Του Δημήτρη Καμπουράκη
Η φράση δεν ανήκει σε μένα, αλλά σε δύστυχη γυναίκα πάσχουσα από βαριά εκφυλιστική ασθένεια, μετά από ολονύχτιο άκαρπο μαρτύριο της σε φαρμακείο του ΕΟΠΥΥ. Πήγε στις δύο τα ξημερώματα, στήθηκε παρά την αρρώστια της μέχρι τις εννέα το πρωί και έφυγε δίχως να πάρει το φάρμακο της. Η διαθέσιμη ποσότητα εξαντλήθηκε αμέσως, εξυπηρετήθηκαν μόνο οι πρώτοι 17 κι αυτή είχε νούμερο 25. Θα ξαναπάει τον άλλο μήνα. Ως τότε ας κόψει τον λαιμό της.
Ελπίζω να μην τολμήσει είτε ο πρόεδρος του ΕΟΠΥΥ, είτε οι κύριοι Ξανθός ή Πολάκης να αμφισβητήσουν ούτε κατά κεραία αυτά που γράφω, διότι έχω μπροστά μου και το όνομα της πάσχουσας και τον ΑΜΚΑ της και την συνταγή και την αρρώστια και το φάρμακο που χρειάζεται και το φαρμακείο όπου έγινε το ανώφελο ξενύχτι της. Για να είμαι ειλικρινής, δεν πιστεύω ότι οι δυο γιατροί που είναι υπουργοί υγείας θέλουν συνειδητά να ταλαιπωρούν και να εξευτελίζουν άρρωστους ανθρώπους όπως καρκινοπαθείς ή πάσχοντες από βαριά νευρολογικά νοσήματα. Απλώς, είτε είναι διαχειριστικά ανίκανοι, είτε έχουν άλλες προτεραιότητες. Δεν μπορώ να το εξηγήσω αλλιώς.
Πάντως η γενική κατάσταση είναι τραγική. Ο ασθενής πρέπει να κάνει αίτηση για έγκριση του φαρμάκου στον ΕΟΦ, συνοδευμένη από γνωμάτευση γιατρού δημόσιου νοσοκομείου. Η έγκριση δίνεται για ένα χρονικό διάστημα από δύο μήνες ως έναν χρόνο. Αν και όταν εγκριθεί, ο ασθενής πρέπει να πηγαίνει κάθε φορά στον ίδιο γιατρό, να παίρνει συνταγή, να στήνεται από τα ξημερώματα μια φορά τον μήνα (κάθε τόσο γίνεται η διανομή του) έξω από συγκεκριμένα φαρμακεία του ΕΟΠΥΥ, αν είναι τυχερός να καταφέρνει να πάρει το φάρμακο και μετά να ξαναγυρίζει στο νοσοκομείο να του το περάσουν διότι αυτό χορηγείται ενδοφλεβίως μόνο με παρακολούθηση γιατρού. Αν φύγει άπρακτος απ' το φαρμακείο του ΕΟΠΥΥ, τότε απλώς δεν θα κάνει την θεραπεία του. Και τον επόμενο μήνα θα ξαναρχίσει την ίδια ακριβώς διαδικασία.
Πιστεύει κανείς ότι αυτό το εξευτελιστικό για βαριά αρρώστους ανθρώπους σύστημα, είναι αυτό που μπορεί η χώρα; Είναι αυτό που αξίζει στους ανθρώπους της και μάλιστα σ' αυτούς που είναι ασφαλισμένοι, άρα πλήρωσαν τις εισφορές τους για να έχουν μια στοιχειωδώς ανθρώπινη περίθαλψη; Και μάλιστα με κυβέρνηση αριστεράς που ομνύει –λεκτικώς- στην υποβοήθηση και στην αξιοπρέπεια του απλού φτωχού ανθρώπου; Αναρωτιέμαι, πόσο δύσκολο είναι να πηγαίνει ένα φάρμακο απ' ευθείας από κρατικό φαρμακείο σε κρατικό νοσοκομείο για να χορηγηθεί σε ασφαλισμένο που πρέπει να νοσηλευτεί για να το πάρει. Και φυσικά αναρωτιέμαι γιατί καταφέρνουν να πάρουν το φάρμακο λιγότεροι απ' τους μισούς που το 'χουν ανάγκη. Προφανώς διότι ο ΕΟΠΥΥ δεν έχει λεφτά να το αγοράσει. Και τότε, γιατί μας κοκορεύονται για τα υπερπλεονάσματα τους; Δεν είναι αισχρό όλο αυτό;
Ας κάνουν τον κόπο οι υπουργοί να εμφανιστούν μια φορά έξω από ένα τέτοιο φαρμακείο του ΕΟΠΥΥ στις 7 το πρωί που ανοίγει η πόρτα. Θα βρουν πάντα την αστυνομία να προσπαθεί να χωρίσει αρρώστους και σχεδόν ετοιμοθάνατους ανθρώπους, που έχουν πιαστεί μαλλί με μαλλί για ένα κουτάκι πολύτιμου φαρμάκου. Ή ας πάνε όταν γίνεται από τους συφοριασμένους φαρμακοποιούς η ενημέρωση ότι το φάρμακο τέλειωσε και ότι θα ξαναφέρουν τον άλλο μήνα. Χθες ας πούμε, πήραν φάρμακο οι 17 και έμειναν δίχως αυτό άλλοι 34 που περίμεναν από τα ξημερώματα. Όχι τίποτα άλλο, είχαν αναγγείλει προ μηνών με ταρατατζούμ ότι στα πλαίσια της μεγάλης τομής στην υγεία, τα φάρμακα θα πηγαίνουν στα σπίτια των ασφαλισμένων με couriers. Τι να πω; Ντροπή;
