Του Σάκη Μουμτζή
Ενώ περιμέναμε να χαθεί η μπάλα στο ποδόσφαιρο, τελικά αυτή αναπήδησε και πήγε στο γήπεδο του μεταναστευτικού, όπου και χάθηκε.
Οι εικόνες των όσων διαδραματίζονται στην Μυτιλήνη, έχουν δώσει την ευκαιρία σε ακραίες φωνές να ακούγονται σε ένα ακροατήριο που όλο και διευρύνεται. Και αυτό δεν είναι καλό.
Οι αβελτηρίες της κυβέρνησης είναι δεδομένες, όπως δεδομένη και η κατάσταση που κληρονόμησε. Η Μόρια δεν είναι έργο της Νέας Δημοκρατίας, αλλά των ψυχοπαραπονιάρηδων αριστερών. Πρέπει όμως να πάμε παρακάτω. Να δούμε τι μπορεί να γίνει από εδώ και εμπρός.
Λοιπόν, ας κάνουμε κάποιες αυταπόδεικτες παραδοχές:
1. Μια πολιτισμένη και δημοκρατική χώρα δεν πνίγει ανθρώπους. Δεν βυθίζει βάρκες. Αυτό είναι ζήτημα που αφορά την αξιοπρέπεια και την τιμή ενός ολόκληρου λαού και καθρεφτίζει το πολιτιστικό επίπεδο του. Όσοι κραυγάζουν «πνίξτε τους», δεν έχουν θέση στον πολιτισμό μας. Αυτές οι συμπεριφορές είναι ξένες προς το αξιακό σύστημα της Ευρώπης.
2. Η υποδοχή των προσφύγων-μεταναστών από το Ελληνικό κράτος, δεν σημαίνει σε καμιά περίπτωση πως θα υποβαθμισθεί η ζωή των Ελλήνων πολιτών της νησιωτικής Ελλάδος. Δυστυχώς, αυτό συμβαίνει σήμερα. Έλληνες πολίτες, Ελληνες φορολογούμενοι βλέπουν καθημερινά την ζωή τους να γίνεται χειρότερη. Να γίνεται πιο δύσκολη. Και αυτό που ζητούν με τις διαμαρτυρίες τους είναι να ξαναζήσουν όπως ζούσαν. Η Ελληνική κυβέρνηση έχει την υποχρέωση να τους το εξασφαλίσει.
3. Η πατρίδα μας—με την τεράστια νησιωτική ακτογραμμή-- το μεταναστευτικό δεν μπορεί να το επιλύσει μόνη της για δύο λόγους: Πρώτον, δεν μπορεί να ελέγξει τις ροές και δεύτερον, όλες οι χώρες έκλεισαν τα σύνορα τους.
Συνεπώς, στόχος της κυβέρνησης δεν είναι να επιλύσει το πρόβλημα, αλλά να το ελέγξει. Να περιορίσει την έκταση και τις συνέπειες του.
4. Άρα, την κατάσταση, στο μέτρο που μας αναλογεί, θα πρέπει να την διαχειριστούμε με τις δικές μας πολιτικές και με την ροή χρήματος από ΕΕ. Τα λεφτά είναι πολλά, απομένει στην κυβέρνηση να τα διαχειριστεί ορθολογικά και αποτελεσματικά.
5. Πρέπει να το αντιληφθούμε άπαντες, πως η αποσυμφόρηση των νησιών δεν μπορεί να γίνει με επαναπροωθήσεις. Ο στόχος για 200 επαναπροωθήσεις την εβδομάδα είναι αστείος, όταν υπάρχουν ημέρες που έρχονται στα νησιά μας 200 μετανάστες. Συνεπώς, ας μην υπερτονίζουμε την πολιτική των επαναπροωθήσεων.
6. Τι απομένει για να ξαλαφρώσουν οι νησιώτες συνέλληνες; Μόνον η δημιουργία, σε όλους τους νομούς, κλειστών κέντρων όπου θα φιλοξενούνται οι μετανάστες. Δεν υπάρχει άλλη λύση. Η κυβέρνηση επ΄αυτού τηρεί σιγήν ιχθύος. Έχουν επιλεγεί οι τοποθεσίες; Κατασκευάζονται; Τι χωρητικότητος θα είναι; Ποιο το κόστος τους; Ποια τα αντισταθμιστικά οφέλη προς τις περιοχές στις οποίες θα δημιουργηθούν;
Οι πολίτες θέλουν ενημέρωση για ένα τόσο κρίσιμο ζήτημα. Θα πρέπει να λάβουν διαβεβαιώσεις πως η εγκατάσταση των μεταναστών δεν θα επηρεάσει, επί τα χείρω, την καθημερινότητα τους.
Εφτά μήνες μετά τις εκλογές μπορεί το μεταναστευτικό να μην δημιουργεί άμεσο πολιτικό πρόβλημα στην κυβέρνηση, καθώς αυτή δεν απειλείται από τα δεξιά της. Όμως αν δεν ελεγχθεί το φαινόμενο, μπορεί λίαν προσεχώς, σε συνδυασμό με μια δυσάρεστη εξέλιξη στα εθνικά μας θέματα, να λειτουργήσει επικουρικά στην δημιουργία μιας δεξιάς ατζέντας, με πειστικό λόγο και ευρύ ακροατήριο.
