Ακούω καθημερινά συζητήσεις απελπισίας. Βούλιαξαν όλα, ανατινάχτηκαν τα πάντα, δεν έμεινε τίποτα όρθιο σε πλανητικό επίπεδο. Διαλύθηκε ο καπιταλισμός, τέλειωσε (έτσι κι αλλιώς) ο σοσιαλισμός, κατέρρευσε η παγκόσμια παραγωγή, ανατινάχτηκαν τα χρηματιστήρια, πάει ο κόσμος μας. Οπότε πάει κι ο καθένας από μας προσωπικά. Και οι δικοί μας άνθρωποι μαζί μας.
Ψυχραιμία παλικάρια. Δεν θέλω να παραστήσω τον αισιόδοξο, όμως ως χθες είχαν πεθάνει 6.000 σ’ όλο τον πλανήτη από τον κορονοϊό. Τραγικό φυσικά, αλλά παραλλήλως χθες, 16η Μαρτίου του 2020, γεννήθηκαν σ’ όλο τον πλανήτη περί τις 360.000 μωρά. Από την 1η Ιανουαρίου του 2020 μέχρι σήμερα, ο παγκόσμιος πληθυσμός έχει αυξηθεί κατά 17 εκατομμύρια ανθρώπους. Μέσα στους δυόμισι αυτούς μήνες γεννήθηκαν 29 εκατομμύρια (ζωή να χουν) και πέθαναν 12 (θεός σχωρέσει τους).
Ξέρω βέβαια ότι η στατιστική συχνά είναι απάνθρωπη. Οι αριθμοί ούτε βοηθούν τον φοβισμένο που είναι κλεισμένος στο διαμέρισμα του, ούτε παρηγορούν αυτόν που θα χάσει τον δικό του άνθρωπο από την πνευμονία του κορονοϊού. Σύμφωνοι, όμως καλό θα είναι να τους χρησιμοποιούμε όταν ξεφεύγουμε του προσωπικού μας χώρου και αρχίζουμε τις οικονομικές και πολιτικές αναλύσεις για το φρικτό μέλλον του πλανήτη γη.
Θα μου πείτε ότι η χώρα μας κατέβασε ρολά. Τα κατέβασε, αλλά θα τα ανεβάσει θέλει δεν θέλει. Δέκα εκατομμύρια άνθρωποι δεν θα ζήσουν επ’ αόριστον αμπαρωμένοι στα διαμερίσματα τους. Το ίδιο και οι ευρωπαίοι. Θα μου πείτε ότι η παγκόσμια παραγωγή αγαθών πάει κατά διαόλου και ότι τα διεθνή εμπορικά δίκτυα έσβησαν τις μηχανές. Ότι το πετρέλαιο κατέρρευσε και τα χρηματιστήρια πήγαν στα τάρταρα. Τα ξέρω καλά όλα αυτά, όλοι μας τα ακούμε κάθε μέρα.
Κατανοώ το πρόβλημα του ανθρώπου που χάνει την δουλειά του, άλλωστε κι εγώ φοβούμαι πως λίαν συντόμως ενδέχεται να βρεθώ στην ίδια θέση. Συμπάσχω με τον άνθρωπο που θάβει τον γέροντα πατέρα του, εξάλλου κανένας δεν ξέρει τι μου επιφυλάσσει και μένα η τύχη μου. Όμως δεν μπορώ να διαβάζω σάχλες για τον κατακλυσμό του Νώε που έπνιξε οριστικά και αμετάκλητα όλη την γη.
Συμπαθάτε με, αλλά 7,2 δισεκατομμύρια άνθρωποι που ζουν πάνω στον πλανήτη μας σήμερα, δεν γίνεται να μείνουν επί μακρόν χωρίς γεωργική παραγωγή, χωρίς τα φουγάρα της βιομηχανίας να ξερνάνε καπνό, χωρίς τα πλοία, τα αεροπλάνα, τα τραίνα και τα φορτηγά να διασχίζουν τους παγκόσμιους δρόμους. Παρ’ όλο τον προσωπικό και συλλογικό τρόμο που μας διακατέχει, ο πλανήτης δεν γίνεται να βάλει λουκέτο επ’ αόριστον για έναν ιό. Κι αφού δεν θα βάλει μόνιμο λουκέτο, θα επανέλθουν και οι θέσεις εργασίας και το ακριβό πετρέλαιο και τα ρεκόρ των χρηματιστηρίων.
Εδώ δεν σταμάτησαν η παραγωγή και οι μεταφορές στον Α΄ παγκόσμιο με τα 20 εκατομμύρια νεκρούς (και τα 40 τραυματίες), ούτε στον Β’ παγκόσμιο με τα 60 εκατομμύρια νεκρούς (και τα 100 τραυματίες). Θα σταματήσουν τώρα με τις 6.000 νεκρούς του κορονοϊού, που μπορεί να γίνουν 30.000 ή έστω 60.000 παγκοσμίως; Πολλά θ’ αλλάξουν ασφαλώς γύρω μας, εδώ ο κόσμος μας αλλάζει συχνά από μια δήλωση ή μια ιδέα. Όμως ο Αρμαγεδδώνας δεν ήρθε πατριώτες.
