Του Δημήτρη Καμπουράκη
Κανείς δεν είπε ότι οι ανεμογεννήτριες είναι κατασκευάσματα εξαιρετικού κάλλους. Άσχημα πελώρια μαραφέτια είναι. Αλλά και τα διυλιστήρια είναι πανάσχημα. Σάματις η γέφυρα Ρίου-Αντίρριου δεν αλλοίωσε την εικόνα του φυσικού περιβάλλοντος στο στενό; Αλλά και για να γίνουν ο ΠΑΘΕ, η Εγνατία ή η Ολυμπία οδός, δεν χρησιμοποιήθηκαν εκατομμύρια τόνοi τσιμέντου, μετάλλου και ασφάλτου μέσα σε παρθένες περιοχές;
Το να καίμε λιγνίτη είναι καταστροφικό και ασύμφορο, το χουμε συνειδητοποιήσει όλοι πια. Είμαστε με την καθαρή ενέργεια, κάτι τέτοιο θα θέλει να πει και η Γκρέτα αλλά δεν το θυμόμαστε ακριβώς γιατί προσέχουμε την αποφασιστική της έκφραση και μας ξεφεύγει η ακρίβεια των λόγων της. Οπότε θέλουμε το ηλεκτρικό ρεύμα που προέρχεται από τον ήλιο και το φυσικό αέριο. Το οποίο φυσικό αέριο βέβαια, από κάπου το φέρνουν κάνοντας εξόρυξη αλλά αυτό δεν μας νοιάζει.
Α όχι, εδώ εξορύξεις δεν θέλουμε. Ούτε πετρελαίου, ούτε φυσικού αερίου. Θα μολυνθούμε κι ας λένε οι επιστήμονες ότι οι κίνδυνοι μόλυνσης από εξορύξεις έχουν πρακτικά εξαλειφθεί και ότι αυτοί υπάρχουν κυρίως στην θαλάσσια μεταφορά του πετρελαίου. Στο κάτω-κάτω, υπάλληλοι των πολυεθνικών είναι οι επιστήμονες και λένε ό,τι τους υπαγορεύουν τα αφεντικά τους, σωστά;. Εισαγόμενο πετρέλαιο και φυσικό αέριο θέλουμε, αλλά να βγάλουμε τα δικά μας δεν θέλουμε.
Ούτε ανεμογεννήτριες θέλουμε. Καταστρέφουν τις βουνοκορφές μας. Πως το κάνουν αυτό; Φτιάχνεται δρόμος για να πάνε ως εκεί πάνω τα φορτηγά που τις κουβαλάνε, χρειάζονται μεγάλη τσιμεντένια βάση, χρειάζονται κολώνες για τα καλώδια που θα μεταφέρουν το παραγόμενο ρεύμα στα χαμηλά και όταν οι έλικες τους περιστρέφονται με τον αέρα τρομάζουν τα πουλιά και τα ζώα με τον θόρυβο τους. Οπότε δεν τις θέλουμε. Αλλά ούτε να ξωμείνουμε από ηλεκτρικό θέλουμε, ούτε να επιβαρυνόμαστε με τα πρόστιμα της Ευρώπης επειδή μένουμε πίσω στο πρόγραμμα ανανεώσιμων πηγών ενέργειας.
Βέβαια εκεί πάνω που στήνονται δεν υπάρχει τίποτα, δεν πατάει ανθρώπου πόδι. Ναι αλλά ο πλανήτης δεν ανήκει μόνο στον άνθρωπο, ανήκει και στα ζώα, τα πουλιά, στα δάση. Δεν αντιλέγω, γι αυτό άλλωστε υπάρχουν οι περιβαλλοντικές μελέτες και οι τελεσίδικες αποφάσεις του Συμβουλίου της Επικρατείας για τα Αιολικά πάρκα. Α όχι, οι ορειβατικοί σύλλογοι, οι ορνιθολογικές εταιρείες και οι οικολογικές συλλογικότητες μας βεβαιώνουν ότι οι μελέτες είναι ψεύτικες και οι αποφάσεις του ΣΤΕ υπαγορευμένες.
Οπότε αυτή την στιγμή γίνεται μάχη στην κεντρική ορεινή Στερεά, διότι «οι ανεμογεννήτριες πάνε τα πατήσουν τα απάτητα Άγραφα». Που κάποτε είχαν 30.000 πληθυσμό και τώρα ο δήμος έχει 6.000 ψηφοφόρους όλους κι όλους. Ερημιά μαύρη. Ναι, αλλά οι γεννήτριες θα τοποθετηθούν πάνω στην ιστορική κορυφογραμμή «Νιάλα», όπου ένα βράδυ του εμφυλίου είχαν κουρνιάσει δίπλα-δίπλα χωρίς να σκοτώνονται, φαντάροι του εθνικού στρατού και αντάρτες του ΔΣΕ μέχρι να κοπάσει η χιονοθύελλα. Ιστορικός τόπος. Σύμφωνοι, αλλά και κει που σκοτώθηκε ο Καραϊσκάκης βλέπω σήμερα τους γερανούς και τις μπετονιέρες για τα έργα της παραλιακής λεωφόρου, όμως δεν ακούω κανέναν να αντιδρά για την βεβήλωση της ιστορίας.
Και στα Ρεθυμιώτικα βουνά το ίδιο έγινε πριν δυο-τρία χρόνια, όταν πενήντα ντόπιοι σήκωσαν ένα πανό που έγραφε «ελεύθερα βουνά, περήφανοι άνθρωποι» και έβαλαν τα στήθια τους για να μην «βρωμίσουν τα βουνά τους» οι ανεμογεννήτριες των Γερμανών. Εμ βέβαια, πώς να μην είναι περήφανοι, όταν ο πληθυσμός όλης της χώρας πληρώνει χαράτσι 400 εκατομμύρια τον χρόνο, για να έχουν οι δικοί μου κρητικοί ρεύμα από ντήζελ πάνω στα ελεύθερα βουνά τους; Οι κάτοικοι των Αγράφων βέβαια δεν χαρατσώνουν κανέναν, οπότε δικαιούνται να μιλούν και για αισθητική.
Χάλια η εικόνα των θηριωδών ανεμογεννητριών πάνω στο υπέροχο ορεινό τοπίο. Σύμφωνοι, αλλά δυο πάρκα μήκους τεσσάρων και τριών χιλιομέτρων θα στηθούν, μέσα σε μια έκταση 1.500 τετραγωνικών χιλιομέτρων που πιάνουν τα' Άγραφα, μην τρελαθούμε. Και για το Αιολικό πάρκο του Κάβο Μαλιά στην Μάνη αντιδρούν. Μόνο που πέρυσι, ολόκληρη χρονιά, απόσωσαν ως τον Κάβο Μαλιά λιγότεροι από 10.000 επισκέπτες, Έλληνες και ξένοι. Στάθηκαν μια στιγμή, απόλαυσαν το άγριο τοπίο, ήπιαν έναν καφέ και αποχώρησαν για τις ταβέρνες του Πόρτο Κάγιο και της Γερολιμένα. Οι ανεμογεννήτριες θα τους χαλάσουν το θέαμα της απόλαυσης; Μάλλον, αλλά ίσως μείνει και κανένας ντόπιος εκεί που θα δουλέψει γιατί σήμερα ο Κάβο Μαλιάς έχει μηδέν κατοίκους. Κι έπειτα, οι γεννήτριες έχουν ζωή είκοσι χρόνων. Μετά φεύγουν…
