Του Δημήτρη Καμπουράκη
Το 1989, μετά από οκτώ χρόνια εξουσίας με αυτοδυναμία (ελέω πλειοψηφικού), ο Ανδρέας Παπανδρέου θέσπισε απλή αναλογική λίγες βδομάδες πριν τις εκλογές. Ήθελε να μπλοκάρει την ΝΔ που ήταν φανερό ότι θα κέρδιζε. Χρειάστηκαν τότε τρεις απανωτές αναμετρήσεις και μια οικονομική καταστροφή στην χώρα, για να φτιάξει κυβέρνηση ο Κων. Μητσοτάκης. Θέλει κανείς να ξαναζήσει τέτοιο σκηνικό;
Διότι το σχέδιο του Αλέξη είναι ακριβώς αυτό. Μια μακρά περίοδος ακυβερνησίας και πολιτικής αστάθειας, που θα τον ξαναβάλει στο παιχνίδι μέσα από μια φθοροποιό διαδικασία ατέρμονων εκλογικών μαχών, παζαριών, εκβιασμών και διευθετήσεων. «Και γιατί να τον βολεύει αυτό;» θα αναρωτηθείτε. Μα διότι κάθε άλλο σενάριο, όσο παράλογο ή καταστροφικό κι αν προβλέπεται, είναι προτιμότερο για τον Αλέξη από μια αυτοδύναμη ΝΔ. Τόσο απλά είναι τα πράγματα.
Τούτων δοθέντων, ο Αλέξης έχει έναν και μοναδικό στόχο για τις εκλογές, όποτε κι αν τις κάνει. Να πέσει ο Κυριάκος κάτω από τους 150 βουλευτές. Διότι αν βγάλει έστω και 151, τότε λύνονται τα χέρια του Μητσοτάκη και δένονται τα χέρια του Τσίπρα. «Δεν φτιάχνει Προεδρική πλειοψηφία» θα ξαναπείτε, «οπότε μπορεί να πάει την χώρα σε εκλογές και μάλιστα με απλή αναλογική». Σύμφωνοι, όμως το πρώτο νομοσχέδιο που θα περάσει θα είναι νέα αλλαγή του εκλογικού νόμου, που θα αφορά βέβαια τις μεθεπόμενες εκλογές όμως στην ουσία θα ακυρώνουν πολιτικά και πρακτικά τις ενδιάμεσες με την απλή αναλογική.
Βεβαίως, ο Αλέξης μπορεί να έχει στο κεφάλι του την τρελή ιδέα ότι μπορεί να είναι δεύτερο κόμμα αλλά –ελέω απλής αναλογικής- να ηγηθεί συμμαχικής κυβέρνησης δίχως την συμμετοχή του πρώτου κόμματος. Κανένας δεν τον εμποδίζει να ονειρεύεται τα ανεκπλήρωτα, απλώς ας αναλογιστεί ότι κάνοντας τέτοια σχέδια απλώς θα βάλει τον τόπο σε μια ταλαιπωρία άνευ προηγουμένου, δίχως να κερδίσει τελικά τίποτα.
Κυβέρνηση στην οποία δεν μετέχει το πρώτο κόμμα δεν έχει πολιτική νομιμοποίηση στην Ελλάδα και όσες απανωτές εκλογές κι αν γίνουν η ΝΔ θα αυξάνει τα ποσοστά της, ως κόμμα που ενώ πλειοψηφεί δεν το αφήνουν τεχνητά να κυβερνήσει.
Το χειρότερο όλων αυτών είναι ότι βρίσκονται εν εξελίξει λογιών-λογιών σενάρια ακυβερνησίας, ενώ η χώρα βρίσκεται στο χείλος μια νέας οικονομικής κατάρρευσης. Όσα έγραψε στο άρθρο του ο Κώστας Σημίτης θα 'πρεπε να προβληματίσουν μερικούς, πλην σε τούτη τη χώρα προτιμάμε να χλευάζουμε παρά να ακούμε και να στοχαζόμαστε. Πολύ φοβάμαι πως πάμε φιρί-φιρί για να ξαναζήσουμε τα ίδια. Αυτός να τα έχει πει, οι υπόλοιποι να μην τον έχουν ακούσει και να ξαναζήσουμε την εκπλήρωση της προφητείας. Εκτός κι αν ο ίδιος ο κόσμος, απηυδισμένος απ' όσα έζησε και ζει, δώσει ο ίδιος καθαρή λύση…
