Οι πολιτικοί που διερωτώνταν για την ύπαρξη συνόρων στη θάλασσα, που πίστευαν ότι πρέπει να μειώσουμε τους εξοπλισμούς ρισκάροντας με την Τουρκία και ότι πρέπει να υπάρξει πάση θυσία διάλογος με την Τουρκία προκειμένου να εγκαθιδρυθεί «καθεστώς ειρήνης» στο Αιγαίο, αρνούνται την ψήφιση της αμυντικής συμφωνίας με τη Γαλλία.
Αυτό που συμβαίνει είναι πρωτοφανές στα μεταπολιτευτικά δεδομένα. Ακόμα και ο Ανδρέας Παπανδρέου της πρώτης σκληρής «τριτοδρομικής» περιόδου του ΠΑΣΟΚ, μπορεί να καταψήφιζε όλους ανεξαιρέτως τους προϋπολογισμούς που κατέθεταν οι κυβερνήσεις της Νέας Δημοκρατίας, ωστόσο υπερψήφιζε πάντα τις αμυντικές δαπάνες. Και έτσι καταγράφτηκε για δεκαετίες μια ευρύτατη πολιτική σύμπνοια στα θέματα της άμυνας της χώρας, με μοναδική γραφική εξαίρεση τη συμπεριφορά του ΚΚΕ.
Όμως το κακέκτυπο του ΠΑΣΟΚ της σύγχρονης πολιτικής ζωής, δηλαδή ο Σύριζα, που ντυμένος πλέον στα πράσινα, υπόσχεται ότι θα υψώσει εκ νέου τον ήλιο πάνω από την Ελλάδα, δεν συναινεί, ούτε στα βασικά των ελληνικών αμυντικών συμφερόντων.
Σύμφωνα με τη συλλογιστική του Σύριζα, οι γαλλικές οικογένειες θα πρέπει να στέλνουν τα παιδιά τους να υπερασπιστούν την Ελλάδα, σε περίπτωση απειλής της ακεραιότητας της χώρας μας. Όμως η Ελλάδα δεν θα πρέπει να αποστείλει Έλληνες στρατιώτες, αν υπάρξει ανάγκη για συνδρομή σε εμπόλεμες περιοχές που εμπλέκεται η Γαλλία, όπως είναι για παράδειγμα το Σαχέλ.
Είναι απίστευτη η υποκρισία του Σύριζα. Η υπογραφή του πρώην πρωθυπουργού της συγκυβέρνησης Τσίπρα – Καμμένου, βρίσκεται φαρδιά πλατιά κάτω από κάθε ευρωπαϊκή συμφωνία, για την κοινή πολιτική ασφάλειας, άμυνας και πολέμου καρά της τρομοκρατίας, με τις χώρες της G5 Sahel, όπως ονομάζονται το Μάλι, η Μαυριτανία, ο Νίγηρας, η Μπουρκίνα Φάσο και το Τσαντ.
Δεν γνωρίζουμε τι είδους αντικαπιταλιστικές και αντιιμπεριαλιστικές ονειρώξεις κατέλαβαν ξαφνικά τα ηγετικά στελέχη του Σύριζα, για να αποστρέφουν σήμερα το βλέμμα τους από την επείγουσα κατάσταση στο Σαχέλ. Πρόκειται περί μιας ανθρωπιστικής κρίσης τεραστίων διαστάσεων, όπου σύμφωνα με τον ΟΗΕ, η φρικιαστική βία κατά των ευάλωτων πληθυσμών έχει ενδημικό χαρακτήρα. Δεν είναι δε τυχαίο ότι ο ίδιος ο ΓΓ του ΟΗΕ Αντόνιο Γκουτέρες, ζήτησε τη συγκρότηση αντιτρομοκρατικής δύναμης.
Το πιθανότερο είναι, ότι η άρνηση υπερψήφισης της αμυντικής συμφωνίας με τη Γαλλία, εντάσσεται στη γενικότερη άρνηση όλων των πρωτοβουλιών της κυβέρνησης και της επιχειρηματολογίας που καταλήγει στο: «θα το έκανε και αυτό, το δίδυμο Τσίπρα – Καμμένου, αλλά δεν πρόλαβε».
Έτσι ακούσαμε, ότι το 2018 είχαν ξεκινήσει οι συζητήσεις με τη γαλλική πλευρά για την απόκτηση των φρεγατών Μπελαρά. Ότι η συγκυβέρνηση Τσίπρα – Καμμένου, είχε ετοιμάσει τα προσχέδια για τη συμφωνία. Από την πλευρά του Σύριζα, δεν δόθηκε όμως επαρκής εξήγηση, για ποιο λόγο η συμφωνία δεν προχώρησε.
Η απάντησε όμως δόθηκε από δυο άλλες πλευρές. Η πρώτη από τον πρώην υπουργό Αμύνης, Πάνο Καμμένο, που δήλωσε ευθαρσώς ότι η διαπραγμάτευση δεν προχώρησε λόγω γερμανικών παρεμβάσεων, για την μη ευόδωση του εγχειρήματος. Και η δεύτερη από τον αναπληρωτή υπουργού Αμύνης της συγκυβέρνησης Τσίπρα – Καμμένου, Φώτη Κουβέλη, που είχε δηλώσει ότι οι προχωρημένες συνομιλίες για τις Γαλλικές φρεγάτες, είχαν σταματήσει έπειτα από παρέμβαση «διεθνών παραγόντων».
Και απέναντι σε αυτά τα αίσχη που βγήκαν στο φως της δημοσιότητας, δηλαδή ότι μια κυβέρνηση εισάκουσε τους διεθνείς παράγοντες, υποκύπτοντας στις πιέσεις τους, εις βάρος της αμυντικής θωράκισης της χώρας, ο Σύριζα ψελλίζει, κάποια τσιτάτα, για να πει ένα ακόμα όχι στην κυβερνητική πολιτική.
Είναι σίγουρο ότι ο ΣΥΡΙΖΑ αποκλίνει από το κοινό αίσθημα και αντιστρατεύεται τα εθνικά συμφέροντα, την ίδια στιγμή που η κοινή γνώμη συσπειρώνεται «γύρω από τη σημαία», όπως είχε πράξει και με τα γεγονότα του Έβρου πριν από μερικούς μήνες.
Ίσως ο Σύριζα να πει το «ναι» για τις φρεγάτες, αν η Ελλάδα πάρει σαν αντισταθμιστικά οφέλη, δωρεάν εισιτήρια για την Disneyland, όπως τότε που ελάμβαναν χώρα, ταξίδια στο Παρίσι στα πλαίσια μεγάλων συμφωνιών και συνεργασιών, που ακούγαμε, αλλά δεν είδαμε ποτέ.
