Θυμάμαι το 2012-15 τον Γιώργο Τράγκα να βγάζει πύρινους λόγους σε τηλεοράσεις και ραδιόφωνα υπέρ της επιστροφής στη δραχμή. Και τώρα που μάθαμε την ανά τον κόσμο περιουσία του σε ακίνητα και σκληρό νόμισμα, ένα πράγμα αναρωτιέμαι. Έτσι και η χώρα είχε ξαναγυρίσει στη δραχμή, τι θα είχε αγοράσει ο Γιώργος από την καθημαγμένη χώρα μας με το επιχειρηματικό του δαιμόνιο; Το ένα πέμπτο της Αττικής, τη μισή Πελοπόννησο ή το ένα τρίτο των Επτανήσων;
Δεν αναρωτιέμαι πώς έβγαλε ο Τράγκας τόσα λεφτά. Δεν μου πέφτει λόγος. Υποθέτω με έξυπνες επιχειρηματικές κινήσεις και αριστοτεχνικές συμφωνίες γύρω από τη δουλειά του. Μακριά από μένα κάθε υποψία για μη σύννομες ή ανήθικες δραστηριότητες. Παραγωγός προγραμμάτων ήταν, εκδότης εφημερίδων και περιοδικών, ραδιοτηλεοπτικός παρουσιαστής, διαφημιστής, επιχειρηματίας του real estate, με όλα ανακατευόταν. Προφανώς πουλούσε ακριβά τις ικανότητές του, τις γνωριμίες του και τον δημοσιογραφικό του λόγο. Έκαστος με τις δεξιότητές του, σωστά;
Για τους ακροατές, τους τηλεθεατές και τους αναγνώστες του αναρωτιέμαι. Αυτούς που καρφώνονταν στην οθόνη μόλις τον έβλεπαν, που τον ακολουθούσαν, που τον δόξαζαν. Τον κάθε αντιμνημονιακό που τον άκουγε στο ράδιο και φώναζε «πες τα μεγάλε». Τον δραχμιστή που κουνούσε καταφατικά το κεφάλι του και μουρμούραγε «επιτέλους, να ένας που τα βγάζει στη φόρα». Τον αντιεμβολιαστή που συντονιζόταν στο πρόγραμμά του για να ακούσει απ’ αυτόν όσα του έκρυβαν τα συστημικά μέσα για τα αδοκίμαστα εμβόλια.
Τι να σκέφτεται τώρα άραγε αυτός ο λαϊκός τύπος που τον πίστευε; Ο μάγκας, ο υποψιασμένος, ο αγαναχτισμένος, το θύμα της διαπλοκής, ο τιμωρός των κλεφτών, ο οπαδός της φωτιάς που κρατούσε κρεμάλες και φώναζε «να καεί το μπουρδέλο η Βουλή»; Τώρα που διαβάζει τον κατάλογο των ακινήτων του στο Λας Βέγκας, στο Μαϊάμι, στη Ριβιέρα, στο Μονακό, στη Μύκονο, στο Μανχάταν, στο Παρίσι, σκέφτεται κάτι; Τώρα που ακούει για τα δέκα-τόσα εκατομμύρια ευρώ σε τράπεζες του εξωτερικού;
Είπε κάποια στιγμή «ρε τι χαζός ήμουν που τον πίστευα;» ή μήπως τα απωθεί όλα τούτα σε μια άκρη του μυαλού του και ψάχνει για κάποιον άλλον σύγχρονο Τράγκα να τον εμπνεύσει; Στοιχηματίζω μισθούς ενός χρόνου στη δεύτερη εκδοχή, βάζετε εσείς μισό μισθό σας απέναντί μου; Διότι το πρόβλημα, αγαπητοί μου, δεν είναι οι Τράγκες. Το πρόβλημα είναι όσοι αγοράζουν από τους Γιώργηδες. Η ζήτηση είναι που δημιουργεί την προσφορά.
