Σε ένα κρεσέντο υποκρισίας και επικίνδυνων υπεκφυγών η αφρόκρεμα της ηγεσίας των ευρωπαϊκών πολιτικών δυνάμεων, έχοντας στους κόλπους της τους πρωταθλητές του λαϊκισμού Τραμπ, Τσίπρα και Σαλβίνι γιόρτασαν το τέλος του Α Παγκόσμιου ρίχνοντας το ανάθεμα στον εθνικισμό και την ακροδεξιά, αποκρύπτοντας ότι αυτοί οι ίδιοι είναι η μάνα που γεννάει αυτό το δίδυμο που διχάζει τις κοινωνίες.
Οι απανωτοί εξορκισμοί του εθνικισμού και της ακροδεξιάς από τον Μακρόν, τη Μέρκελ και τα άλλα παιδιά της σημερινής κατάντιας της Ευρώπης και της Αμερικής δεν έχουν άλλο σκοπό από το να ρίξουν στάχτη στα μάτια των αμόρφωτων και των αφελών μέσα στους λαούς.
Ώστε να μη βλέπουν οι λαοί ότι οι βασικές αιτίες για την υποχώρηση της ανάπτυξης, του κοινωνικού κράτους, της μόρφωσης (και όχι της εκπαίδευσης), της κοινωνικής δικαιοσύνης και της κοινωνίας των πολιτών των δεκαετιών του '60 μέχρι το '90, είναι το διαρκές ξεπούλημα ενός διεφθαρμένου πολιτικού προσωπικού, πρώτα σε μεγάλα οικονομικά καρτέλ ενεργειακών κολοσσών και όπλων και στη συνέχεια σε μεγάλα χρηματοπιστωτικά συμφέροντα παραγωγής εύκολου και γρήγορου αντιπαραγωγικού χρήματος. Λέγε με τραπεζικό σύστημα και σύστημα παραγώγων και χαρτιών κερδοσκοπίας και κεφάλαια λαθρεμπορίου καυσίμων, όπλων και ναρκωτικών.
Αυτό το διεφθαρμένο προσωπικό, που ξεκίνησε από τις γερμανικές, τις ιταλικές και τις γαλλικές ηγεσίες του '90, με καγκελάριους και πρωθυπουργούς να γίνονται στελέχη εταιριών κολοσσών, συνεχίστηκε με τις βρετανικές και αμερικανικές στρατοκρατικές και ενεργειακές επιθέσεις και καταστροφές όλου του προηγούμενου κόσμου στη Β Αφρική και τη Μέση Ανατολή. Αφήνοντας πίσω τους εκατομμύρια πρόσφυγες, χώρες στα χέρια κατσαπλιάδων τρομοκρατών, ερείπια προς εκμετάλλευση από δυτικούς κυβερνητικούς παράγοντες- μετόχους σε τεχνικές εταιρίες- κολοσσούς.
Όλο αυτό το διεφθαρμένο προσωπικό, που πλούτισε ευνοώντας κεφαλαιούχους αντί για το λαό που το ψήφιζε, δεν έκανε τίποτε άλλο από το να κουρελιάσει κάθε πτυχή κράτους δικαίου που οικοδομείτο όπου οικοδομείτο σε Ευρώπη και Αμερική. Δεν έκανε τίποτε άλλο από το να στέλνει τον απογοητευμένο ή οργισμένο λαό σε αποχή από τις δημοκρατικές διαδικασίες και όλο και συχνότερα στην αγκαλιά ακραίων αντιδημοκρατών και εθνικιστών.
Όλο αυτό το προσωπικό, σε μικρότερη κλίμακα σε μικρές χώρες σαν την Ελλάδα, και σε μεγαλύτερη σαν τις ΗΠΑ, τη Γερμανία, τη Γαλλία, την Ιταλία, τη Βρετανία, τη Σουηδία, τη Ρωσία, δεν έκανε τίποτε άλλο εδώ και τουλάχιστον 25 χρόνια από το να υπηρετεί περισσότερο ένα κλεπτοκρατικό οικονομικό σύστημα ρουλέτας τρισεκατομμυρίων, που παίζεται γύρω από τις τράπεζες και τα θηρία της ενέργειας και της τεχνολογίας, παρά την ατμομηχανή που παράγει τον πλούτο με την εργασία της. Τη μεσαία τάξη.
Όλο αυτό το πολιτικό προσωπικό, που υποκριτικά αναθεματίζει τον εθνικισμό και την ακροδεξιά, δεν είναι άλλο από εκείνο που πήρε τη θέση του προηγούμενου διεφθαρμένου προσωπικού και συνεχίζει την ίδια πολιτική. Δημιουργώντας και διαιωνίζοντας τη δυστυχία που στέλνει τους πρόσφυγες στην πρώην Γη της Επαγγελίας, γεννώντας ρατσισμό και εθνικισμό στα πολιτικά ορφανά πλήθη. Δημιουργώντας ακροδεξιό φασισμό στη θέση της απαξιωμένης από αυτό το διεφθαρμένο πολιτικό προσωπικό Δημοκρατίας.
Αυτό το διεφθαρμένο προσωπικό- οι κουστουμάτοι σαν τη Μέρκελ, τον Μακρόν, την Μέη και τα άλλα παιδιά- είναι ο γεννήτορας επικίνδυνων αμοραλιστών τυχοδιωκτών λαϊκιστών σαν τον Τσίπρα στην Ελλάδα, σαν τον Γκρίλο στην Ιταλία, σαν τον Όρμπαν στην Ουγγαρία, σαν τον Στράχε στην Αυστρία, σαν τον Τράμπ στην Αμερική. Όλοι τους λαϊκιστές στα λόγια και ακροδεξιοί στις πράξεις.
Όταν ο Έλληνας πρωθυπουργός παιανίζει από τους πολυτελείς άμβωνες του Παρισιού κατά της ακροδεξιάς και του εθνικισμού, σε συγχορδία με τους άλλους Ευρωπαίους ηγέτες, δεν κάνει τίποτε άλλο από το να στέλνει την προσοχή του λαού αλλού από το πραγματικό πρόβλημα, που είναι ο ίδιος και οι πολιτικοί του γονείς: Οι διεφθαρμένες κυβερνήσεις, που τον γέννησαν για να έρθει στην εξουσία. Επειδή, δεν θα τον ήξερε ούτε ο θυρωρός της πολυκατοικίας αν δεν είχαν προηγηθεί οι Πασόκοι, οι Καραμανλήδες με τους Πάκηδες και οι Γιωργάκηδες, που διέλυσαν ό,τι υπήρχε και δεν υπήρχε στη χώρα.
Και οι μεν πολυτελείς ηγέτες των κεντροευρωπαϊκών χωρών που δεν είναι μαρξιστές, αλλά πούροι καπιταλιστές, μπορούν να αναθεματίζουν με αντιδιαλεκτικές κορώνες, που απευθύνονται σε ευήκοα αντίστοιχα ώτα. Αλλά, ο μαρξιστογενής πρωθυπουργός δεν έχει καμιά δικαιολογία να μιλάει με μπαρούφες για την ακροδεξιά και τον εθνικισμό σαν να μην ξέρει ότι πίσω από τη γέννησή τους είναι η οικονομία, ηλίθιε.
Σαν να μην ξέρει ότι πίσω από τα προσφυγικά κύματα που διαταράσσουν την πληθυσμιακή ισορροπία σε μια χώρα και δημιουργούν μια πρωτόγονη απειλή στους ντόπιους πληθυσμούς, βρίσκεται η πλεονεξία των επικυρίαρχων που καταστρέφουν χώρες για να πλουτίσουν από τον πλούτο τους και από την εξουσία τους επί των χωρών αυτών.
Σαν να μην ξέρει ότι πίσω από την εθνικιστική δεξιά είναι η έχθρα και απουσία της έννοιας πατρίδα από την καλοβολεμένη ελληνική αστική νομενκλατούρα και από την μπρουτάλ αριστερίστικη ελίτ, που καμώνεται ότι εκπροσωπεί την αριστερά. Και που είναι εξουσία. Στέλνοντας έτσι και οι δύο μαζί, καλοβολεμένη δεξιά και ψευτοεπαναστατική αριστερά, πολλούς από όσους αγαπάνε την πατρίδα στην αγκαλιά της ακροδεξιάς που καιροφυλακτεί.
Όλοι αυτοί οι ηγέτες και ηγετίσκοι της δυτικής αστικής δημοκρατίας, που αυτοκτονεί στα χέρια τους, τρώνε και πίνουν με χρυσά κουτάλια και ποτήρια σε πολυτελή ανάκτορα και μέγαρα, αναθεματίζοντας τα αυγά του φιδιού που αυτοί οι ίδιοι γεννάνε και ζεσταίνουν με τις πολιτικές τους.
Έχοντας κλέψει από τους πολίτες όσα οι πολίτες έχουν παράξει τα τελευταία 70 χρόνια με τον ιδρώτα τους, προφασιζόμενοι κανόνες, που αυτοί οι ίδιοι καθορίζουν και αλλάζουν ανάλογα με τα συμφέροντα οικονομικών μεγαλοπαραγόντων, που έχουν αυτό το σκοπό: Όπως στην πρέφα, να γλύφουν την κάσα του παίχτη που μπαίνει μέσα. Μόνο που, σε αντίθεση με την πρέφα, αυτοί οι ίδιοι μοιράζουν τα φύλλα, με σημαδεμένη τράπουλα. Βάζοντας μέσα μονίμως τον ίδιο παίχτη: Τους πολίτες. Τη μεσαία τάξη.
Η λιτότητα, που μαστίζει Αμερικανική και ευρωπαϊκή μεσαία τάξη και φτωχούς δεν είναι τίποτε άλλο από το αποτέλεσμα της βίαιης αναδιανομής πλούτου που έκανε το χρηματοπιστωτικό σύστημα, με κουκουλοφόρους τους πολιτικούς ηγέτες των δυτικών χωρών και θύματα την περιουσία που είχαν δημιουργήσει οι πολίτες τους. Με πρόφαση ότι οι περιουσίες αυτές ήταν αποτέλεσμα φούσκας! Λες και τη φούσκα δεν τη δημιούργησαν οι κερδοσκοπικοί και τραπεζικοί μηχανισμοί με την ανοχή και τη συμμετοχή των πολιτικών ηγεσιών των κρατών!
Αλλά, όλο αυτό το εγκληματικό πολιτικό προσωπικό, που κουνάει και το δαχτυλάκι στους λαούς και κάνει υποδείξεις με αυστηρότητα (!), μαζεύεται στα παλάτια της πρώην φεουδαρχίας και τρώει με τα χρυσά σερβίτσια της και ασχολείται με τις τουαλέτες των κυριών στις γλειψιματικές ειδήσεις των εμετικών ξεπουλημένων καναλιών, αναθεματίζοντας τον εθνικισμό και την ακροδεξιά για έναν και μοναδικό λόγο:
Για να στείλει το βλέμμα των πολιτών αλλού και να γλιτώσει το κεφαλάκι του. Μην και ξυπνήσουν οι πολίτες και συνειδητοποιήσουν με ποιανών το βιός και τον ιδρώτα τρώνε στις Βερσαλλίες και στο Μαξίμου με χρυσά κουτάλια, μοιράζοντας τη φαγωμένη περιουσία της μεσαίας τάξης και των φτωχών σε εαυτούς και ημέτερους. Και συνεχίζοντας να την κλέβουν με φόρους κάθε είδους και με αναξιοκρατία κάθε είδους στη μοιρασιά της αμοιβαίας εργασίας. Και στη μοιρασιά των κάθε είδους έργων.
Δεν είναι τυχαίο, που όλοι αυτοί οι πολιτικάντηδες που χύνουν κροκοδείλια δάκρυα για τα εκατομμύρια σκοτωμένους του πολέμου έχουν την αμέριστη συμπαράσταση όλων των κεφαλαιούχων που εξόπλισαν και εξοπλίζουν τους πολέμους. Και την αμέριστη συμπαράσταση όλων των τραπεζιτών, που πλούτισαν από τη ληστεία της μεσαίας τάξης. Και τη στήριξη όλων των κεφαλαιούχων, που περιμένουν να ξαναπλουτίσουν από τα κάθε είδους έργα και τις κάθε είδους προνομίες, που θα τους μοιράσουν αυτοί οι πολιτικάντηδες. Μεταξύ των οποίων και ο «ό,τι δηλώσεις είσαι» κύριος Τσίπρας.
Που έχει το θράσος να αναθεματίζει τον εθνικισμό και την ακροδεξιά. Τα ίδια του τα παιδιά.
Γ. Παπαδόπουλος- Τετράδης
