Του Γιάννη Παντελάκη
Ο πρωθυπουργός τηλεφωνεί στον Βύρωνα Πολύδωρα για να του προτείνει την θέση του προέδρου του ΕΣΡ. Ο πρωθυπουργός συναντά στο Μαξίμου τον εκλεκτό του. Μετά την απόρριψη της υποψηφιότητας Πολύδωρα, ο πρωθυπουργός επικοινωνεί πάλι για να του ζητήσει συγνώμη για την περιπέτεια. Αν εξαιρέσουμε το φαινομενικά παράδοξο, ένα κόμμα που αυτοπροσδιορίζεται αριστερό να προτείνει ένα πρόσωπο με τα χαρακτηριστικά του συγκεκριμένου, όλα αυτά μοιάζουν φυσιολογικά.
Δεν είναι όμως. Ο πρωθυπουργός, δεν έχει καμία δουλειά να προτείνει ή ν απορρίπτει υποψηφίους για το ΕΣΡ. Είναι αρμοδιότητα της Διάσκεψης των προέδρων της Βουλής.
Μοιάζει με λεπτομέρεια και τυπολατρία, αλλά δεν είναι. Είναι ενδεικτικό της αντίληψης που έχει το πολιτικό προσωπικό σχεδόν στο σύνολό του, για μια ανεξάρτητη αρχή. Και είναι η βασική αιτία που η συγκεκριμένη αρχή δεν λειτουργούσε με τον τρόπο που θα έπρεπε στο παρελθόν, δεν θα λειτουργεί και στο μέλλον. Ο εναγκαλισμός των κομμάτων με το όργανο, το ακυρώνει. Και είναι αυτονόητο ποίοι ευνοούνται από μια τέτοια ακύρωση και απαξίωση.
Ενδεικτικό της δυσοίωνης προοπτικής για την λειτουργία του, είναι αυτό που συμβαίνει αυτές τις ημέρες. Τα κόμματα προτείνουν συνταξιούχους ή εν ενεργεία δικαστικούς, δημοσιογράφους, καθηγητές, βουλευτές. Ένα γαϊτανάκι ονομάτων που πέφτουν στο τραπέζι, αποσύρονται, εναλλάσσονται, επανέρχονται, καίγονται. Κόμματα, επιχειρούν να επιβάλλουν τις δικές τους επιρροές σ'' ένα υποτίθεται ανεξάρτητο όργανο. Το οποίο ωστόσο, είναι άγνωστο ακόμα, ποιόν νόμο θα κληθεί να εφαρμόσει!
Η συγκρότηση του ΕΣΡ είναι μια πολύ σοβαρή υπόθεση και δεν ταιριάζουν ασκήσεις επί χάρτου και ασκήσεις επιρροής στις οποίες επιδίδονται τα κόμματα. Αυτό που αναζητείται, είναι μερικοί ικανοί άνθρωποι για να κάνουν καλά τη δουλειά. Η οποία, σ'' ένα απόλυτα άναρχο τηλεοπτικό τοπίο, με ισχυρά συμφέροντα να αντιμάχονται μεταξύ τους και πολιτικές δυνάμεις να καλούνται ν αποδείξουν την ανεξαρτησία τους από αυτά, αποτελεί μια πολύ δύσκολη δουλειά. Χρειάζονται κάποιου είδους γενναίοι, χωρίς εξαρτήσεις και επιρροές και με διάθεση να σπάσουν αυγά.
Πριν βρεθούν ωστόσο τα ονόματα αυτά, θα πρέπει να γνωρίζουν και να γνωρίζουμε τι αρμοδιότητες θα έχουν. Η αναστολή εφαρμογής μιας διάταξης του νόμου Παππά, αφορά στον φορέα εκείνο που θα δίνει τις άδειες. Οι αρμοδιότητες επέστρεψαν στο ΕΣΡ, έως εκεί καλά. Μετά όμως; Πόσες άδειες θα δώσει το συμβούλιο, τέσσερις που περιγράφει ο νόμος Παππά ή περισσότερες; Με ποιο τίμημα θα δοθούν αυτές; Με ποια κριτήρια, την μεγαλύτερη οικονομική προσφορά μόνο; Και οι καναλάρχες, τι ακριβώς χαρακτηριστικά πρέπει να έχουν; Το ίδιο το ΕΣΡ, θα έχει την τεχνική υποδομή για να κάνει την δουλειά του; Οι προβλέψεις για το παρεχόμενο τηλεοπτικό πρόγραμμα ποιες είναι;
Τα ερωτήματα αυτά δεν έχουν απάντηση. Ο μοναδικός νόμος που υπάρχει, είναι αυτός του Παππά ο οποίος έχει ανασταλεί εν μέρει, στο τμήμα εκείνο που καθορίζει τον φορέα που θα πρέπει να δίνει τις άδειες. Ως εκεί. Το ΕΣΡ, δεν νομοθετεί, η Βουλή το κάνει. Αλλά η Βουλή δεν συζητά για το περιεχόμενο ενός νόμου που θα ρυθμίζει τις αρμοδιότητες του ΕΣΡ και τους τρόπους με τους οποίους αυτό θα ενισχυθεί για να ανταποκριθεί στον ρόλο του. Αλλά για τα ονόματα που θα το απαρτίζουν. Μπροστά το κάρο, ακολουθεί το άλογο.
Την αναγκαστική (λόγω απόφασης ΣτΕ) κυβερνητική υπαναχώρηση απο την βουλιμία να δημιουργήσει ένα φιλικό σ αυτήν τηλεοπτικό τοπίο, την διαδέχεται το χάος. Και η ονοματολογία για να κερδηθούν οι εντυπώσεις. Ενδεχομένως κάποια ονόματα, να είναι ικανότατα. Ωστόσο θα πρέπει να προσδιοριστούν οι ρόλοι στους οποίους θα πρέπει να ανταποκριθούν. Και τέτοιοι ρόλοι δεν υπάρχουν…
