Με τη διαμόρφωση του νέου αφηγήματος, αλλά κυρίως με την αναζήτηση εκείνου του πολιτικού προσωπικού που θα το υπηρετήσει, βρίσκεται «αντιμέτωπος» ο Κυριάκος Μητσοτάκης, σε μια προσπάθεια να ενισχύσει τη θετική και υλοποιήσιμη ατζέντα της επόμενης μέρας.
Ο πρωθυπουργός γνωρίζει καλά πως η όποια «περίοδος χάριτος», εκ των πραγμάτων, έχει προ πολλού λάβει τέλος. Ο ΣΥΡΙΖΑ, εγκαταλείπει την όποια τεχνητή συναίνεση «προσέφερε», ακόμα και στα εθνικά ζητήματα. Και εφεξής, το «μυστική διπλωματία πίσω από κλειστές πόρτες», όσο έωλο κι αν ακούγεται, ταυτόχρονα με την πίεση γύρω από τα εργασιακά στη λογική της «προάσπισης των δικαιωμάτων και των συμφερόντων των πολιτών», θα χρησιμοποιούνται, αντιπολιτευτικά, όλο και συχνότερα. Ανάλογο λεξιλόγιο αναμένεται, σε διαφορετικά «ντεσιμπέλ», ότι θα χρησιμοποιούν και τα μικρότερα κόμματα.
Αυτό που αποτελεί το πραγματικό διακύβευμα για τον Πρωθυπουργό δεν είναι η στάση της αξιωματικής αντιπολίτευσης και η αντιμετώπισή της. Το «στοίχημα» Μητσοτάκη είναι να επαναδιατυπώσει, και κυρίως να δώσει σάρκα και οστά, υπό τα νέα δεδομένα, στην έννοια της «νέας κανονικότητας». Καθώς το πολύμορφο ρεύμα που του έδωσε την ισχυρή αυτοδυναμία τον Ιούλιο του 2019, δεν ζήτησε μόνο «το τέλος της χειρότερης περιόδου που γνώρισε ο τόπος», αλλά και μια πραγματική αλλαγή σελίδας στη χώρα.
Τώρα, ο κ. Μητσοτάκης, έχοντας στα χέρια του τα αναγνωρίσιμα επιτεύγματα της πρώτης περιόδου, αλλά και τους άγνωστους «Χ» των εσόδων από τον τουρισμό και του συνολικού ύψους των ευρωπαϊκών κονδυλίων που θα διατεθούν από το Ταμείο Ανάκαμψης, καλείται να παρουσιάσει το νέο αφήγημα το οποίο έχει ανάγκη η χώρα και το οποίο θα φέρουν εις πέρας συγκεκριμένα πρόσωπα.
Πολύ περισσότερο όταν η νέα κρίση, ακόμα και σε ένα απευκταίο- όσο και πιθανό- δεύτερο κύμα της πανδημίας, δεν θα λέγεται «Covid -19». Οι «Τσιόδρες» και οι «Χαρδαλιάδες» δεν θα έχουν ως καθήκον τις υγειονομικές ανακοινώσεις. Και πρέπει να είναι περισσότεροι. Ούτε η κρίση θα περιοριστεί στην «εργαλειοποίηση του μεταναστευτικού» από την Τουρκία στον Έβρο. Και, πιθανότατα, δεν θα αρκεί η εντυπωσιακή, ταυτόχρονη, επιτόπια μετάβαση όλων των ευρωπαϊκών θεσμικών κορυφών, και τα σαφέστατα μηνύματα στους «απέναντι».
Αυτό που, αυτή τη φορά, θα κληθεί να κερδίσει ο Κυριάκος Μητσοτάκης- και η χώρα- , στο ευνοϊκό σενάριο όπου δεν θα σημειωθεί σύγκρουση στην ανατολική Μεσόγειο, είναι η έτσι κι αλλιώς πραγματική και βιώσιμη ανάταξη της οικονομίας, της διοίκησης, του κράτους και κατ επέκταση, της κοινωνίας. Και για να πραγματοποιηθεί αυτό, πέρα από τη διαπιστωμένη αποφασιστικότητα και τη μεθοδικότητα του πρωθυπουργού, χρειάζεται ένα νέο σχέδιο- και φυσικά η άμεση υλοποίησή του- για την αλλαγή του παραγωγικού μοντέλου. Αυτού που πολλοί προκάτοχοί τους επικαλέστηκαν στα προεκλογικά μπαλκόνια και καταχώνιασαν στα συρτάρια της εξουσίας.
Ένα σχέδιο με εφαρμόσιμες προτάσεις για τη δημιουργία παραγωγικών διαδικασιών, παραγωγικής και όχι κρατικοδίαιτης επιχειρηματικότητας, προστασίας της εργασίας και των επιχειρηματιών, αλλά όχι με πόρους που θα κατευθύνονται στον «καιάδα» της ελληνικής γραφειοκρατίας και της κουτοπονηριάς. Του «πολιτικού κόστους» και των πελατειακών σχέσεων που στιγμάτισαν τη «σύγχρονη» Ελλάδα.
Το εγχείρημα, πέρα από την εξάλειψη των παθογενειών και των στρεβλώσεων της ελληνικής ... νεωτερικότητας, διαφαίνεται ότι εμπεριέχει και έναν πρόσθετο δομικό κίνδυνο: Η απαραίτητη όσο ποτέ επίτευξή του πρέπει να συνδυαστεί με τη στήριξη μιας πολυεπίπεδα «τσακισμένης» - για μια ακόμα φορά- οικονομίας και πλειονότητας πολιτών.
Με άλλα λόγια, το σχέδιο πρέπει να έχει έναν «Push- Pull» χαρακτήρα. Και να στηρίζει και να προωθεί. Και να ενισχύει τις άμυνες, και να δημιουργεί τις επιθετικές, καινοτόμες, παραγωγικές δραστηριότητες. Και να «τρέχει» μεταρρυθμίσεις και να «μαζεύει» τα «κρούσματα», οικονομικά και κοινωνικά, που θα αφήνει πίσω της η ύφεση.
Θα μπορέσει και πάλι ο Κυριάκος να εκπλήξει θετικά; Αρκούν οι προτάσεις που θα καταθέσουν οι «σοφοί»; Θα είναι εύκολη και κυρίως εφικτή η πολιτική τους μετάφραση; Πέρα από τους ικανούς υπουργούς που απέδειξαν ότι «ξέρουν και βγάζουν δουλειά», υπάρχει πολιτικός «πάγκος» που θα αναπληρώσει όλους και όλες που προκάλεσαν «φάλτσα»;
Είναι πρόδηλο ότι η κοινωνία αναγνωρίζει στον Κυριάκο Μητσοτάκη μεγάλη δυναμική. Άλλο τόσο σαφές είναι όμως, ότι είναι στο χέρι του πρωθυπουργού να αλλάξει δυναμικά την κοινωνία. Ώστε η Ιστορία να γράψει για την «περίοδο Μητσοτάκη».
