Του Χαράλαμπου Καραπάνου*
Η ελληνική κοινωνία έχει βρεθεί τα τελευταία χρόνια ενώπιον της σκληρής κρίσης, τα σπέρματα της οποίας αναζητούνται κατά τις προηγούμενες δεκαετίες. Μόλις προ δεκαετίας στην Ελλάδα αδιαφορούσαμε για τις ενδείξεις της επερχόμενης τότε νέας πραγματικότητας, ενώ στο εξωτερικό οι εταίροι μας επέτρεπαν μια ιδιότυπη παράλληλη κίνηση της χώρας προς την Ευρωπαϊκή ολοκλήρωσή της. Το αποτέλεσμα της κρίσης που βιώνουμε ποικιλότροπα την τελευταία δεκαετία με τις γνωστές οδυνηρές συνέπειες για το παρόν αλλά και το μέλλον, φαίνεται πια ότι μας έχει οδηγήσει σε μια αναζήτηση ορθολογικών επιλογών που αφορούν στην άσκηση πολιτικής και την διαχείριση του κράτους.
Σε μια prima facie ερμηνεία του πρόσφατου αποτελέσματος των εκλογών μπορεί ευχερώς να διαπιστωθεί ότι οι Έλληνες σκέφτονται πλέον υπερβατικά ως προς το μεταπολιτευτικό παρελθόν και τα κομματικά συστήματα, ενώ παράλληλα προσέχουν περισσότερο τις εξαγγελίες και συγκρίνουν τα προγράμματα των κομμάτων. Μάλλον λιγότεροι επιλέγουν την πολιτική φενάκη και βρίσκουν διέξοδο μέσω μιας συναισθηματικής ψήφου (ψήφου οργής ή έντονης διαμαρτυρίας) που προκαλείται από εφυολογήματα εμπνευσμένα από κενές περιεχομένου πολιτικές θεωρίες και κάποιοι άλλοι -η πλειοψηφία ευτυχώς- επιλέγουν το πρόγραμμα που θεωρούν υλοποιήσιμο και συμβατό με μια φιλελεύθερη δημοκρατία και όχι εκείνο που προσλαμβάνεται εύηχα τέρποντας χιμαιρικές προσδοκίες. Αυτό είναι που κάνει επιτακτική την ανάγκη επιτυχίας της κυβέρνησης Μητσοτάκη, η αναγκαιότητα επιβεβαίωσης της ρεαλιστικής πολιτικής στο πλαίσιο μιας ποιοτικής δημοκρατίας ως τη μοναδική μήτρα παραγωγής αποτελεσματικών λύσεων και επίτευξης υψηλών στόχων, σε αντίθεση με το λαϊκισμό που λειτουργεί καταστροφικά- κυρίως στο εσωτερικό- αλλά και αναφορικά με την πολιτική ολοκλήρωση της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Αυτή η ξεχωριστή -πέραν όλων των άλλων- σημασία της λαϊκής εντολής, η οποία φαίνεται να έχει γίνει κατανοητή από τον Πρωθυπουργό, μπορεί και πρέπει να δώσει απτά αποτελέσματα στο θέμα της κρίσης και να αναδείξει την προτεραιότητα και τη σπουδαιότητα πολιτικών επιλογών αλλά και επιλογών πολιτικών προσώπων που μπορούν να λειτουργήσουν καταλυτικά ως προς το στόχο της ορθολογικής διαχείρισης των προβλημάτων και αδυναμιών ενός κράτους που παρουσιάζει εκ συστάσεως ποικίλες παθογένειες. Και φυσικά τα πρόσωπα αυτά δεν μπορεί και τελικά δεν πρέπει να προέρχονται απαραίτητα από τη δεξαμενή του κομματικού σωλήνα.
Ας είναι η κρίση, τα αίτια και δυστυχώς οι επιπτώσεις της, ερεθίσματα για μια συνεχή σκέψη για την κοινωνία και για τους κυβερνώντες όσο και τούτο να λειτουργεί καθημερινά ως υπενθύμιση αποφυγής των λαθών του παρελθόντος καθώς και αποφυγής δημιουργίας νέων ρηγματώσεων στη δομή της συνταγματικής μας δημοκρατίας. Μια μεγάλη πρόκληση και χρυσή ευκαιρία για την Πατρίδα μας, το λαό μας αλλά και την πολιτειακή ηγεσία.
* Ο Χ. Καραπάνος είναι δικηγόρος, μέλος Δικηγορικού Συλλόγου Αγρινίου και Δικηγορικού Συλλόγου Σλέσβιχ-Χόλσταϊν Γερμανίας, μέλος Επιτροπής Διεθνούς Πολιτικής FDP Σλέσβιχ -Χόλσταϊν.
