H Aegean κινδυνεύει να εξαφανισθεί δίχως κρατική ενίσχυση, όπως και άλλες αεροπορικές εταιρείες. Η Ελλάδα είναι μία χώρα που στηρίζεται στον τουρισμό και χρειάζεται μια αξιόπιστη αεροπορική εταιρεία. Όλα αυτά καλά. Το ερώτημα είναι με ποιον τρόπο θα χρηματοδοτήσει το ελληνικό δημόσιο την Aegean. Θα δώσει εγγυήσεις για μια εταιρεία που δεν θα έχει λόγο; Και πώς οι φορολογούμενοι θα πάρουν πίσω τα χρήματά τους;
Το πρώτο που πρέπει να ξεκαθαρίσουμε είναι ότι η Ελλάδα χρειάζεται μία αεροπορική εταιρεία. Το δεύτερο ότι η εταιρεία αυτή πρέπει να είναι ιδιωτική. Να μην ξεχνάμε ότι η κρατική Ολυμπιακή Αεροπορία είχε φτάσει στο σημείο να περνάει κάθε χρόνο και άνευ ουσιαστικού λόγου μία κρίση ανάλογη με αυτή που περνάει σήμερα η Aegean στις έκτακτες συνθήκες του κορονοϊού. Το τρίτο που πρέπει να ξεκαθαρίσουμε είναι ότι η οποιαδήποτε κίνηση γίνει για την στήριξη της Aegean θα πρέπει να είναι μέσα σε ένα πλαίσιο που θα ακολουθηθεί και για τις άλλες ευρωπαϊκές αεροπορικές εταιρείες, με διαφάνεια και με στόχο το όποιο ποσό της βοήθειας να επιστραφεί στους φορολογούμενους.
Το management έχει δώσει εξαιρετικά δείγματα γραφής μέχρι σήμερα. Η εταιρεία δεν έπεσε έξω εξαιτίας κακοδιαχείρισης. Το αντίθετο! Η Aegean κατόρθωσε να σταθεί απέναντι στον αθέμιτο ανταγωνισμό που δημιουργούσε ο τρόπος λειτουργίας της κρατικής Ολυμπιακής, να επιβιώσει απέναντι σε ένα εχθρικό κράτος και να γίνει μία από τις καλύτερες και ασφαλέστερες για τους επιβάτες εταιρεία στον κόσμο. Δεν υπάρχει λόγος να αλλάξει η διοίκηση της εταιρείας. Υπάρχει όμως λόγος το κράτος να έχει ισχυρό έλεγχο στις αποφάσεις από την στιγμή που βάζει δικά του χρήματα στην εταιρεία με τον άλφα ή βήτα τρόπο. Κι αυτό δεν αφορά μόνο την Aegean, αλλά οποιαδήποτε εταιρεία τύχει κρατικής βοήθειας. Αυτά που συνέβησαν με τις τράπεζες μας πείθουν για την αναγκαιότητα να υπάρχει «έλεγχος» στα πεπραγμένα. Εποπτεία, ανάλογη με αυτή που έχουν οι προνομιούχοι μέτοχοι μιας εταιρείας. Όχι διοίκηση, ούτε καν συνδιοίκηση. Αλλά σίγουρα έλεγχος.
Όταν μια τράπεζα δίνει δάνειο σε μία εταιρεία εμπιστεύεται την διοίκησή της. Κι αυτό πρέπει να είναι το δεύτερο κριτήριο του κράτους στην απόφασή του να στηρίξει επιχειρήσεις. Το πρώτο είναι η στρατηγική σημασία της επιχείρησης. Το δεύτερο κριτήριο είναι η ποιότητα της διοίκησης. Και το σημαντικότερο! Η κυβέρνηση θα πρέπει να ανακοινώσει τις σχετικές αποφάσεις της το γρηγορότερο δυνατόν. Το ποιες επιχειρήσεις θα στηρίξει και με ποιους όρους. Η κοινωνία δεν έχει αντίρρηση να στηριχτεί ο ιδιωτικός τομέας. Αλλά θέλει διαφάνεια και κανόνες. Για να μην επαναληφθούν εγκλήματα του παρελθόντος.
Θανάσης Μαυρίδης
[email protected]
