Η πρόταση μομφής Τσίπρα κατά Σταϊκούρα δικαίως ξάφνιασε πολλούς, και εντός το ΣΥΡΙΖΑ. Φαίνεται ότι η νεκροφάνεια των ποσοστών είναι κακός σύμβουλος, και γι’ αυτό ο Τσίπρας επέλεξε να αντιπαρατεθεί σε ένα περιβάλλον που γι’ αυτόν είναι εκ των προτέρων ναρκοθετημένο.
Ο ξαφνιασμός του κόμματος φάνηκε στην αστεία πρώτη επικοινωνιακή διαχείριση των στελεχών στα social media. Δεν είχαν κάτι να πουν για το νόμο (δεν είχε φτάσει ακόμη το non paper), και σοβαρά στελέχη αναρτούσαν με απίστευτη ελαφρότητα, και με κάποια δόση παιδιάστικης χαιρεκακίας, ότι με τη μομφή θα χαλάσουν… το τριήμερο του Μητσοτάκη (φαίνεται ότι το κότερο Παναγοπούλου, όπως και το κότερο στο οποίο βρισκόταν ο Τσίπρας πριν απαγγείλει στα ορεινά του νησιού ότι μας έφτασε στην «εξωμνημονιακή» Ιθάκη μας, και οι φημολογούμενες μυστικές διακοπές του στις Μαλδίβες, έχουν εναποθέσει βαρύ ενοχικό φορτίο στο κόμμα. Κάθε τόσο από φιλικούς του λογαριασμούς εμφανίζονται επικριτικές αναρτήσεις για τα διήμερα του Μητσοτάκη - σαν να προσπαθούν να επιτύχουν έναν συμψηφισμό …).
Επί της ουσίας της πρότασης, αυτή απλώς είναι το πρόσχημα για να έχει μονομαχία με τον Μητσοτάκη. Πάντα ο κάθε Πρωθυπουργός είναι αμυνόμενος και ο αρχηγός αντιπολίτευσης επιτιθέμενος. Προφανώς θεωρεί ότι η σύγκρουση θα ενδυναμώσει τα καχεκτικά ποσοστά πρωθυπουργικής καταλληλότητας.
Αυτό είναι κανόνας αλλά οι κανόνες έχουν εξαιρέσεις. Ο Τσίπρας μπορεί να αντιπαρατεθεί μόνο υιοθετώντας την επιθετικότητα της περιόδου από το 11 ως το ‘15. Αλλά αυτή τώρα έχει υποστεί αφλογιστία γιατί πλέον έχει κυβερνητικό παρελθόν. Η αίγλη έχει χαθεί και η επιθετικότητα μπορεί να γίνεται μπούμερανγκ. Πόσο πειστικός νομίζει ότι έγινε ο κ. Τσίπρας στην ομιλία του την Πέμπτη, όταν κατηγορούσε την κυβέρνηση ότι στοχοποιεί τους Έλληνες Πολίτες, επειδή κυβερνητικά στελέχη - αλλά πρωτίστως οι αρμόδιοι γιατροί - ζητούν από αυτούς την τήρηση των μέτρων; Κι πόσο ανεύθυνος ενδεχομένως φάνηκε;
Μια πρόταση μομφής μετατρέπεται σε συζήτηση εφ’ όλης της ύλης. Θα ακούσουμε για Οικονομία, Εθνικά κλπ. Ωστόσο στο αντικείμενο της μομφής «πρώτη κατοικία», είναι τόσο τρωτός που προκαλεί απορία η επιλογή του, όταν επί ημερών του έγιναν 25. 000 πλειστηριασμοί, ενώ έγιναν πάνω από 1,2 εκατομμύρια κατασχέσεις!
Δεν είναι δηλαδή τα γραφικά συνθήματα «κανένα σπίτι στα χέρια τραπεζίτη». Αυτά πέρασαν και ξοφλήθηκαν. Είναι που ο σύντροφος Λαφαζάνης τον ρωτάει «τώρα το θυμήθηκες Αλέξη;». Ο Λαφαζάνης, που ασχέτως συνήχησης ή μη με τις ιδέες του, του αναγνωρίζεται ότι έμεινε αθώα πιστός στο σύνθημα, αντέδρασε διαδηλώνοντας, με αποτέλεσμα να τον καλέσει το τμήμα προστασίας του Κράτους και του Δημοκρατικού Πολιτεύματος δι’ υπόθεσίν του. Ηταν μια ακροδεξιά πρακτική, συνήθης στους μετεμφυλιακούς καιρούς, αλλά πρωτοφανής στα 45 χρόνια της μεταπολίτευσης. Και όμως οι Συριζαίοι οπαδοί δεν σοκαρίστηκαν!
Είναι τρωτός γι’ αυτούς τους 25.000 πλειστηριασμούς και η κίνησή του θυμίζει την παροιμία «δεν μιλάνε για σχοινί στο σπίτι του κρεμασμένου».
Ο νόμος Κατσέλη απέτυχε γιατί παρείχε προστασία όχι μόνο στη κύρια κατοικία, αλλά σε όλους, και σε όλη την περιουσία χωρίς κανένα έλεγχο ( είχε άρωμα από το παλιό καλό ΠΑΣΟΚ, που όπως έχει ειπωθεί χιουμοριστικά, αν ήταν τώρα στην εξουσία μαζί με μάσκες για τον κορωνοϊό θα μας δώριζε και… μάσκες ομορφιάς).
Οσο για το νόμο ΣΥΡΙΖΑ του 2019, αυτός είχε οριζόντια κατάργηση προστασίας της πρώτης κατοικίας. Ψηφίστηκε τον Απρίλιο κι ως τον Ιούλιο του ‘19 ελάχιστες αιτήσεις είχαν υποβληθεί! Διαβάζουμε: «Από 1/3/2019 δεν υφίσταται πλέον δυνατότητα του οφειλέτη να υποβάλει στο πλαίσιο της δικαστικής διαδικασίας το ν. 3869/2010 αίτηση για εξαίρεση της κύριας κατοικίας του από την εκποίηση»!
Νόμοι τέλειοι δεν υπάρχουν. Ούτε καν καλύτεροι. Υπάρχουν κατάλληλοι, ή ίσως οι μόνοι δυνατοί, σε δεδομένες συνθήκες. Αν τέτοιος είναι ο νόμος της ΝΔ θα πρέπει να πείσουν οι βουλευτές της και οι υπουργοί της στη Βουλή.
