Ακούμε και διαβάζουμε καθημερινά αναλύσεις για τις μειώσεις των φόρων. Μειώσεις που θα μπορούσαν να τονώσουν την αγορά, μειώσεις που θα μπορούσαν να τονώσουν τη ζήτηση και την κατανάλωση. Όλοι μιλούν για μειώσεις και για κίνητρα, για να πάρει μπροστά η οικονομία. Λίγοι όμως εστιάζουν εκεί, που πραγματικά πρέπει να υπάρξουν μειώσεις και να δοθούν κίνητρα.
Κίνητρα, υπό την μορφή μειωμένης φορολογίας, θα μπορούσαν για παράδειγμα να δοθούν στις μικρές και μικρομεσαίες επιχειρήσεις, που θα αποφάσιζαν να συγχωνευθούν. Σε μια προσπάθεια να δημιουργηθούν εταιρικά σχήματα με ικανό μέγεθος, με οργανόγραμμα, με εταιρική διακυβέρνηση, με επιχειρηματικό σχέδιο, με κεφάλαια και με προοπτικές.
Οι περισσότεροι στο χώρο της αντιπολίτευσης, των επαγγελματικών συλλόγων αλλά και της συμπολίτευσης υποστηρίζουν ότι πρέπει να μειωθούν οι φόροι στην κατανάλωση, δηλαδή ο ΦΠΑ, προκειμένου να πάρει μπροστά η οικονομία και να αυξηθεί η κατανάλωση. Η κατανάλωση στην ελληνική οικονομία, δεν αποτελεί χαμηλό ποσοστό σε σχέση με το ΑΕΠ, ώστε να χρειάζεται περαιτέρω τόνωση. Βρίσκεται στο 68%, δηλαδή αρκετά υψηλότερα από τον αντίστοιχο μέσο όρο της Ευρωπαϊκής Ένωσης που είναι στο 53%.
Το βασικό ζητούμενο σήμερα, είναι η μείωση των φορολογικών και ασφαλιστικών βαρών στη μισθωτή εργασία. Και αυτό διότι μεγάλο μέρος των απολαβών των εργαζομένων από τη μισθωτή εργασία, πηγαίνει είτε στα ταμεία των φορολογικών αρχών, είτε γίνεται βορά στο ασφαλιστικό απύθμενο πηγάδι και σε κάθε περίπτωση δεν καταλήγει στον τραπεζικό λογαριασμό μισθοδοσίας του εργαζόμενου.
Ας το εξετάσουμε από τη πλευρά των εργαζομένων. Γιατί θα πρέπει ο εργαζόμενος να πληρώνει εισφορές υγείας, μέσα από ένα σταθερό ποσοστό επί των απολαβών του; Άραγε το κόστος νοσηλείας στα κρατικά νοσοκομεία, για έναν εργαζόμενο που έχει μισθό 1.400 ευρώ, είναι διαφορετικό από έναν εργαζόμενο που έχει μισθό 3.000; Μήπως θα έπρεπε να υπάρχει ένα σταθερό ποσό που θα κάλυπτε τις εισφορές στον τομέα της υγείας;
Δεν είναι παράλογο, οι συνταξιοδοτικές εισφορές να ακολουθούν ποσοστιαία, τις αμοιβές, όσο και αν αυτές αυξάνονται; Δεν θα έπρεπε να τεθεί ένα χαμηλό ανώτατο όριο, ώστε ο εργαζόμενος να απολαμβάνει πραγματικά κάθε προαγωγή του και κάθε αύξηση του μισθού του; Δεν θα βοηθούσε αυτό, ως κίνητρο για την αύξηση της παραγωγικότητας των εργαζομένων; Μήπως έφτασε η στιγμή να σταματήσει αυτός ο παραλογισμός και να μειωθεί σημαντικά το ανώτατο όριο ασφαλιστέου εισοδήματος;
Ας το εξετάσουμε όμως και από την πλευρά των επιχειρήσεων. Το υψηλό μη καθαρό μισθολογικό βάρος, αποτελεί ίσως το μεγαλύτερο αντικίνητρο στη δημιουργία θέσεων εργασίας, στην αύξηση της απασχόλησης και στην προσέλκυση έμπειρων στελεχών με σημαντική προϋπηρεσία, γνώσεις και δεξιότητες, που θα προσδώσουν προστιθέμενη αξία και δυναμική στις επιχειρήσεις.
Η ελάφρυνση του «βάρους» στη μισθωτή εργασία, θα αυξήσει την παραγωγικότητα των επιχειρήσεων, την ανταγωνιστικότητα της αγοράς, την προώθηση της καινοτομίας, καθώς οι υψηλότερες αμοιβές αποτελούν κίνητρο για μεγαλύτερη αποδοτικότητα. Ο ιδιωτικός τομέας, δεν είναι όπως το δημόσιο, μέσα στο οποίο όλοι επιθυμούν να γίνουν αποδέκτες των διαφόρων επιδομάτων, των δικαιωμάτων υπογραφής και της χρήσης της «στρογγυλής σφραγίδας». Στον ιδιωτικό τομέα το απόλυτο κίνητρο για εργασία, είναι οι απολαβές.
Και είναι λογικό η μείωση των φορολογικών και ασφαλιστικών βαρών στους μισθούς να οδηγήσει σε αύξηση του ΑΕΠ, διότι θα έχει αυξηθεί η απασχόληση, η παραγωγικότητα και η ανταγωνιστικότητα. Επομένως στο ερώτημα που τίθεται για το αν θα πρέπει να μειωθεί ο ΦΠΑ ή το μη μισθολογικό κόστος, απαντούμε ότι με ευκολία θα προτείναμε το δεύτερο. Διότι η Ελλάδα χρειάζεται περισσότερες και καλοπληρωμένες θέσεις εργασίας.
Ο αρθρογράφος είναι οικονομικός αναλυτής, με ειδίκευση στο σχεδιασμό σύνθετων επενδυτικών στρατηγικών.
Αποποίηση Ευθύνης : Το περιεχόμενο της στήλης, είναι καθαρά ενημερωτικό και πληροφοριακό και δεν αποτελεί σε καμία περίπτωση επενδυτική συμβουλή, ούτε υποκίνηση για συμμετοχή σε οποιαδήποτε συναλλαγή. Ο αρθρογράφος δεν ευθύνεται για τυχόν επενδυτικές και λοιπές αποφάσεις που θα ληφθούν με βάση τις πληροφορίες αυτές.
