακούμε ότι οι οι υπηρεσίες υγείας πρέπει να παρέχονται από ιδιώτες, φανταζόμαστε πανικόβλητοι ότι θα απολυθούν γιατροί, νοσοκόμες, τραπεζοκόμοι και καθαριστές. Φανταζόμαστε ασθενείς να πεθαίνουν έξω από νοσοκομεία επειδή δεν θα έχουν χρήματα. Φανταζόμαστε μελλοντικές δυστοπίες, βλακείες και τέρατα ενώ ο εφιάλτης των ασθενών είναι ακριβώς μπροστά μας. Το κράτος σπαταλά πόρους δημιουργώντας εμπόδια σε ασθενείς, γιατρούς, επαγγελματίες υγείας και διοικητικούς υπαλλήλους. Είναι απολύτως ανίκανο να παρέχει ποιοτικές υπηρεσίες γιατί στο νωτιαίο μυαλό του είναι ριζωμένη η γραφειοκρατία. Το κράτος παίρνει λαμπρούς επιστήμονες και επαγγελματίες και τους αναγκάζει να ξοδεύουν τον πολύτιμο χρόνο τους για να εξηγούν γραφειοκρατικές διαδικασίες σε συνοδούς καρκινοπαθών, να συμπληρώνουν αιτήσεις και να επικυρώνουν γνήσια υπογραφής. Μια ιδιωτική επιχείρηση αυτή τη σπατάλη δεν θα την επέτρεπε. Το κράτος την επιβάλει.
Το κράτος, ενώ μπορεί, αρνείται να προσφέρει εξαιρετικές υπηρεσίες υγείας σε όλους. Το ότι δεν το κάνει δεν είναι πολιτική επιλογή: είναι η ασθένειά του. Το έχει δείξει η βιοψία.
*Ο κ. Γιώργος Αγγελόπουλος είναι μέλος της Μόνιμης Γενικής Συνέλευσης της Φιλελεύθερης Συμμαχίας
