Του Σάκη Μουμτζή
Όταν άκουσα αυτήν την πολεμική έκφραση στην τηλεόραση, σοκαρίστηκα γιατί η χώρα δεν βρίσκεται σε εμπόλεμη κατάσταση. Κι όμως μια περιοχή της, μέσα στο Λεκανοπέδιο, έπαψε να υπάρχει.
Αυτή η πυρκαγιά ήταν η πιο πολύνεκρη σε απόλυτο αριθμό. Μέχρι στιγμής μετράμε 74 νεκρούς και υπάρχουν και 100 περίπου αγνοούμενοι. Όλα δείχνουν πως, δυστυχώς, βαίνουμε σε τριψήφιο αριθμό θυμάτων. Αυτή η τραγωδία γίνεται ακόμα πιο έντονη και οδυνηρή γιατί συνέβη, ουσιαστικά, μέσα σε δώδεκα περίπου ώρες. Όλες οι άλλες πολύνεκρες πυρκαγιές διήρκεσαν μερικές ημέρες.
Γι αυτούς τους λόγους δεν είναι η στιγμή απόδοσης ευθυνών. Θα έρθει και αυτή η ώρα. Αυτό που προέχει τώρα είναι η περίθαλψη των τραυματιών και ο εντοπισμός των αγνοουμένων. Η ευχή όλων μας είναι ο αριθμός των θυμάτων να περιοριστεί στους 74.
Τα γεγονότα έχουν περιγραφεί εκτενώς από τα τηλεοπτικά κανάλια. Ξέρουμε τι έγινε, ξέρουμε πώς έγινε, αλλά δεν ξέρουμε γιατί έγινε, ενώ οι καιρικές συνθήκες είχαν βαθμό επικινδυνότητας πυρκαγιάς 4. Δηλαδή πολύ υψηλό δείκτη, άρα θα έπρεπε να υπάρχουν και αυξημένα μέτρα πυροπροστασίας.
Είναι κοινή αίσθηση πως το Ελληνικό κράτος ουδεμία σχέση έχει με τα προηγμένα Ευρωπαϊκά κράτη. Και δεν χρειάζονται οι πυρκαγιές για να το αντιληφθούμε. Το βιώνουμε στην καθημερινότητα μας. Έτσι η απαίτηση για την ύπαρξη βασικών μέτρων πρόληψης πυρκαγιών είναι μια πολυτέλεια, καθώς χρειάζεται να υπάρχει ένας οργανωμένος μηχανισμός που να λειτουργεί βάσει ενός σχεδίου.
Και ως γνωστόν το πιο σύντομο ανέκδοτο είναι «πέντε Έλληνες ανώτεροι κρατικοί λειτουργοί που σχεδιάζουν». Κανένας δεν ζητεί από τον κρατικό μηχανισμό να έχει προνοήσει μηχανισμούς διαφυγής, περίθαλψης, διάσωσης. Αυτά είναι για την Γαλλία, την Γερμανία, την Δανία κλπ. Αυτό που ζητεί όμως ο Έλληνας φορολογούμενος είναι, μετά την εκδήλωση του φαινομένου, να υπάρξει μια ικανοποιητική κινητοποίηση των αρμοδίων υπηρεσιών, ώστε να ελαχιστοποιηθούν οι καταστροφές.
Επί τέλους να δούμε τα 380 εκατομμύρια ευρώ που δίνει ο τακτικός προϋπολογισμός στο Πυροσβεστικό σώμα να πιάνουν τόπο.
Δηλαδή, να μην παρατηρούνται βλάβες στα πυροσβεστικά οχήματα, τα ελαστικά τους να μην είναι φθαρμένα, να υπάρχει ασύρματη επικοινωνία, τα εναέρια μέσα πυρόσβεσης να είναι καλοσυντηρημένα και διαθέσιμα στο 100% της δυναμικότητας τους. Αυτά τα στοιχειώδη ζητούσαν και οι πυροσβέστες με υπόμνημα που παρέδωσαν πριν από λίγες ημέρες στον προϊστάμενο υπουργό τους.
Είναι αδιέξοδο και αντιπαραγωγικό, ομφαλοσκοπώντας, να αποδώσουμε όλα όσα ζούμε στην έλλειψη παιδείας ή σε άλλες γενικόλογες δικαιολογίες. Το ζητούμενο είναι πάντα συγκεκριμένο και χειροπιαστό. Δηλαδή,να υπάρχουν άνθρωποι σε επιτελικές θέσεις της κρατικής μηχανής, οι οποίοι να αποφασίζουν με καθαρό μυαλό.
Ας αναλογιστούμε πόσα λιγότερα θύματα θα είχαμε αν τα ιδιωτικά σκάφη, όλων των μεγεθών, κινητοποιούνταν από το απόγευμα, όταν φάνηκε το ανεξέλεγκτο της φωτιάς, και όχι το βράδυ, όπως έγινε. Αλλά για να γίνει αυτό κάποιος αρμόδιος θα έπρεπε να κάνει σωστή εκτίμηση της κατάστασης και να λάβει το συγκεκριμένο μέτρο.
Οι εικόνες που είδαμε στην τηλεόραση με τα εκατοντάδες καμμένα αυτοκίνητα, το ένα δίπλα στο άλλο, σαν να είχαν βομβαρδισθεί, ο γκρεμός του θανάτου για τα 25 άτομα και οι εκκλήσεις για την ανεύρεση συγγενικών προσώπων, μας κάνουν να συνειδητοποιήσουμε για μια ακόμα φορά, τι κράτος έχουμε και πόσο αυτό δεν σέβεται τους πολίτες του.
