Δεν μας αρέσει η Πανεπιστημίου, δεν μας αρέσουν οι παρεμβάσεις του δήμου Αθηναίων για τους χρήστες των ναρκωτικών, για τις ιερόδουλες, για τους μετανάστες. Γενικά, βγάζουμε ένα άχτι με τον Κώστα Μπακογιάννη. Σαν να έχουμε κρεμάσει την φωτογραφία του στον τοίχο και να πετάμε βελάκια, ένα πράγμα. Ναι, η Πανεπιστημίου ήταν λίγο «βιαστική», καθώς δεν ενημερώθηκαν οι πολίτες. Αλλά δεν είναι δουλειά αυτή. Γκρίνια και μιζέρια για τα πάντα!
Έπιασα τον εαυτό μου να «διαμαρτύρεται» από την πρώτη ημέρα της «πεζοδρόμησης». Επειδή το γραφείο μου είναι στην Πανεπιστημίου, δεν μου άρεσε η αλλαγή. Γενικά, δεν μας αρέσουν οι αλλαγές. Ίσως φταίει και το γεγονός ότι δεν μου έδειξαν φωτογραφίες με το πως θα γίνει η Πανεπιστημίου. Και ποιο ήταν το αποτέλεσμα άλλων αντίστοιχων παρεμβάσεων σε πόλεις του εξωτερικού. Πολλές μέρες αργότερα έχουν αυξηθεί οι “ανοχές” μου. Είμαι διατεθειμένος να περιμένω. Να δω πως θα εξελιχτεί όλο αυτό. Αρχίζω πάντως να πιστεύω ότι στο τέλος μπορεί και να παραδεχτώ ότι έκανα λάθος στην πρώτη μου αντίδραση.
Ο μεγάλος περίπατος έχει ωστόσο ένα μεγάλο μειονέκτημα: Δεν έχει περιπατητές! Κι εδώ βρίσκεται το κλειδί του εγχειρήματος. Το κέντρο είναι για πολλούς και διαφορετικούς λόγους «κατεστραμμένο». Δεν είναι το κέντρο της πρωτεύουσας μιας δυτικής χώρας. Εδώ και χρόνια έχει αφεθεί στην τύχη του, γεγονός που έχει διαφύγει της προσοχής των καθολικώς διαμαρτυρομένων για τον μεγάλο περίπατο. Εκατοντάδες άδεια μαγαζιά μαρτυρούν την πραγματικότητα. Οι κάτοικοι του κέντρου μετακινήθηκαν σε άλλες συνοικίες και το άφησαν να μετατραπεί σε γκέτο. Αλλά! Υπάρχει ένα μεγάλο «αλλά»!
Η παρέμβαση στην Ομόνοια έφερε και πάλι οικογένειες στην περιοχή. Περνούν για να δουν το συντριβάνι. Εκεί που δεν περνούσαν ούτε για αστείο, τώρα επισκέπτονται το «νέο έργο». Και οι οικογένειες έσπρωξαν πιο πέρα τους απόκληρους. Δεν τους εξαφάνισαν. Δεν έλυσαν το πρόβλημα των περιθωριακών. Αλλά θα έρθουμε πιο κάτω σε αυτό το θέμα. Η ουσία είναι ότι το συντριβάνι άλλαξε σε έναν βαθμό την εικόνα της Ομόνοιας. Και το αποτέλεσμα αυτό έχει άμεσο αντίκτυπο στις τιμές των ακινήτων. Εκεί που ολόκληρα κτίρια ήσαν στα αζήτητα, τώρα άρχισαν να βγαίνουν στην αγορά. Μήπως λοιπόν ο “μεγάλος περίπατος” αλλάξει τα δεδομένα του κέντρου; Λέμε ίσως, επειδή σίγουρος δεν μπορεί να είναι κάποιος για το πως θα λειτουργήσει στο τέλος μια τέτοια παρέμβαση. Αλλά αξίζει τον κόπο κανείς να δοκιμάσει. Είναι προτιμότερο να προσπαθήσει ο κ. Μπακογιάννης και να αποτύχει από το να μην προσπαθήσει. Το πως είχε διαμορφωθεί το κέντρο το ξέρουμε. Το έχουμε βιώσει. Κι από προτάσεις, έχουμε κουραστεί να ακούμε. Γιατί να μην δοκιμάσουμε κάτι διαφορετικό;
Ναι! Χρειάζεται αστυνόμευση για να μην συμβεί ότι και πέριξ του Χημείου. Ναι, χρειάζονται και χώροι παρκαρίσματος στους σταθμούς του μετρό και του ηλεκτρικού, έτσι ώστε να μην κατεβαίνει ο άλλος με το αυτοκίνητό του στο κέντρο. Είναι βέβαιο ότι χρειάζεται και ο αστικές συγκοινωνίες να βρουν νέα λεωφορεία και το μετρό νέους συρμούς. Γενικά χρειάζεται να γίνουν πολλά πράγματα για να αποκτήσει αυτή η πόλη ένα πιο ανθρώπινο πρόσωπο. Και πολύ περισσότερο χρειάζεται εξαντλητικός διάλογος πριν αποφασίσει κανείς να γυρίσει τον κόσμο ανάποδα. Και ο δήμαρχος προσπάθησε αυτό ακριβώς! Να γυρίσει ανάποδα τον κόσμο. Προσπάθησε, δηλαδή, να διώξει αυτό το γκρίζο που πνίγει την Αθήνα τα τελευταία χρόνια. Την επόμενη φορά που θα αποφασίσει κάτι τέτοιο καλό είναι να ενημερώσει νωρίτερα τους πολίτες.
Καταλαβαίνουμε γιατί οι μπαχαλάκηδες έχουν βάλει στόχο τον κ. Μπακογιάννη. Κήρυξε πόλεμο στα γκράφιτι! Βλέπετε, η Αθήνα είναι τουριστικός προορισμός απ' όλη την Ευρώπη για όσους «καλλιτέχνες» θεωρούν δικαίωμά τους να βάφουν κάθε ελεύθερο τοίχο στην πόλη. Δικαίωμά τους στην Ελλάδα. Διότι στις δικές τους χώρες αυτό δεν επιτρέπεται. Ο κ. Μπακογιάννης επίσης διεκδικεί για το σύνολο των δημοτών το δικαίωμά τους να περιπλανώνται ασφαλείς σε οποιονδήποτε δρόμο της πόλης, ακόμη και στα Εξάρχεια. Αυτοί είναι πράγματι δύο σοβαροί λόγοι για να γίνει ο μεγαλύτερος εχθρός τους. Αλλά υπάρχει κι ένας τρίτος λόγος: Ο κ. Μπακογιάννης προσπαθεί να κάνει όσα δεν έκανε η προηγούμενη κυβέρνηση των δικαιωματιστών για τους απόκληρους, για τους κοινωνικά περιθωριοποιημένους, για εκείνους που αντικειμενικά έχουν δυσκολία να ασκήσουν τα δικαιώματά τους απέναντι στο κράτος και να προστατεύσουν τον εαυτό τους. Ο χρήστης των ναρκωτικών, η ιερόδουλη, είναι δύο ομάδες συνανθρώπων μας που δεν μπορούν να αφεθούν στην τύχη τους. Χρειάζονται προστασία, γιατί αυτό επιβάλλει η φιλελεύθερη δημοκρατία μας. Η προστασία των ατομικών τους δικαιωμάτων είναι ο μόνος δρόμος για την μείωση της εγκληματικότητας. Για να μην γίνονται ο άνθρωποι αυτοί θύματα στα χέρια του υπόκοσμου. Ναι, ο δήμαρχος Αθηναίων κάνει περισσότερα απ' όσα έκανε η... πρώτη φορά αριστερή τους κυβέρνηση.
Προσπαθεί να δημιουργήσει δομές φιλοξενίας για τους χρήστες, να ανατρέψει το απαράδεκτο του να υπάρχει μόνο μία νόμιμη άδεια (!!!) οίκου ανοχής. Δεν φτάνουν αυτά, χρειάζεται και η Πολιτεία να κάνει πολλά περισσότερα, κυρίως στο νομοθετικό πεδίο. Αλλά ο κ. Μπακογιάννης προσπαθεί και ανατρέπει τα στερεότυπα που θέλουν μόνο την αριστερά να «παλεύει» για τους αδύναμους. Ο κ. Μπακογιάννης με την δράση του τους θυμίζει την ανεπάρκειά τους, όταν είχαν την εξουσία και δεν έκαναν το παραμικρό. Αυτός είναι ένας λόγος για να τον μισούν. Αλλά αυτή η πόλη δεν μπορεί να αφεθεί να πεθάνει στο όνομα κάποιας ιδεοληψίας ή κάποια «βεντέτας». Οφείλουμε να προσπαθήσουμε. Τουλάχιστον αυτό. Μην πυροβολείτε, λοιπόν, τον δήμαρχο. Όχι πριν τελειώσει το τραγούδι που παίζει αυτή την στιγμή στο τζουκ μποξ...
Θανάσης Μαυρίδης
[email protected]
