Το Λαϊκό Κόμμα της Ισπανίας είναι ένα κόμμα με ξεκάθαρη φυσιογνωμία. Καθαρά δεξιό κόμμα, χωρίς ιδεολογικές «παρεκκλίσεις». Υποστηρίζει τις θέσεις του χωρίς να ντρέπεται γι' αυτές. Αυτό ήταν το βασικό χαρακτηριστικό του Ραχόι, ο οποίος ήταν ένας από τους πιο παραγωγικούς πρωθυπουργός της Ισπανίας, ένας αθόρυβος εργάτης, χωρίς τον τίτλο του χαρισματικού ηγέτη. Σήμερα, σεμνά και ταπεινά, επέστρεψε στην παλιά δουλειά του, δηλαδή είναι υποθηκοφύλακας.
Η νικήτρια των εκλογών, η 42χρονη Ιζαμπέλ Ντίαζ Αγιούζο, ακολουθώντας την πολιτική των καθαρών ιδεολογικών γραμμών, υπερασπίστηκε τις πάγιες συντηρητικές θέσεις του Λαϊκού Κόμματος, όχι με ενοχικά σύνδρομα και απολογούμενη, αλλά με επιθετικό λόγο, χωρίς να φοβηθεί πως θα κατηγορηθεί για εμφυλιοπολεμική ρητορεία. Μάλιστα η Αριστερά, κατέβηκε στις εκλογές με το σύνθημα του ισπανικού εμφυλίου πολέμου «non passaran» και συνετρίβη. Όλα τα κόμματα της Αριστεράς μαζί συγκέντρωσαν λιγότερες έδρες από το Λαϊκό Κόμμα.
Η Ντιαζ Αγιούζο στάθηκε ευθύς εξ αρχής κατά του ολικού lockdown, διαφωνώντας με την πολιτική της κεντρικής κυβέρνησης της Αριστεράς. Ήταν μια πολιτική γραμμή υψηλού ρίσκου η οποία όμως δικαιώθηκε. Η αγορά λειτούργησε με ελάχιστους περιορισμούς, κάτι που όπως φάνηκε και από το εκλογικό αποτέλεσμα εκτιμήθηκε θετικά από τους Μαδριλένους. Δηλαδή οι κάτοικοι της ισπανικής πρωτεύουσας στο δίλημμα «θάνατοι ή οικονομικές ελευθερίες» επέλεξαν το δεύτερο. Βέβαια, δεν ήταν μόνον η στάση της Ντίαζ Αγιούζο απέναντι στην καραντίνα που της χάρισε αυτήν την μεγάλη νίκη.
Απάντησε με ξεκάθαρο πολιτικό λόγο, χωρίς στρογγυλεύσεις, στις υπερβολές του κινήματος του «πολιτικά ορθού» και του ακραίου δικαιωματισμού. Δεν φοβήθηκε, γιατί είχε εμπιστοσύνη στις ιδέες της και το κυριότερο, δεν ήταν διατεθειμένη να δώσει τα ιδεολογικά διαπιστευτήρια της στην Αριστερά. Δεν έθεσε ποτέ, όπως και ο Ραχόι, τον πολιτικό λόγο της υπό την έγκριση της Αριστεράς.
Με απλά λόγια τα ιδεολογικά και πολιτικά μέτωπα στην Ισπανία είναι χαραγμένα με σαφήνεια, κάτι που βοήθησε τους πολίτες να κάνουν τις επιλογές τους. «Ψάρεμα στα θολά νερά», δεν ευδοκιμεί σε αυτή την χώρα.
Μπορούμε να εξάγουμε κάποια πολιτικά συμπεράσματα από αυτήν την μεγάλη νίκη της Δεξιάς στην Ισπανία; Φυσικά.
1. Οι Ισπανοί Δεξιοί δεν ντρέπονται γι'αυτό που είναι. Βγαίνουν μπροστά και το δηλώνουν χωρίς ενοχές και «ναι μεν αλλά…».
2. Στην πρόκληση της Αριστεράς να επιχειρήσει να προσδώσει στην προεκλογική εκστρατεία εμφυλιοπολεμικό κλίμα, η Ντίαζ Αγιούζο δεν αιφνιδιάστηκε ούτε φοβήθηκε. Σήκωσε το γάντι, έπαιξε και αυτή το χαρτί της πόλωσης και νίκησε.
3. Οι υπερβολές των «πολιτικορθάκηδων» και του δικαιωματισμού προκαλούν αντισυσπείρωση. Η προσβολή παραδοσιακών αξιών και παραδεδεγμένων αρχών, με τρόπο χυδαίο και κραυγαλέο, ενεργοποιεί τα συντηρητικά αντανακλαστικά που υπάρχουν και σε άλλους χώρους, πέραν αυτού της Δεξιάς.
4. Στην πολιτική τα ρίσκα άλλοτε δικαιώνουν και άλλοτε χαντακώνουν, αυτούς που τα αναλαμβάνουν και γι'αυτό αποκαλούνται ρίσκα. Η Ντίαζ Αγιούζο πήρε το ρίσκο να αντιταχθεί στο γενικευμένο lockdown και δικαιώθηκε πολιτικά.
5. Δεν χρειάζονται μόνον καθαρές πολιτικές θέσεις. Απαιτείται και ένας σοβαρός πολιτικός ηγέτης που θα τις εκφράσει και θα τις καταστήσει ηγεμονικές στην κοινωνία των πολιτών. Παραδοσιακές ιδεολογικές και πολιτικές θέσεις καταποντίζονται, όταν τις υπερασπίζονται και τις προωθούν αμφιβόλου ποιότητας ηγέτες. Και η Ντίαζ Αγιούζο είναι ένα πολιτικό αστέρι.
Εννοείται πως στην πολιτική δεν χωρούν γενικεύσεις ούτε παράλληλες μετατοπίσεις. Όμως οι προχθεσινές εκλογές στην Μαδρίτη καλόν είναι να μελετηθούν από όλες τις πολιτικές ηγεσίες της πατρίδας μας.
