Δημοσιεύει κάποιος στα social media μια θετική είδηση από την πραγματική οικονομία και το σχόλιό του γίνεται viral κάτι που αποδεικνύει εμπειρικά, ό,τι ξέρουμε ήδη από τα focus group των ερευνών κοινής γνώμης: τους Έλληνες μας καίνε τα ζητήματα της καθημερινότητας, η σταδιακή επαναφορά σε μια μετά-πανδημική κανονικότητα και η πορεία της πραγματικής οικονομίας.
Θα μας εντυπωσιάζει σταθερά λοιπόν το γεγονός ότι ενώ η κυβέρνηση εργάζεται, νομοθετεί, συγκρούεται, καταβάλλει πρωτοφανείς, για τα ελληνικά δεδομένα προσπάθειες να διαχειριστεί την πανδημία, δεν επικοινωνεί το έργο της με όρους πολιτικούς. Αντί της παραγωγής πολιτικής, της παραγωγής αφηγημάτων, ιστοριών που εξηγούν πως οι κυβερνητικές πρωτοβουλίες θα μεταμορφώσουν την καθημερινή μας ζωή, τα περισσότερα στελέχη της κυβέρνησης καταφεύγουν στην ευκολία.
Η «ευκολία» της επικοινωνιακής στρατηγικής έχει δύο άξονες: το διαρκές «λιβάνισμα» από τα φιλοκυβερνητικά Μέσα και πάνω απ’όλα την Αντισύριζα ρητορική σε βαθμό υστερίας.
Η κυβέρνηση αντί να εξηγήσει με όρους πολιτικούς εμβληματικές νομοθετικές της πρωτοβουλίες όπως τα Εργασιακά, το Ασφαλιστικό, τα σχέδια της για το «Ελλάδα 2.0» κι αυτό ενώ τα συναφή υπουργεία έχουν να παρουσιάσουν έργο και οι αρμόδιοι υπουργοί και υφυπουργοί εργάζονται σκληρά, έχει αρκεστεί σε ένα «επικοινωνιακό κατενάτσιο» και αντί να επιτίθεται με όρους ιδεολογικούς, αμύνεται και απολογείται με όρους διαχειριστικούς.
Το έχουμε γράψει πολλές φορές. Κανείς δεν θα ακολουθήσει στον πόλεμο με την υπόσχεση της αύξησης κατά 0,001% του ΑΕΠ αλλά θα παθιαστει με μια πολιτική που υπόσχεται ένα ασφαλές μέλλον για τον ίδιο και ένα ακόμα καλύτερο αύριο για τα παιδιά του.
Αφού η κυβέρνηση στην πραγματικότητα νομοθετεί με το αύριο γιατί δεν υπερασπίζεται τις πολιτικές της σε αυτή τη βάση; Σε τελική ανάλυση, για να εκλεγεί αυτοδύναμη, έπεισε τους Έλληνες ότι αξίζουν καλύτερα. Γιατί, λοιπόν, δεν τους εξηγεί ότι εργάζεται με αυτή, ακριβώς, τη λογική;
Πολύ θα θέλαμε να είχαμε ηχογραφήσει μια πρόσφατη συνομιλία μας με έναν οδηγό ταξί ο οποίος μόλις του δηλώσαμε ότι εμείς δεν ψηφίζουμε ΣΥΡΙΖΑ, για να αποφύγουμε «στενάχωρες κουβέντες», μας απάντησε έκπληκτος: «Ποιος ΣΥΡΙΖΑ, κυρία μου. Ποιος ασχολείται με τον ΣΥΡΙΖΑ, πλάκα μου κάνετε;». Αυτή τη συνομιλία θα τη στέλναμε σε όλους τους υπουργούς της κυβέρνησης για να την ακούσουν και μάλιστα προσεκτικά.
Αυτή τη στιγμή γίνονται πολλά ενδιαφέροντα πράγματα στη χώρα. Υπάρχει επενδυτικό ενδιαφέρον ακόμα και σε τομείς που δεν φανταζόμασταν ότι μπορεί ποτέ να αναπτυχθούν στη χώρα μας, σε λίγο καιρό θα μιλάμε και θα γράφουμε γι' αυτά.
Η Ελλάδα αλλάζει και θα γίνει μια καλύτερη χώρα. Σήμερα λοιπόν θα έπρεπε να μας καίει πώς η ανάπτυξη θα είναι βιώσιμη, συμπεριληπτική, πώς θα δημιουργήσει πλούτο για όλους, πώς θα αφήσει αλώβητο το μοναδικής ομορφιάς φυσικό μας περιβάλλον και της αμύθητης αξίας πολιτιστική μας κληρονομιά.
Αντί, λοιπόν να συζητάμε για όλα αυτά, η κυβέρνηση ασχολείται με τον ΣΥΡΙΖΑ που έντρομος προσπαθεί να βγει από τη φάση εσωστρέφειας στην οποία έχει βρεθεί.
Γιατί η κυβέρνηση το κάνει αυτό; Μέγα μυστήριο.
