Διάβαζα προχθές ένα πολύ ωραίο σχέδιο που έχουν καταρτίσει ο Χατζηδάκης με τον Ταγαρά για μια ευρεία και αναδάσωση περιοχών σε όλη την χώρα, μαζί με παράλληλη διαχείριση των δασών που στην Ελλάδα είναι άγνωστο μέχρι σήμερα είδος. Νομίζω ότι έχει έναν προϋπολογισμό κοντά στα 300 εκατομμύρια μέσα σε μια πενταετία. Ευρωπαϊκά λεφτά. Διαβάζω επίσης για την απολιγνιτοποίηση (επίσης ευρωπαϊκό χρήμα) που έχει έναν αντίστοιχο προϋπολογισμό.
Άκουγα επίσης για ένα πρόγραμμα 80 εκατομμυρίων (ευρωπαϊκά κονδύλια κι αυτά) που θα υποβοηθήσει όλο το μικρό λιανικό εμπόριο να μπει στις ηλεκτρονικές πωλήσεις. Αυτό κι αν είναι αναγκαίο. Κατά καιρούς επίσης πέφτει το βλέμμα μου πάνω σε δημοσιεύματα εφημερίδων που αναφέρονται σε διάφορα προγράμματα εδώ κι εκεί σε διάφορους τομείς της οικονομικής ζωής και της παραγωγής ή των δημοσίων υποδομών, καθένα από τα οποία είναι 100 ή 200 ή 300 εκατομμύρια ευρώ. Πολλά λεφτά, αλλά κυρίως άγνωστα λεφτά.
Γιατί λέω άγνωστα; Διότι ενώ γύρω μας σφυρίζει πολύ χρήμα που θα καταλήξει σε οικονομική ανάπτυξη για το σύνολο της χώρας οπότε θα πάει και στην τσέπη του καθενός μας εντέλει, κανένας από τους διαμορφωτές της κοινής γνώμης δεν ασχολείται με αυτό. Έχουμε φαγωθεί να ξεφτιλίσουμε τον Τσίπρα για το νοίκι του εξοχικού του κι έχουν φαγωθεί να ισοπεδώσουν τον Μητσοτάκη για την ποδηλατάδα του, την ίδια στιγμή που γύρω μας περιστρέφονται εκατοντάδες εκατομμύρια που αναζητούν ανθρώπους να τα πάρουν και να τα μετατρέψουν σε εθνικό και ατομικό πλούτο.
Ασχολείται κανείς; Ενδιαφέρεται κανείς; Ψάχνει κανείς; Ενημερώνει κανείς; Προετοιμάζεται κανείς; Σε λίγο θα αρχίσουν να έρχονται καραβιές με ευρωπαϊκά ευρόπουλα που θα πρέπει να απορροφηθούν, να μετατραπούν σε επενδύσεις, σε θέσεις εργασίας και φυσικά σε εισφορές και φόρους σε δεύτερη φάση. Ποιος θα τα αξιοποιήσει όλα αυτά; Πόσες χιλιάδες ιδιώτες πρέπει να κάτσουν κάτω, να μάθουν τους όρους, να σχεδιάσουν επενδύσεις, να βάλουν δίπλα και δικά τους λεφτά και τελικά αυτά τα περίφημα 30 ή 50 ή 70 δισ. (ανάλογα πως τα υπολογίζει κανείς και σε ποιο χρόνο) να αλλάξουν την χώρα;
Εκτός αν γραφτούν μερικές εκθέσεις από υπουργούς, τις εγκρίνουν οι Βρυξέλλες, αλλά μετά τα λεφτά μείνουν εκεί να λιμνάζουν διότι κανένας άλλος δεν είχε ασχοληθεί σοβαρά μαζί τους. Έχει ξαναγίνει τόσες φορές με τα ΕΣΠΑ άλλωστε. Πάντως σε… αναδρομικά συντάξεων και σε υπερωρίες του δημοσίου δεν γίνεται να πάνε αυτή τη φορά. Θα μας τα φάνε άλλοι πιο ξύπνιοι, αν δεν ασχοληθεί τώρα ο ιδιωτικός τομέας και μάλιστα οι μικροί και μεσαίοι. Σε καμιά Ιταλία ή Πορτογαλία πάλι θα επενδυθούν τα χρήματα που καταφέραμε να πάρουμε ως υπόσχεση, αλλά που στην συνέχεια κανείς δεν άπλωσε το χέρι του να τα τσιμπήσει. Διότι θα μας έχουν φάει τα Λεγραινά και οι Πάρνηθες.
