Μια μεγάλη ευκαιρία χάθηκε για τον ΣΥΡΙΖΑ στη συμπρωτεύουσα το Σαββατοκύριακο που πέρασε. Αν το είχαν σκεφτεί καλύτερα -κι αν το
ήθελε φυσικά και ο πρόεδρος- θα μπορούσαν να συνδυάσουν τη ΔΕΘ με το κομματικό Συνέδριο Το οποίο με πρόσχημα την πανδημία, πάει βόλτα στο μέλλον και βρίσκεται σε διαρκή αναστολή.
Τόσος κόσμος που μαζεύτηκε στο Βελλίδειο αν έβαζαν μερικές καρέκλες παραπάνω και μερικές γιγαντοοθόνες για τους απομακρυσμένους συνέδρους θα είχαν τελειώσει και με την εκκρεμότητα αυτή. Θα είχαν εκλέξει και τα νέα όργανα, διότι όπως γκρινιάζουν πολλοί σύντροφοι, όσα όργανα έχουν την κομματική νομιμοποίηση ( βλέπε Κεντρική Επιτροπή) έχουν πλήρως αδρανοποιηθεί ενώ το όργανο που δημιουργήθηκε προεδρική αδεία (Πολιτικό Συμβούλιο) συνέρχεται στη χάση και στη φέξη.
Η εμφάνιση του Αλέξη Τσίπρα στη ΔΕΘ δεν ήταν ενός πρωθυπουργού εν αναμονή, γεμάτου γνώση, εμπειρία, και σχέδιο όπως επιχείρησε να εμφανίσει τον εαυτό του. Ήταν ένα μονόπρακτο με «Τις ιστορίες του κ. Τσίπρα» από το 2012 μέχρι σήμερα. Παλιές, χιλιοειπωμένες, με κάθε εκφραστικό μέσο και τόνο. Ο κ. Τσίπρας έχει πιάσει το ταβάνι του και το γνωρίζει.
Το χειρότερο είναι ότι το βλέπει και στο βλέμμα των συντρόφων του μέσα στον ΣΥΡΙΖΑ. Αυτούς αντιπαλεύει, όταν αρνείται να θέσει το θέμα των εκλογών. Αυτοί τον κάνουν να νιώθει σα γαλοπούλα πριν από τα Χριστούγεννα. Οι κάλπες όταν στηθούν δεν θα κρίνουν μόνο ποιος θα γίνει πρωθυπουργός, αλλά και ποιος θα πάψει να είναι πρόεδρος κόμματος. Ο κ. Τσίπρας αναντίλεκτα θέλει να ξαναγίνει πρωθυπουργός αλλά βλέπει και ξέρει πως δεν είναι στο χέρι του και δεν μπορεί να το ελέγξει.
Υπάρχει όμως κάτι που θέλει και μπορεί να το ελέγξει: να μείνει πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ και αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης ακόμη κι αν χάσει τις εκλογές. Πώς επιτυγχάνεται αυτό;
Με ένα εκλογικό ποσοστό που θα «φιμώσει» όσους θελήσουν να τον αμφισβητήσουν και να του υποδείξουν την έξοδο. Πόσο είναι αυτό το ποσοστό; Το είπε χθες στη συνέντευξη. Θέλει το 30% που είχε και στις εκλογές του 2019. Γι’ αυτό δεν τον νοιάζει καθόλου να αλλάξει αφήγημα, ύφος, πολιτική. Το πολιτικό κέντρο και η μεσαία τάξη του είναι άχρηστη και πείθει τον…κανέναν όταν δηλώνει γνήσιο τέκνο της.
