Υπάρχει μια κατηγορία ανθρώπων –στην οποία νομίζω πως ανήκω- που είναι φειδωλοί στον έπαινο. Είτε γιατί, λόγω της επαγγελματικής διαστροφής που έχουν αποκτήσει ως δάσκαλοι, τον αντισταθμίζουν «δια λόγους διανοητικής ισορροπίας και διαλεκτικής ολοκλήρωσης» με κάποιον ψόγο…
Είτε γιατί, αν ο επαινούμενος είναι ισχυρός, φροντίζουν να μετριάζουν ή/και να ακρωτηριάζουν τις θετικές κρίσεις από φόβο, ως μετέχοντες της αστικής νοοτροπίας και συστολής, μήπως θεωρηθούν «ιδιοτελώς θωπεύοντες», δηλαδή επαινούντες έναντι προσδοκίας ανταμοιβής… (Έστω και αν η ηλικία τους, αφ’ εαυτής, θα καθιστούσε αστεία την εκ μέρους τους προσδοκία οφικίων, άρα λογικά θα έπρεπε να τους καθιστά απρόσβλητους από κάθε σχετική μομφή…).
Πιστεύω ωστόσο πως, με τη σχεδόν ολοκλήρωση του ημίσεος της θεσμικά προβλεπόμενης θητείας του, ο σημερινός πρωθυπουργός είναι δίκαιο να επιβραβευθεί άνευ συστολών με την καταγραφή κάποιων αδιαμφισβήτητων νικών του, που επετεύχθησαν σε αρκετά πεδία: διεθνοπολιτικό/διπλωματικό, οικονομικό, υγειονομικό, ενδοκομματικό, ακόμη και αισθητικό…
Ειδικότερα…
Επωφελούμενος βέβαια και εκ των ολισθημάτων ή των μαξιμαλισμών του εξ Ανατολών γείτονα, αλλά και εκ της πολιτικής «αφυδάτωσης» του βασικού συμμάχου του «Σουλτάνου», δηλαδή του ανεκδιήγητου προηγούμενου ενοίκου του Λευκού Οίκου, τον έχει περιαγάγει στη δυσκολότερη έως δεινότερη διπλωματική θέση -και στη μεγαλύτερη απομόνωση/αποστέρηση διεθνών ερεισμάτων- στην οποία αυτός έχει βρεθεί εδώ και χρόνια… Κάτι που έχει επίπτωση και στην αξιοπιστία ακόμη και της αμυντικής μηχανής του…
Απέκρουσε επιτυχώς, συνδυάζοντας οξυδερκείς διπλωματικές κινήσεις και αποφασιστική στρατιωτική κινητοποίηση, την απόπειρα οιονεί εισβολής στον Έβρο…
Χωρίς να κάνει θαύματα, αντιμετώπισε -με βάση τους αναμφίλεκτους δείκτες θανάτων και κρουσμάτων ανά εκατομμύριο κατοίκων- την φοβερή υγειονομική κρίση καλύτερα από τον μέσο όρο των εντός ΕΕ εταίρων μας…
Οργάνωσε με επάρκεια αδιανόητη για βαλκανική χώρα (και όχι μόνο για τέτοια) την οργάνωση της εξαιρετικά σύνθετης εμβολιαστικής διαδικασίας, με σημαντική πάντως τη συνεισφορά εν προκειμένω και των Ενόπλων Δυνάμεων της χώρας, ιδίως του υγειονομικού τους βραχίονα… Πραγματικά στο θέμα αυτό επιτελέστηκε έργο εκπληκτικό, πραγματική οργανωτική εποποιία…
Έδωσε αδιανόητη έως πρόσφατα ώθηση στον ψηφιακό μετασχηματισμό του κράτους, διαχέοντας στους πολίτες τα εξ αυτής ωφελήματα…
Περιόρισε, κάπως, τον πεζοδρομιακό «εκμπαχαλισμό» της κοινωνικής ζωής (αν και δεν αντιμετώπισε στον επιθυμητό βαθμό τη βιομηχανία των «οικονομιοκτόνων» διαδηλώσεων και των άμετρων διεκδικήσεων του κρατικοδίαιτου συνδικαλισμού…).
Κατανίκησε, αναδεικνύοντας μέχρι και τη γραφικότητά τους, τους εκφραστές της λαϊκιστικής καθώς και της «ελληναράδικης» πτέρυγας του δικού του παραταξιακού χώρου, δείχνοντας τον πραγματισμό του, τόσο με την αποδοχή της αξίας του διεθνοπολιτικού διαλόγου, όσο και με τη ματιά του προς τη διεθνή δικαιοσύνη (εν πάση περιπτώσει προς τα διεθνή δικαιοδοτικά όργανα…)
Επίσης, διασφαλίζοντας την πιστοληπτική ικανότητα της χώρας και αποσπώντας εξαιρετικά υψηλή, σχετικά πάντα, διεθνή οικονομική βοήθεια, πέτυχε να αμβλύνει για πολλούς –διατηρώντας βέβαια το προνομιακό καθεστώς των προστατευμένων κρατικοδίαιτων- τις φοβερές οικονομικές συνέπειες του υγειονομικού πολέμου…
Σε σύγκριση δε, με τους δύο προηγούμενους πρωθυπουργούς της παράταξής του, αλλά και τον άμεσο προκάτοχό του, πέτυχε μια ποιοτική ανθρωποσύνθεση της κυβέρνησής του που θυμίζει το Έβερεστ δίπλα στον Λυκαβηττό…
Στο σημείο αυτό βέβαια, για να είμαι συνεπής με τον εαυτό μου, θα έπρεπε να γράψω και κάποια «αλλά», να αναφερθώ και σε κάποιες μικρότερες ή μεγαλύτερες αποτυχίες του…
Θα συγκρατηθώ, ωστόσο. Και θα περιοριστώ να αναφέρω πως του υπολείπεται και ένας θρίαμβος στον ηθικό τομέα. Τον οποίο φυσικά δεν μπορεί να καταγάγει άμεσα, ως ενεργός πολιτικός. Ίσως στο μέλλον, στα απομνημονεύματά του: (Ότ)αν βρει την ψυχική δύναμη να αναγνωρίσει στον κατά άλλα –σχεδόν όλα τα άλλα- θλιβερό, καταστροφικό και πολλαπλώς εθνοβλαβή Αλέξη Τσίπρα, αυτό που ιστορικά δικαιούται για την, από πάρα πολλές πλευρές, ιδιαίτερα εθνωφελή συμφωνία/συμβιβασμό των Πρεσπών (η οποία, εκτός των άλλων, περιόρισε τη δυνατότητα διείσδυσης Ρωσίας και Τουρκίας στο βόρεια σύνορά μας…)
