Η Τουρκία συνηθίζει να δοκιμάζει τις αντοχές, τα όρια των νέων κυβερνήσεων στην Ελλάδα. Όσοι διαβάζετε liberal.gr και τις αναλύσεις της ομάδας του Κωνσταντίνου Λουκόπουλου, δεν πρέπει να αιφνιδιαστήκατε από την συμφωνία της Λιβύης. Ούτε και η ελληνική κυβέρνηση αιφνιδιάστηκε. Μπορεί η Ελλάδα να συνεργαστεί στο μέλλον με αυτή την Τουρκία; Nα καθίσει σε ένα τραπέζι και να λύσει όλες τις διαφωνίες;
Μοιάζει με το ερώτημα που έθεταν κάποιοι πριν πολλές δεκαετίες, για το αν θα μπορούσαν ποτέ να συνυπάρξουν σε ένα κλίμα συνεργασίας και ασφάλειας η Γερμανία με την Γαλλία. Κι όμως! Οι δύο παλαιοί εχθροί είναι σήμερα σύμμαχοι κι η συνεργασία τους είναι ο κινητήριος μοχλός της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Μπορεί κάτι τέτοιο να συμβεί στο μέλλον με τις σχέσεις Ελλάδας και Τουρκίας;
Η Τουρκία θα τραβήξει το σχοινί μέχρι το τέλος. Το έχουμε επισημάνει από την πρώτη στιγμή ότι οι προκλήσεις της σε βάρος των κυριαρχικών δικαιωμάτων της Ελλάδας δεν γίνονται για λόγους δικής της εσωτερικής κατανάλωσης. Είναι μέρος ενός ευρύτερου σχεδίου για τον μελλοντικό ρόλο της Τουρκίας στην περιοχή. Πώς αντιδρά κανείς σε αυτό;
Η γραμμή των αναθεωρητών, μέλος των οποίων είναι ο Νίκος Κοτζιάς, ορισμένα περιφερειακά στελέχη του σημερινού υπουργείου Εξωτερικών αλλά και γνωστές «ακαδημαϊκές ομάδες» μας έχει οδηγήσει, τελικά, σε συνεχείς υποχωρήσεις, οι οποίες με την σειρά τους ανοίγουν περισσότερο την όρεξη των γειτόνων. Θα θυμάστε τι έγινε στο ταξίδι Ερντογάν στην Αθήνα. Η κυβέρνηση Τσίπρα είχε επενδύσει πολλά στην «πολιτική ειρήνης». Σήμερα, τελικά, είμαστε σε χειρότερο σημείο από εκείνο που βρισκόμασταν τότε. Και θα βρεθούμε σε ακόμη δυσχερέστερη θέση, αν επιμείνουμε να χώνουμε το κεφάλι μας στην άμμο και δεν επαυξήσουμε συνάμα και τη στρατιωτική μας ισχύ.
Ο Κυριάκος Μητσοτάκης προετοιμάστηκε για πολλά θέματα που ανέμενε να τον απασχολήσουν στον πρώτο καιρό της διακυβέρνησής του. Δεν θα άφηνε χωρίς επεξεργασία της ελληνοτουρκικές σχέσεις. Είναι σαφές ότι ακολουθεί μία τελείως διαφορετική πολιτική από εκείνη του Αλέξη Τσίπρα. Δεν φοβάται να ανοίξει τις συμμαχίες της χώρας, να εκμεταλλευτεί τους διεθνείς οργανισμούς που συμμετέχει η χώρα, να καταστήσει με κάθε τρόπο σαφές στην Τουρκία ότι η οποιαδήποτε κίνησή της θα έχει συνέπειες. Ότι κάτω από τις οποιεσδήποτε συνθήκες θα έχει και απώλειες.
Ο Κυριάκος Μητσοτάκης δεν έχει αφήσει στον Προκόπη Παυλόπουλο το καθήκον των «αυστηρών προειδοποιήσεων» προς την Τουρκία. Αναλαμβάνει ο ίδιος την πρωτοβουλία των κινήσεων, κάνοντας σαφές ότι η Ελλάδα έχει αφήσει πίσω της την φοβική συμπεριφορά της προηγούμενης κυβέρνησης.
Η Ελλάδα δεν αναζητά εχθρούς. Στον σύγχρονο κόσμο μας κερδίζουν εκείνοι που κτίζουν συμμαχίες και όχι όσοι προσπαθούν να αναβιώσουν αυτοκρατορίες στα πρότυπα των όσων συνέβαιναν στον Μεσαίωνα της φεουδαρχίας. Δεν μπορούμε να αποκλείσουμε εξ ορισμού ότι θα καθίσουμε σε ένα τραπέζι μαζί με την Τουρκία για να συζητήσουμε. Εκείνο που πρέπει να αποκλείσουμε είναι η συνέχεια πολιτικών του παρελθόντος που δεν οδήγησαν παρά μόνο στα σημερινά αδιέξοδα. Τα ζεϊμπέκικα, τα κουμπαριλίκια και τα κιμπαριλίκια τύπου Κοτζιά, δεν έχουν μέλλον, όπως αποδείχτηκε. Και στις διεθνείς σχέσεις, όπως και στην Οικονομία, δεν υπάρχουν εναλλακτικές πολιτικές. Έχουν δοκιμαστεί και έχουν αποτύχει οικτρά, έχοντας μάλιστα προκαλέσει ανυπολόγιστες ζημίες. Μόνο σοβαρές πολιτικές γίνονται πλέον αποδεκτές.
Όχι, δεν πρέπει να αποκλείσουμε το ενδεχόμενο να γίνουμε στο μέλλον οι καλύτεροι σύμμαχοι της Τουρκίας στην περιοχή. Αλλά αυτό περνάει από ένα μεγάλο «όχι»: Δεν θα περάσουν τα καουμποϊλίκια!
Θανάσης Μαυρίδης
[email protected]
