Το ενδεχόμενο να επιχειρήσει ο Ερντογάν έναν νέο «Έβρο», δηλαδή έναν υβριδικό πόλεμο ανάλογο με αυτόν του 2020 αφήνει ανοιχτό ο Βουλευτής του ΠΑΣΟΚ - Κίνημα Αλλαγής Ανδρέας Λοβέρδος ο οποίος επισημαίνει μιλώντας στο liberal ότι ο Ταγίπ Ερντογάν διαπραγματεύεται για να αποκομίσει οφέλη εν τούτοις δεν παύει να είναι απρόβλεπτος. Τονίζει πως η ελληνική πλευρά χειρίζεται σωστά τις εξελίξεις στην παρούσα φάση και καταγράφει τις ομοιότητες μεταξύ Πούτιν και Ερντογάν ως προς τη ρητορική και τις συμπεριφορές.
Σύμφωνα με τον Ανδρέα Λοβέρδο ο Ταγίπ Ερντογάν έχει ανοίξει ήδη 4 μέτωπα με ΗΠΑ, ΝΑΤΟ και συμμάχους φτάνοντας να ανοίξει μέτωπο ακόμη και με την Unesco με τις βαρβαρότητες που διέπραξε και διαπράττει στην Αγία Σοφία δείχνοντας με αυτόν τον τρόπο ότι επιδιώκει να καρπωθεί οφέλη από τις γεωστρατηγικές εξελίξεις. Όπως χαρακτηριστικά τονίζει έχει προκαλέσει έναν εσωτερικό «πόλεμο» στο ΝΑΤΟ με τη στάση του έναντι της ενταξιακής διαδικασίας της Φινλανδίας και της Σουηδίας.
Ο κ. Λοβέρδος δεν αποκλείει έναν νέο «Έβρο» ή μια ανάλογή κίνηση από την πλευρά του Ερντογάν εν τούτοις τονίζει ότι ο Τούρκος πρόεδρος ταυτόχρονα έχει και έναν φόβο δεδομένου ότι η Ελλάδα δεν είναι ανοχύρωτη χώρα. Μάλιστα αναφέρει ότι ο Ταγίπ Ερντογάν φοβάται τόσο τις αμυντικές συμφωνίες όσο και τους εξοπλισμούς στους οποίους έχει προχωρήσει η χώρα.
Στο σημείο αυτό δηλώνει ότι η ελληνική πλευρά χειρίζεται με τον σωστό τρόπο τις προκλήσεις της Τουρκικής επισημαίνοντας πως το διπλωματικό πεδίο είναι αυτό που αρμόζει σε μια δημοκρατική χώρα.
Συνέντευξη στον Τάσο Ευαγγελίου
Το ερώτημα που κυριαρχεί είναι που το πάει ο Ερντογάν και μέχρι που μπορεί να φτάσει;
Ο Ερντογάν διαπραγματεύεται αλλά ταυτόχρονα είναι και απρόβλεπτος. Δεν μπορεί να κάνει κανείς εκτιμήσεις με βεβαιότητα. Έχει ανοίξει ήδη τέσσερα μεγάλα μέτωπα, την ώρα που κάποιοι ισχυρίζονταν πως κάνει διεθνή ανοίγματα και συνεπώς επανακάμπτει στο διεθνές προσκήνιο. Επέμενα πάντα ότι αυτά είναι λανθασμένες ερμηνείες.
Τον τελευταίο καιρό ο Ταγίπ Ερντογάν άνοιξε το μέτωπο με την Unesco με της βαρβαρότητες στην Αγία Σοφία, άνοιξε το μέτωπο, για τρίτη φορά, με τις ΗΠΑ και ειδικά με τον πρόεδρο Μπάιντεν με την απόφασή του να εισηγηθεί στο Συμβούλιο Ασφαλείας της Τουρκίας και το Συμβούλιο Ασφαλείας να αποφασίσει την τρίτη κατά σειρά εισβολή στη Συρία. Άνοιξε μέτωπο με όλα τα κράτη μέλη του ΝΑΤΟ για το θέμα της διεύρυνσής του με την Φινλανδία και τη Σουηδία που σημειωτέον είναι μια ιστορική μεταπολεμική εξέλιξη και απόφαση. Και ανοίγει και πάλι με τις ΗΠΑ, με του Δημοκρατικούς και τους Ρεπουμπλικάνους γερουσιαστές μέτωπο για την ομιλία του Πρωθυπουργού της Ελλάδας στο Κογκρέσο και για το γεγονός πως καταχειροκροτήθηκε από όλους.
Αυτό τι δείχνει; Δείχνει ότι σε προεκλογική περίοδο ευρισκόμενος με τη χώρα του σε άθλια οικονομική κατάσταση και τον ίδιο σε άθλια δημοσκοπική κατάσταση, προσπαθεί με αυτού του είδους τις κινήσεις να «αιχμαλωτίσει» το εκλογικό ακροατήριο. Αυτό δεν το βλέπω ιδιαίτερα πιθανό διότι ο καιρός περνά και ο ίδιος παραμένει πίσω στις δημοσκοπήσεις.
Η προκλητική ρητορική του όμως μπορεί να μετεξελιχθεί σε κάποιο επεισόδιο στο πεδίο;
Επαναλαμβάνω ότι είναι απρόβλεπτος. Φοβάται βέβαια και υπολογίζει ότι η Ελλάδα είναι μια χώρα στην οποία οι ΗΠΑ έχουν έντονη στρατιωτική παρουσία. Φοβάται τις αμυντικές συμφωνίες που έχει υπογράψει η Ελλάδα, φοβάται τον εξοπλισμό της Ελλάδας και ως εκ τούτου δύσκολα θα κάνει κίνηση που δεν έχει μελετήσει. Ωστόσο, εφόσον στον Έβρο το 2020 επιχείρησε μορφή υβριδικού πολέμου κανείς δεν μπορεί να αποκλείσει κάποια κίνηση παρόμοιου χαρακτήρα σε κάποιο νησί η στην ηπειρωτική Ελλάδα.
Εκτιμάται πως μπορεί να δούμε κάποιο νέο μεταναστευτικό κύμα ως μορφή πίεσης προς τη χώρα;
Δεν μπορώ να το ξέρω. Αναφέρθηκα στο παράδειγμα του Έβρου που είχε τη μορφή υβριδικού πολέμου διότι δεν αποκλείεται μια επανάληψη ή μια παρόμοιου χαρακτήρα κίνηση από την πλευρά της Τουρκίας. Κοιτάξτε στην παρούσα φάση είναι πράγματι δύσκολο να γίνουν προβλέψεις και δεν θέλω να λέω πράγματα που δημιουργούν εντυπώσεις αλλά δεν επαληθεύονται στην πράξη.
Πόσο διατεθειμένος είναι να δημιουργήσει πρόβλημα στη συμμαχία του ΝΑΤΟ να προκαλέσει έναν εσωτερικό «πόλεμο» με τη στάση και τη συμπεριφορά του;
Έχει ήδη δημιουργήσει πρόβλημα. Έχει προκαλέσει έναν εσωτερικό «πόλεμο»που από τη μια πλευρά είναι ο Ερντογάν και από την άλλη οι υπόλοιπες χώρες – μέλη. Όλοι με ρωτούν, όπου βρεθώ εκτός Ελλάδας, τι κάνει ο Ερντογάν και αν διαπραγματεύεται και απαντώ ότι προφανώς και διαπραγματεύεται όμως είναι και απρόβλεπτος. Συμβαίνουν και τα δύο.
Κοιτάξτε, όταν μιλάς με τον Ερντογάν, δεν μιλάς με έναν αντίπαλο που κινείται με βάση τις ντιρεκτίβες του υπουργείου Εξωτερικών και των διπλωματικών υπηρεσιών. Μιλάς με έναν άνθρωπο που είναι πολλές δεκαετίες στην εξουσία και πλέον λειτουργεί μόνος του.
Στο πλαίσιο αυτό μπορεί να τον ικανοποιήσει μια συμφωνία στρατιωτική με τις ΗΠΑ πχ για τα F16, μπορεί και όχι. Ότι κάτι θέλει να πάρει είναι προφανές όπως είναι προφανές και το γεγονός πως έχει προκαλέσει ένα σοβαρό πρόβλημα εντός του ΝΑΤΟ με τη στάση του.
Οι φωνές που κάνουν λόγο για ένα είδος υπηρεσιών που προσφέρει με αυτή του τη στάση στον Βλαντιμίρ Πούτιν εκτιμάτε πως έχουν κάποια βάση; Κοιτάζει προς αυτή την πλευρά;
Κοιτάζει προς τα εκεί αλλά παράλληλα με την απόφαση νέας εισβολής στη Συρία στρέφεται και εναντίον της Ρωσίας. Από την άλλη πλευρά η λογική του και η ρητορική του καθώς και τα όσα περιλαμβάνονται στις επιστολές των διπλωματών του προς τον ΟΗΕ δείχνουν πως λειτουργεί.
Η Τουρκία μοιάζει στη Ρωσία και αν δείτε όλα τα επιχειρήματα ακόμη και αυτά στις επιστολές προς τον ΟΗΕ του μονίμου αντιπροσώπου της Τουρκίας. Είναι πολύ κοντά στις συμπεριφορές και τα κοινά είναι αρκετά.
Δεκαετίες ηγέτης ο ένας, δεκαετίας ηγέτης και ο άλλος, λειψή δημοκρατία ο ένας ανύπαρκτη δημοκρατία ο άλλος, οι πολιτικοί αντίπαλοι και τους ενός και του άλλου είναι είτε φυλακή είτε εξορία, εισβολή στην Ουκρανία ο ένας, αναθεωρητισμό σε βάρος της Ελλάδας ο άλλος. Οι συμπεριφορές είναι παραπλήσιες.
Πώς εκτιμάτε τις ενέργειες της ελληνικής πλευράς; Μπορεί να γίνει κάτι επιπλέον στην παρούσα φάση πέραν του διπλωματικού πεδίου;
Κοιτάξτε. Νομίζω ότι το πάμε καλά ως χώρα. Το διπλωματικό είναι η πίστα μιας δημοκρατικής χώρας. Δεν είναι ούτε ο πόλεμος ούτε η απειλή πολέμου, άλλωστε η απειλή πολέμου απαγορεύεται από τον καταστατικό χάρτη του ΟΗΕ. Η χώρα μας δεν είναι χώρα που επιτίθεται αλλά μια χώρα που αμύνεται για την κυριαρχία και τα συμφέροντά της.
Από εκεί και πέρα το ζήτημα που θέτουμε εμείς ως χώρα είναι αυτό της διακοπής κάθε στρατιωτικής ενίσχυσης της Τουρκίας. Δεν ξέρω κατά πόσο αυτό μπορεί να επιτευχθεί αλλά σε κάθε περίπτωση είναι κάτι που προσθέτει στην ατζέντα η δική μας παράταξη.
Παρατηρούμε πάντως μια τάση ενότητας από τα κόμματα σήμερα. Αυτό πρέπει να μετουσιωθεί και σε επίπεδο ΕΕ;
Υπάρχει ενότητα, υπάρχει και στήριξη. Ας μην είμαστε μονίμως παραπονούμενοι και αδίκως. Υπάρχει η απόφαση της επιτροπής, υπάρχει η απόφαση του ευρωπαϊκού κοινοβουλίου, υπάρχουν οι αποφάσεις χωρών όπως η Γερμανία και η Γαλλία. Νομίζω ότι πρέπει να είμαστε αρκετά ικανοποιημένοι σε αυτή τη φάση, διότι αποκρούουν όλα τα επιχειρήματα του Ερντογάν για την αμφισβήτηση της κυριαρχίας της Ελλάδας στα νησιά. Και αυτό θεωρώ που είναι θετικό για εμάς.
