Τη συζήτηση για την ακρίβεια η ίδια η κυβέρνηση την ξεκίνησε. Την προανήγγειλε, κυριολεκτικά, από το τέλος του καλοκαιριού και το έκανε λες και πρόκειται για ένα φυσικό καιρικό φαινόμενο, όπως ο καύσωνας το καλοκαίρι, με αποτέλεσμα από νωρίς να έχει εμπεδωθεί η ιδέα πως είναι λογικό όλα, ανεξαιρέτως, τα προϊόντα και οι υπηρεσίες να έχουν ακριβύνει και έτσι, όποιος θέλει να μπορεί να κερδοσκοπήσει πανεύκολα.
Γράφαμε από τον Σεπτέμβριο πόσο λάθος είναι αυτή η στρατηγική και πόσο μεγάλη ζημιά θα κάνει. Σήμερα, στις πληθωριστικές πιέσεις που δημιούργησαν τα προβλήματα στις εφοδιαστικές αλυσίδες (και όχι μόνο) ήρθαν να προστεθούν οι αυξήσεις στην Ενέργεια ως αποτέλεσμα γεωπολιτικής ρευστότητας, δηλαδή «τρέχα-γύρευε» πότε κι αν θα αποκλιμακωθούν οι συγκεκριμένες αυξήσεις ή εάν θα περάσει έτσι όλος ο χειμώνας.
Σήμερα λοιπόν που η συζήτηση για την ακρίβεια είναι κεντρική, κάποιοι στην κυβέρνηση, μπορεί και μετά από «κεντρική συνεννόηση» δεν μπορούμε να το ξέρουμε αυτό, εμφανίζονται να την αρνούνται ή να προσπαθούν να τη διασκεδάσουν με διάφορες... ξεκαρδιστικές δηλώσεις στα πρωινάδικα κυρίως όπου ανεβαίνουν πλέον οι επιθεωρήσεις.
Πώς είναι δυνατόν στον οποιονδήποτε να αρνείται την ακρίβεια και να αμφισβητεί ότι έχει δημιουργήσει δυσφορία στους πολίτες;
Και γιατί, αντί να εξηγεί διαρκώς, με κάθε ευκαιρία, πως έχουν τα πράγματα και τι έχει προκαλέσει την αύξηση στις τιμές προτιμά να υποτιμήσει τη νοημοσύνη των πολιτών;
Και όλα αυτά να συμβαίνουν ενώ η κυβέρνηση προσπαθεί να στηρίξει τα νοικοκυριά δαπανώντας πολύ μεγάλα ποσά.
Πρόκειται για καθαρή υπονόμευση/αυτουπονόμευσ που θα επιτείνει τη δυσαρέσκεια και δικαίως γιατί κανείς δεν θέλει να τον θεωρούν ηλίθιο και να του το λένε κι όλας!
Η κυβέρνηση έχει πάρα πολύ σοβαρό πρόβλημα στην παραγωγή των μηνυμάτων. Όχι, το πρόβλημά της δεν περιορίζεται στο οτι παράγει λάθος μηνύματα αλλά στο ότι έχει χάσει τον έλεγχο και ο καθένας κάνει, κυριολεκτικά, τις δικές του δηλώσεις, σε όποιους τόνους επιθυμεί.
Άπαξ και ο πρωθυπουργός έχει επιλέξει ως μορφή διακυβέρνησης το επιτελικό κράτος, τα μηνύματα μόνο κεντρικά μπορούν να παράγονται.
Πώς είναι δυνατόν να επιτρέπεται στον καθένα, είτε είναι υπουργός είτε απλώς συνεργάτης να κάνει δηλώσεις για ζητήματα που μπορούν να προκαλέσουν μεγάλη και μετρήσιμη φθορά;
Γιατί το Μαξίμου δεν ανακτά τον έλεγχο της παραγωγής και εκπομπής των μηνυμάτων; Γιατί επιτρέπει στον καθένα να υπονομεύει την προσπάθεια που γίνεται σε κάθε επίπεδο. Είναι, πραγματικά, ακατανόητο και ανεξήγητο.
