Του Δημήτρη Καμπουράκη
Την ώρα που αναφερόμουν χθες από ραδιοφώνου στο πολιτικό παρασκήνιο του διορισμού της κ. Βασιλικής Θάνου ως προέδρου της Ανεξάρτητης Αρχής Ανταγωνισμού, έλαβα μήνυμα στο κινητό μου από βουλευτή που έχει γνώση των τεκταινομένων στα ενδότερα της εξουσίας: «Λέτε πολιτικές μπούρδες. Δεν την ευνοούν, θέλουν να την ξωπετάξουν απ' το Μαξίμου γιατί τους κάνει ανακατώματα».
Ιδού λοιπόν και μια διαφορετική ερμηνεία του πολύκροτου διορισμού της κ. Θάνου, της οποίας την βασιμότητα δεν υιοθετώ πλήρως, δίχως όμως παράλληλα να την απορρίπτω και αβασάνιστα. Λέτε να είναι έτσι τα πράγματα; Λέτε να πήγε στο Μαξίμου για να προσφέρει τις νομικές της συμβουλές και το (ψυχολογικό) κόστος της παραμονής της εκεί μέσα (για τους υπόλοιπους, όχι για την ίδια) να αποδείχτηκε μεγαλύτερο από το καλό που τους προσέφερε; Ξέρω κι εγώ; Τίποτα δεν αποκλείεται.
Διότι οι δικαστικοί, ξέρετε, εκ' της φύσεως της εργασίας τους γίνονται δύσκολοι άνθρωποι. Ρέπουν προς τον σχολαστικισμό και την υπερανάλυση της λεπτομέρειας. Η οπτική τους είναι κατά βάση νομικίστικη, πράγμα εκνευριστικό για όποιους λειτουργούν, πολιτεύονται ή εξουσιάζουν με γνώμονα το «δεν βαριέσαι», το «ορμάμε κι όποιον πάρει ο χάρος», το «κάπως έτσι το 'χε πει ο Μάρξ» ή το «εγώ έχω πάντα δίκιο ελέω ηθικού πλεονεκτήματος». Κι επειδή έχω λόγους να πιστεύω ότι το Μαξίμου σε τέτοια μονοπάτια πορεύεται, δεν αποκλείεται η κ. Βασιλική να έπαθε την πλάκα της μπαίνοντας εκεί μέσα.
Επίσης οι δικαστικοί, πάλι λόγω επαγγέλματος, εθίζονται στην από καθ(έδρας) άσκηση απόλυτης εξουσίας και συνήθως δεν διαθέτουν το πολύτιμο προτέρημα του ελιγμού. Ερμηνεύουν το νόμο κατά που νομίζουν, αξιολογούν τα στοιχεία κατά πως τα αντιλαμβάνονται και αμολάνε μια ποινή που δεν σηκώνει αντιρρήσεις. Τα λένε τσεκουράτα δηλαδή κι ας μην είναι στρατιωτικοί, όπως εκείνος ο φλώρος απόστρατος στην ταινία «η δε γυνή να φοβείται τον άνδρα». Οπότε διόλου δεν αποκλείεται η κ. Θάνου να μην άντεχε το καθημερινό χαοτικό κεραμιδαριό που έβλεπε μέσα στο Μαξίμου και να έβαζε τακτικά τις φωνές στους διάφορους μικρούς που κυκλοφορούσαν στους διαδρόμους του ασκώντας εξουσία. Το γεγονός προφανώς ενόχλησε τους υπολοίπους παροικούντες του Μεγάρου, οι οποίοι είχαν μάθει αλλιώς.
Όλα είναι πιθανά. Πάντως αυτή εκδοχή γα τον διορισμό της στην Επιτροπή Ανταγωνισμού, έρχεται σε κατάφωρη αντίθεση και με την θεωρία ότι θέλουν να ελέγχουν τις επιχειρήσεις τώρα που δεν θα 'ναι στην εξουσία και με την θεωρία ότι οι πιο έξυπνοι λακίζουν εγκαίρως από το κυβερνητικό καράβι βλέποντας ότι κατευθύνεται προς τα βράχια. Και εδώ που τα λέμε, η πιθανότητα να την «ξωπέταξαν» για τους προαναφερθέντες λόγους, εν τέλει στρέφεται υπέρ της και συνηγορεί στο επιχείρημα ότι θα κάνει άψογα την δουλειά της στο καινούριο της πόστο. Είθε να είναι έτσι, διότι τότε όλοι θα είμαστε αναφανδόν στο πλευρό της για το καλό του υγιούς ανταγωνισμού.
Πλάκα κάνω, έτσι; Το καταλάβατε, μπαγάσες...
