Του Κυριάκου Αθανασιάδη
Όταν μετά από πολλά χρόνια θα έχει ξεπλυθεί το όνομα του ΣΥΡΙΖΑ —η Δημοκρατία έχει βαρύ χέρι αλλά είναι μακρόθυμη—, ένα πράγμα θα παραμένει σαν στίγμα στο κούτελό του? και δεν θα 'ναι ούτε η οικονομία, ούτε οι προσπάθειες των Τσίπρα και Σίας να μας βγάλουν από την Ευρώπη, ούτε η υποθήκευση της εθνικής περιουσίας για έναν αιώνα, ή κάτι δεκάδες ή και κατοσταριές δισεκατομμύρια, εκεί χάμω, που έγιναν καπνός για το καπρίτσιο μιας φαύλης ιδεολογίας κάποιων ανθρωπάκων.
Θα είναι το Προσφυγικό. Το Προσφυγικό δεν θα ξεχαστεί. Εκεί θα μείνει.
Και θα μείνει γιατί ο ΣΥΡΙΖΑ, όχι απλώς δεν έκανε τίποτε για να σώσει ή να διασφαλίσει —έστω— στοιχειωδώς την αξιοπρέπεια των πιο ιερών πλασμάτων επί γης, αλλ' αντιθέτως τούς εκμεταλλεύτηκε στυγνά και με πρόγραμμα, μόνο και μόνο για να παίξουν πέντε-δέκα μεγαλοπαράγοντές του τα ρέστα τους στις «διαπραγματεύσεις» με τους εταίρους μας. Ήταν ο άσος στο μανίκι τους, το σημείο φορτικής πίεσης, και φυσικά το πεδίο όπου τα βρήκαν σε όλα με τον Καμμένο της περίφημης πλημμύρας τζιχαντιστών στην Ευρώπη… Αυτά που έγιναν και αυτά που ΔΕΝ έγιναν, τα τεσσεράμισι χρόνια της συγκυβέρνησης, με τις Μόριες, με τις συνθήκες στρατοπέδου σε σήψη, με τους βιασμούς και τα μαχαιρώματα, με τη λάσπη και τη δυσωδία, με τα εμετικά συσσίτια, και με την εξακολουθητική εκμετάλλευση παιδιών, ούτε πρέπει ούτε πρόκειται να ξεχαστούν. Γιατί ΕΝΑ πράγμα θέλαμε από δαύτους, και μά τον Θεό θα το βουλώναμε σε όλα τα άλλα. Μα κι αυτό το ένα το κάνανε σαν τα μούτρα τους.
* * *
Τώρα, η εικόνα που έχουν για το Προσφυγικό στην Ευρώπη, κυρίως σε όσες χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης δεν παίρνουν μέρος στην κοινή προσπάθεια επίλυσής του, πηγάζει κατά κύριο λόγο από την Ελλάδα: από την Ελλάδα του 2015 και μετά, όπως πολύ πρόχειρα την περιγράψαμε παραπάνω. Τα πλάνα που τα Μέσα προβάλλουν συστηματικά και κατ' επανάληψη είναι οι γνωστές εικόνες ντροπής από τη Μόρια και από άλλα hot spot, ενώ από την άλλη η κοινή γνώμη στηρίζει με μισή καρδιά τις κυβερνήσεις που αρνούνται οποιαδήποτε εμπλοκή των χωρών τους στη διαχείριση του Προσφυγικού ακριβώς εξαιτίας του φόβου για τους «ζωσμένους εκρηκτικά ισλαμιστές» που δήθεν θα ξεχυθούν από τα ελληνικά σύνορα στο κέντρο της Ευρώπης… Οι πολίτες των χωρών που βρίσκονται μακριά από εμάς μαθαίνουν όσα μαθαίνουν για το θέμα κάτω από έναν μεγεθυντικό, παραμορφωτικό δημοσιογραφικό-πολιτικό φακό. Οι μεγάλες πλειοψηφίες. Αυτές που κερδίζουν εκλογές.
Κοντινό σε εμάς παράδειγμα είναι η Τσεχία, μία από τις χώρες της Ομάδας του Βίζεγκραντ (οι άλλες τρεις είναι η Ουγγαρία, η Πολωνία και η Σλοβακία) που αρνείται πεισματικά να συνδράμει την υπόλοιπη Ευρώπη. (Πράγμα που κάποια στιγμή, βέβαια, θα το πληρώσει ακριβά: όλες οι χώρες με λαϊκιστές ηγέτες πλήρωσαν τις επιλογές τους, και η φίλη Τσεχία μπορεί από τώρα να περιμένει στην ουρά για το μερτικό της στην καταστροφή — δεν υπάρχουν εξαιρέσεις σ' αυτά, και ποτέ μα ποτέ δεν συνέφερε στα έθνη να παίζουν με την Ιστορία).
Παρά ταύτα, και μολονότι οι εθνικιστές εδώ (ο πρωθυπουργός της χώρας, πρώην κομουνιστής και νυν bon viveur επιχειρηματίας των μίντια, και ο πρόεδρος, πρώην σοσιαλιστής και νυν ακροδεξιός και ρωσόφιλος με παγκοίνως γνωστά προβλήματα καταχρήσεων), μολονότι λοιπόν οι εθνικιστές κάνουν ό,τι μπορούν για να παραπληροφορούν και να αποβλακώνουν τον κόσμο, η κοινωνία των πολιτών δεν έχει πει την τελευταία της λέξη. Κι ακόμα είμαστε μονάχα στην αρχή. Έχει να πει πολλά ακόμη.
Έτσι, μία πρωτοβουλία υποστήριξης των προσφύγων (η Cesi pomahaji: «Οι Τσέχοι βοηθούν») ανακοίνωσε ότι κατήρτισε έναν κατάλογο 200 τσεχικών οικογενειών που δηλώνουν πρόθυμες να αποδεχθούν 200 ασυνόδευτα προσφυγόπουλα από τα ελληνικά κέντρα «φιλοξενίας». Σε συνέντευξη Τύπου την προηγούμενη Πέμπτη, οι υπέροχοι αυτοί άνθρωποι κάλεσαν την τσεχική κυβέρνηση να κάνει επιτέλους κάτι και να θέσει τους τροχούς σε κίνηση. Η ίδια η κυβέρνηση, βέβαια, δεν προτίθεται ούτε τώρα να κάνει το παραμικρό. Ανάλογη πρωτοβουλία πολιτών (ένα χρόνο πριν ζητούσαν 50 παιδάκια όλα κι όλα…) έπεσε στο κενό, όταν ο πρωθυπουργός δήλωσε πως δεν λύνεται έτσι το πρόβλημα, και ότι πρέπει να δοθεί προτεραιότητα στους λόγους (!) που κινούν τους ανθρώπους στη μετανάστευση — μία χυδαία άρνηση της πραγματικότητας από έναν άνθρωπο που δεν δείχνει να έχει ηθικούς φραγμούς (κατηγορείται ότι εταιρίες του έχουν απορροφήσει ευρωπαϊκά κονδύλια και κάποια στιγμή επιτέλους θα δικαστεί).
Ωστόσο η οργάνωση Cesi pomahaji, που συνεργάζεται με τους Γιατρούς Χωρίς Σύνορα, το Aid to Refugees και τη Διεθνή Αμνηστία, δεν το βάζει κάτω. Και δεν το βάζει κάτω ούτε όταν οι τηλεοράσεις γεμίζουν από βαλτούς που λένε: «Μη νομίζετε ότι θα πάρετε παιδάκια πέντε και δέκα χρονών από τη Συρία: δεκαπεντάχρονους και δεκαεφτάχρονους Αφγανούς και Πακιστανούς θα βάλουν μέσα στα σπίτια σας». Και δεν το βάζει κάτω ούτε όταν ο ίδιος ο υπουργός Εσωτερικών, Jan Hamacek, δήλωνε τις προάλλες ότι η πρόσφατη έκκληση της Ελλάδας για τα ασυνόδευτα παιδιά ήταν μόνο μια προσπάθεια να αναζωπυρωθεί η συζήτηση για την αναδιανομή των προσφύγων συνολικά, ανεξαρτήτως ηλικίας…
Είμαστε σίγουροι πως τα πράγματα θα αλλάξουν. Ότι τελικώς η Ευρώπη στο σύνολό της θα λογικευτεί και ότι θα μπορέσει, έτσι, να δει τα πραγματικά της προβλήματα. Γιατί το Προσφυγικό ΔΕΝ είναι πρόβλημα για την Ευρώπη: το Προσφυγικό θα αποδειχτεί η σωτηρία της — το πρόβλημα είναι η οικονομία και οι νέοι παγκόσμιοι παίκτες από τη μία, και οι αντιευρωπαϊστές-εθνικολαϊκιστές εντός των συνόρων της από την άλλη. Αυτή όμως είναι μία διαδικασία που κατ' ανάγκην μπορεί να κρατήσει πολύ. Και τα παιδιά —και όχι μόνο τα παιδιά: όλοι οι πρόσφυγες— δεν έχουν χρόνο.
Ας είμαστε όλοι σε εγρήγορση και ας συνδράμουμε όσο μπορεί ο καθένας μας κάθε προσπάθεια για να επουλωθούν οι πληγές μας: οι πληγές του ανθρώπου.
