Είναι πραγματικότητα. Μια πραγματικότητα που την υποστηρίζουν ιστορικά στοιχεία, την ενισχύουν σύγχρονα γεγονότα και τη διατηρούν ζεστή διαπροσωπικές σχέσεις. Όλα παίζουν ρόλο. Ας τα δούμε ένα–ένα.
Ιστορικά, τους λαούς των δύο χωρών ενώνουν ισχυροί πολιτικοί, πολιτιστικοί και θρησκευτικοί δεσμοί. Η Αθηναϊκή Δημοκρατία του Περικλή ενέπνευσε τον αγώνα της Αμερικανικής Ανεξαρτησίας, η βοήθεια του Σχεδίου Μάρσαλ έκανε την Ελλάδα να σταθεί στα πόδια της, ο λαός της Αμερικής με εράνους και επισιτιστική βοήθειας που έφτασε με οκτώ καραβιές πλοία μεταξύ 1823 και 1825 από τα λιμάνια της Βοστώνης και της Ν. Υόρκης κράτησε το υπόδουλο έθνος ζωντανό στον αγώνα του «Σταυρού της Χριστιανοσύνης απέναντι στη σπάθα του Ισλάμ και της τουρκικής ημισελήνου» τα ακριβή λόγια αγόρευσης του βουλευτή της Μασαχουσέτης Daniel Webster στο αμερικανικό Κογκρέσο που καλούσε σε συστράτευση του αμερικανικού λαού στο πλευρό των Ελλήνων το 1822.
Του ίδιου λαού που το βράδυ της νίκης στο Ναυαρίνο έμεινε στα σπίτια του με αναμμένα κεριά μέχρι να ξημερώσει το βράδυ εκείνης της ημέρας. Η τιμή μνήμης που γίνεται έκτοτε στον Λευκό Οίκο έχει βαθιές τις ρίζες της και δεν εξαντλείται στην ψήφο της ισχυρής μας ομογένειας.
Είναι, όμως, η ομογένεια που στήριξε από τα πρώτα του βήματα τον νεαρό πολιτικό της δεκαετίας του 1970, γερουσιαστή του Delaware και σημερινό Πρόεδρο Τζο Μπάιντεν, έναν βαθιά συναισθηματικό και αθεράπευτα αυθόρμητο Αμερικανό που τον διακρίνει ένα τρομερό πολιτικό ένστικτο και η αβάσταχτη επιθυμία να οδηγήσει την Αμερική πίσω, στον φυσικό της χώρο, τον χώρο της Δύσης και του Ευρωπαϊκού Διαφωτισμού. Αυτού που γέννησε η δική μας χώρα. Μόνο που το καινούργιο στη σημερινή εποχή ενισχύεται με τα εξής:
- Η Αμερική δεν βλέπει πια την Ελλάδα μέσα από τη σχέση της με την Τουρκία και συνεχίζει να βαδίζει στη γραμμή του Μάικ Πομπέο. Το στρατηγικό τόξο που εκτείνεται από την Αλεξανδρούπολη μέχρι την Κρήτη καθίσταται κρίσιμο για την ασφάλεια της Διατλαντικής Συμμαχίας.
- Η ενεργειακή συνεργασία Ελλάδας- Αιγύπτου–Κύπρου και Ισραήλ αποτελεί παράγοντα σταθερότητας στην Ανατολική Μεσόγειο.
- Πρόεδρος της Επιτροπής Εξωτερικών Σχέσεων του Κογκρέσου είναι ο ένθερμος υποστηρικτής και επί προηγούμενης αμερικανικής διοίκησης, γερουσιαστής Μπομπ Μενέντεζ. Και να μην ξεχνάμε πως spokeswoman παραμένει μια άλλη μεγάλη προσωπικότητα των Δημοκρατικών, η Νάνσυ Πελόζι, που ανέκαθεν υποστήριζε τις ελληνικές θέσεις.
Και τώρα στα δύσκολα:
- Θα επιβληθεί ο Μπάιντεν, όπως έκανε ο Ομπάμα με τη Γερμανία της Μέρκελ, για την ομαλή συνέχιση του πλου της Ελλάδας στα νερά της Ευρώπης;
- Θα μπορέσει η Αμερική του Μπάιντεν να βάλει φρένο στη λεκτική και εν τοις πράγμασι κατάφωρη παραβίαση ελληνικής κυριαρχίας σε αέρα και θάλασσα;
- Θα σβήσει από το γλωσσάρι της αμερικανικής διπλωματίας τον όρο περί γκρίζων ζωνών που η γράφουσα άκουσε από στόματος Ανδρέα Παπανδρέου επί προεδρίας Κλίντον τη δεκαετία του ’90 ήδη σε εμπιστευτική συνομιλία του με πολιτικό της χώρας μας;
- Θα στείλει τον γενικό γραμματέα του ΝΑΤΟ κ. Στόλντεμπεργκ πίσω στα θρανία να μάθει καλύτερα την ιστορία όταν μιλάει για σχέσεις Ελλάδας–Τουρκίας; Και να του πει πως χωρίς τη δική της ισχυρή παρέμβαση στους κατά τα άλλα συμμάχους μας Άγγλους, δεν θα είχαμε χάσει μόνο το Καστελόριζο αλλά και τη Δωδεκάνησο ολόκληρη;
Όσο για τα τα καθ’ ημάς:
Θα μπορέσουμε για μία και μοναδική έστω φορά να μην κλαίμε πάνω σε χαμένες ευκαιρίες αλλά αυτό που μας προσφέρεται τόσο απλόχερα σήμερα να το αξιοποιήσουμε, να το μεγαλώσουμε παραμερίζοντας πάθη και εγωισμούς για το κάνουμε να διαρκέσει, να φτάσει ακόμα ψηλότερα; Γιατί, ναι! Μπορεί να φτάσει ακόμα ψηλότερα…
