Του Δημήτρη Καμπουράκη
Προχθές έγραφα ότι για να προκόψει κανείς στις μέρες μας, πρέπει στην παλιά καρτέλα του ΙΚΑ που υπάρχει στο συρτάρι του να έχει κολλημένα ένσημα ΠΑΣΟΚ. Χθες διαπιστώσαμε κάτι ακόμα πιο βαρύ. Πως οι Πασόκοι έχουν καταλάβει και τον πολιτικο-δικηγορικό κλάδο. Όποιος εμπλέκεται σε σύγχρονο σκάνδαλο, σ’ αυτούς βρίσκει νομικό αποκούμπι. Ο Παπαγγελόπουλος στον Τσοβόλα, ο Καλογρίτσας στον Λοβέρδο και έπεται συνέχεια.
Τα ύστερα του κόσμου, που έλεγε και η συγχωρεμένη η γιαγιά μου η Μαριάνθη. Ο Ανδρέας Λοβέρδος είναι ο πληρεξούσιος δικηγόρους του Καλογρίτσα με τα βοσκοτόπια. Θα τρελαθούμε τελείως δηλαδή. Όχι ότι ο Καλογρίτσας δεν δικαιούται να πάρει όποιον δικηγόρο γουστάρει για να τον υπερασπιστεί, ασφαλώς δικαιούται. Όχι ότι ο Λοβέρδος δεν έχει το ελεύθερο να επιλέξει σε ποιον θα προσφέρει τις νομικές του υπηρεσίες, φυσικά το έχει.
Απλώς έχουμε κι εμείς το ελεύθερο, στα άκουσμα της είδησης να νιώσουμε σαν να μας έριξε ξαφνικά κάποιος ένα ποτήρι παγωμένο νερό στα μούτρα. Τόσο «κουφή» ήταν η είδηση. Ευτυχώς που η Novartis και οι πτωχευτικές υποθέσεις Καλογίτσα εξελίσσονται σε διαφορετικούς τόπους και χρόνους. Αλλιώς οι Συριζαίοι θα χάνανε και τα αυγά και τα πασχάλια. Θα έμπαιναν στην μια αίθουσα προσπαθώντας να καταδικάσουν τον Λοβέρδο σαν κλέφτη κι έπειτα θα έτρεχανΒ στην διπλανή για να τον χειροκροτήσουν ως υπερασπιστή του δικού τους που πάνε να κλείσουν φυλακή οι δεξιοπασόκοι.
Μεγάλη πλάκα. Εγώ έτσι το εκλαμβάνω όλο αυτό. Ως ένα πελώριο χιουμοριστικό επεισόδιο της πολιτικής μας ζωής, μπροστά στα τερτίπια της οποίας το Χόλυγουντ αποδεικνύεται πολύ φτωχό σε έμπνευση. Δεν έχω πρόθεση να μπω ούτε στο μυαλό του Λοβέρδου, ούτε στο μυαλό του Καλογρίτσα. Μπορώ να εικάσω ίσως πως σκέφτηκε ο καθένας τους, τι πιθανά κέρδη και ζημιές μέτρησε, αλλά στο τέλος-τέλος δικός τους (νομιμότατος) λογαριασμός είναι.
Απλώς ρε παιδί μου, σε ανθρώπινο επίπεδο δεν γίνεται να μην αναρωτηθώ τι διάολο είπανε οι δυο τους στην πρώτη τους συνάντηση. Είχε ο Καλογρίτσας μπροστά του το πακέτο με τις δηλώσεις που είχε κάνει ο Λοβέρδος εναντίον του; Προφανώς. Και τι είπαν; «Νερό κι αλάτι» ή «άλλο η δουλειά και άλλο η πολιτική»; Τους εξισώνω βέβαια, ενώ υποθέτω βασίμως ότι ο Καλογρίτσας ήταν που κάλεσε τον Λοβέρδο, όχι το ανάποδο. Άρα ο επιχειρηματίας πρέπει να εξηγήσει την σκέψη του. Αλλά γιατί να το κάνει; Δουλειές κάνει, δεν είναι βουλευτής. Ο Λοβέρδος πάλι, δικαιωμένος θα ένιωσε. Εκεί που τον είχαν για φυλακή, τώρα τον καλούν να τους σώσει από την φυλακή. Αλλά νιώθει καλά ίδιος μ’ όλο αυτό; Που να ξέρω.
Τέλος πάντως, πιστεύω ότι μπορεί να διαψεύστηκαν οι θεωρίες ότι ζούμε το τέλος της ιστορίας, αλλά φοβάμαι πως πραγματικά ζούμε το τέλος της πολιτικής ανάλυσης. Πώς να τα βγάλουμε πέρα μαζί τους, εμείς οι άμοιροι;
