Toυ Ανδρέα Ζαμπούκα
Να συμφωνήσουμε πρώτα ότι δεν είμαστε μία κανονική χώρα. Ούτε κανονικό πολιτικό σύστημα έχουμε ούτε και κανονική κοινωνία. Κατά συνέπεια, η μετριοπάθεια και η σύγκλιση προς την νόρμα των συνθηκών δεν είναι κάτι που μας ικανοποιεί ως πολίτες, ως άτομα και ως ψηφοφόρους.
Γιατί καθοδηγούμαστε από την συγκεκριμένη «αντισυστημική» διάθεση; Eπειδή όλες οι δομές της συλλογικότητάς μας έχουν υποστεί έναν βαθύ κατακερματισμό. Επειδή χωριστήκαμε σε ομάδες συμφερόντων, έχοντας βεβαίως επίγνωση της ιδιαίτερης θέσης μας και αισθανόμενοι την ανασφάλεια που μας προκαλεί.
Γνωρίζοντας ο Αλέξης Τσίπρας τις αδυναμίες μας, ξέρει που θα χτυπήσει για να προκαλέσει το χάος.
Να ετοιμάζεστε λοιπόν, για μία περίοδο συγκρούσεων και πρωτοφανούς πολιτικού μένους εναντίον της αντιπολίτευσης. Και ίσως αυτή τη φορά οι επιθέσεις να είναι πολύ πιο ισχυρές από τις προεκλογικές περιόδους του 2015. Μπορεί τότε να ζήσαμε ένα εμφυλιοπολεμικό κλίμα με τον «ξεσηκωμό» της τζάμπα μαγκιάς αλλά τώρα η απώλεια της εξουσίας θα είναι μεγαλύτερο δέλεαρ επιθετικότητας για τους απερχόμενους της εξουσίας.
Είναι πλέον ολοφάνερο ότι το νέο «Πολίτμπιρο» έχει αποφασίσει τον δραστικό ρόλο του μέχρι τις εκλογές. Το Πολιτικό Γραφείο του ΣΥΡΙΖΑ δεν πρόκειται να αποποιηθεί το δικαίωμα της συγκεντρωτικής παρέμβασης στην προπαγάνδα. Ούτε και να χάσει την ευκαιρία της στοιχειώδους κάλυψης που απολαμβάνει ακόμα από τους δανειστές.
Ξεκίνησαν ήδη οι διαχύσεις αόριστων πληροφοριών, οι στοχευμένες επιθέσεις, οι κατασκευασμένες ειδήσεις και άναψε τις μηχανές της η βιομηχανία των fake news.
Θα ζήσουμε σίγουρα πρωτόγνωρες καταστάσεις για δύο λόγους: o πρώτος έχει να κάνει με τον φόβο της κατάρρευσης που θα σημάνει και το οριστικό τέλος για την πλειοψηφία των «συντρόφων». Ο δεύτερος με την εισαγόμενη δυνατότητα που προσφέρει η τεχνολογία της πληροφορίας. Ας μην ξεχνάμε ότι ένας από τους πιο μεγάλους κινδύνους της σύγχρονης δημοκρατίας είναι η δομημένη διάδοση «έντεχνων» πληροφοριών τις οποίες ο ΣΥΡΙΖΑ έχει αρχίσει να παράγει και να διασπείρει στην δημόσια επικοινωνία.
Από εκεί και πέρα, όσοι έχουν μελετήσει την πολιτική συμπεριφορά της Αριστεράς κατά την διάρκεια αποχώρησης από την εξουσία, ξέρουν καλά τις συνθήκες που λειτουργεί. Και είναι μάλλον φυσικό για ανθρώπους και συλλογικότητες που δεν σέβονται την αστική δημοκρατία και τους θεσμούς της.
Τι θα σημάνει αυτό για την χώρα και πόσοι πολίτες θα συμμετέχουν; Η εκτροπή θα είναι πάντα μία απειλή που θα ελπίζουμε ότι δεν θα μας συμβεί μόνο και μόνο επειδή υπάρχουν οι δανειστές και ο ξένο παράγοντας. Οι δε πολίτες που θα αφεθούν στο μίσος τους και θα αναζητήσουν την κατσίκα του γείτονα, ελπίζουμε να μην είναι τόσοι που υπολογίζει ο Τσίπρας και η παρέα του. Να μην αποτελέσουν δηλαδή, μία υπολογίσιμη κρίσιμη μάζα οι Έλληνες που δεν θα αντιληφθούν την διχαστική παγίδα του ΣΥΡΙΖΑ.
Το πρόβλημα βεβαίως, παραμένει. Γιατί τα ολοκληρωτικά ή τα λαϊκιστικά καθεστώτα διευκολύνονται περισσότερο σε κοινωνίες κατακερματισμένες, όπου μπορούν να υπερπηδήσουν την συλλογικότητα της πλειοψηφίας και να δημιουργήσουν έναν «αντισυστημικό μύθο» για την κάθε ομάδα. Ένα παραμύθι με δράκους που θα φαντάζουν χειρότεροι μπροστά στον λύκο που τους απειλεί τώρα...
Να ετοιμάζεστε. Να ετοιμάζεστε για δύσκολους μήνες. Είμαστε ούτως ή άλλως ένας λαός που εκλαμβάνει ακόμα το βίωμα της αλλαγής με την ανατροπή και όχι με την σύνθεση. Κι αυτόν ακριβώς τον πρωτογονισμό θα αδράξει ο Αλέξης για να διαλύσει ό,τι μπορεί, φεύγοντας...
